Meeting My Ex As My Professor [COMPLETED]

Chapter 12

Napayuko sya. Napahinga ng malalim at napatulo ang luha. Gusto kong punasan yon, pero hindi ko pwedeng gawin.

"I'm sorry, Calix." Tinanggal ko ang pagkakahawak nya sa pisngi ko at umatras papalayo sa kanya.

Huling beses na kaya kong tignan sya ng ganito. Huling beses na pangako ko sa sarili kong hindi na ako masasaktan ulit pagkatapos nito. Hindi ko na rin sya sasaktan matapos to.

"I'm sorry, Calix."

I know this is the last. I took my last gaze at him before leaving him there and hurriedly enter our house.

Sorry, Calix. Sorry, love.

Ayoko nito, pero ito na yung pinili ko. This is my choice, to let you go.

End of flashback

I'm pretty sure, ang super wasted kong tignan. After crying for two consecutive nights, isang malaking eyebags ang inabot ko. Pangit na nga ako lalo pa akong naging pangit.

Linggo ngayon, at walang klase kaya naisipan ko munang magpahangin. I decided to have some fresh air at the park. Okay rin siguro na walang cellphone ako nang hindi ako makulit ni Baste man o ni Sandy. I could just sit here all day staring into nothing.

Halos ilang araw na mula nang huli kong makita si Calix. I think it's for the better. I couldn't just imagine how our interaction would be. Hindi ko pa sya kayang harapin.

Tahimik ang paligid. Walang gaanong tao sa park na pinagtatakhan ko naman lalo na't sunday ngayon. Pinagkibit balikat ko nalang.

"Hija, Naya." Napaigtad ako ng marinig kong may tumawag sa pangalan ko. Agad akong napatayo nang makita ko kung sino ito. "Lola kayo po pala." I smiled.

Lumapit sya sakin at inanyayahan ako na muling umupo sa bench. "Dito lang pala kita ulit makikita. Kamusta ka na, hija? Mukhang ang lungkot mo. Ayos ka lang ba?"

Napaiwas ako ng tingin kay lola. I was hesitant to answer her. Lola kung alam mo lang kung sino ang rason kung bat ako nag kakaganito. Ang gwapong apo nyo lang naman pong si Calix.

"Ayos lang naman po ako." I heaved a weak smile. "Medyo may konting problema lang, pero keri naman po." I looked at her face and was stopped.

I noticed something different. Sobrang putla ng mukha ng lola ni Calix. I felt something wrong, di ko rin maiwasang mapansin ang maliit na butil ng mga pawis sa noo nya.

"Ayos lang po ba kayo?" I asked.

Hindi agad nakasagot si lola. Marahan nyang pinahiran ang mga pawis nya.

"Okay lang po ba kayo?" I tried to hold her hand. Sobrang lamig ng mga kamay nya. "Ano pong nararamdaman nyo lola, ayos lang po ba kayo?" I asked once again.

Ilang sandali pa ay bigla syang nawalan ng malay at nagcollapse sa tabi ko. Agad ko naman syang nasalo.

Mariin kong kagat ang labi ko. Malakas ang kabog ng dibdib ko habang binubuksan ang cellphone ng lola ni Calix. I hurriedly opened the phonebook, looking for Calix's name.

Ilang sandali pa ay agad ko namang nahanap ang pangalan nya. Nanginginig ang kamay kong dinial iyon.

Huminga ako ng malalim at pinahidan ang luha ko. "Please, Calix. Please answer the phone." I whispered. Hindi ko mapigilang magpanick. One thing about me, hindi ako magaling mag contain ng sarili.

In situations like this, I really tend to be so much anxious.

[Hello.]

"C-calix." Tila nabuhayan ang loob ko nang marinig ko ang boses nya. I badly need to. "Calix, this is Naya."