Gecenin bir körü, bir amaç için delicesine kafayı dağıtmaya çıkan bir genç kız ile kendini sadece karanlıklarda saklamayı beceren bir adamın, geceyarısı kaçamağı...
Yeni yayına giren YAMUK PRENSES ve ALTI DEV hikayeme veeee akşam yayınlanacak olan caydanlukcezve ile yazdığım hikayeme bakmayu unutmayın ;) Bu arada caydanluğu da takip etmeyi unutmayın, ileri de fena şeyler gelecek kendisinden :) Şimdilik kimlik gizli!
*********
Barlas ısrarlı bir halde Lalin'in tam karşısında oturuyordu. Özellikle gözlerine bakıyor, bile bile her bakışında derin bir nefes çekiyordu içine... Birazı istemsizce birazı da aşkın anlık gel gitleriyle oluyordu. Lalin ne söyleyeceğini bilmeden öylece bakıyordu genç adama. Ne cevap vereceğini kestiremiyordu...
"Tüm bu sözlerin..." dedi düşüncelere dalan genç kız.
"Beni utandırıyor."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rüzgar bazen öyle bir esermiş ki, tüm bulutlar utancına dağılırmış dört bir yana... Öyle bir aşkmış onların ki. Rüzgarın varlığı bulutu yok edermiş belki ama yine de vazgeçemezlermiş sevdalarından! Bazen birbirilerinin olurlarmış, kara kaplı gökyüzünde... Her aşkta olduğu gibi.
Yaşamak için birinin kendinden ödün vermesi gerekiyormuş aşkta... Barlas tüm bunları biliyordu. Kendinden ödün vermek en basitiydi aslında ama yapmak istediği şey çok daha başkaydı. O, rüzgarı dağıtan bulut değil rüzgara aşık gökyüzü olmak istiyordu. Her ne olursa olsun rüzgarın asla gidemediği, terk edemediği gökyüzü olmak istiyordu.
Gökyüzüne aşık bir rüzgar... Demirlikler ardında yaşayan bir mahkumun, dört duvara tutulması gibi belki de.
Lalin'in sözleri karşısında Barlas sadece gülümsedi. Öyle bir gülümsemeydi ki bu, her duyguyu ve her ışıltıyı barındırıyordu içinde.
"Şimdi şu koltuğa yatıp çocukluğuma mı ineceğiz yoksa oturarak tedavi mi edeceksin?" dedi genç adam arsızca. Sanki odanın içinde konuşulan her şey birden yok olmuştu. Hiç biri yaşanmamış gibi devam ediyordu. İşine gelenin bu olduğunu iki gençte biliyordu ama kimse dile getirmedi. Çünkü her ne kadar etikten bahsetse de genç kız, bu durumdan oldukça hoşnuttu. Sevdiği adam ardından koşuyordu... Lalin başka ne isterdi ki?
"Seni tedavi edemem..." diyerek ısrar etti genç kız. İçten içe gitmemesini arzulayarak.
"Tedavi edene kadar bekleyebilirim." diye ısrara devam etti Barlas. İnatçıydı! Her zaman olduğu gibi...
"Lütfen... Israr etme."
Barlas gülümseyerek genç kıza bakmaya devam etti. Ardından yavaşça ayaklandı.
"Madem hastan olamıyorum, o zaman benimle yemeğe çık!"
Lalin ani ruh hali değişimine şaşırarak kaşlarını çattı ve gülmeye başladı.
"O neden acaba?"
"Aramızda hasta doktor ilişkisi yok ve ikimizde yetişkin birer bireyiz..."
