Geceyarısı Kaçamağı

Bölüm 7 • Yeni bir sima.

Lalin arabasını beklerken bile huzursuzdu. Aklına gelen şeyler, hissettiği bu samimiyet onu fazlasıyla ürkütüyordu. Nasıl bu derece bir samimiyet oluşmuştu ki aralarında? Buna nasıl izin vermişti. Genç kız gergin bir şekilde düşüncelerini dizginlemeye çalışıyordu. Tam o esna da vale arabasını getirmiş ve iyi günler dileklerini sunarak yanından ayrılmıştı. Genç kız yavaş adımlarla arabasına bindiğinde de, mavi gözü düşünmeyi bırakamadığını anladığı anda da hala aynı durumdaydı. Karmakarışık...

Elinde ki kağıtta yazan sembolik adrese gittiğinde ne olacaktı peki? Ne diyecekti? Ne söyleyebilirdi... Hiçbir şeyi planlamamış ve şuana kadar gelişigüzel bir yol izlemişti. O an farkına varmıştı ki bir plana ya da konuşma metnine ihtiyacı vardı. O adamla karşılaştıktan sonra çıkışı muhteşem olmalıydı. Paraları yüzüne çarptığında alması gereken hazzın en zirvesinde olmalıydı.

Arabayı çalıştırarak yola koyulduğunda kafasında planını kurgulamaya çalıştı. Çok fazla vakti yoktu. Şirketin olduğu mevkiiye baktığında çok da uzakta olmadığını fark etmesi birkaç saniyesini aldı. Derin bir nefes aldıktan sonra kendi kendine prova yapmaya ve ne demesi gerektiğine karar vermeye çalıştı.

"Bu bana fahişe muamelesi yaptığın içindi seni orospu çocuğu!"

Lalin yüzünü buruşturarak başını iki yana salladı.

"Bu sözden sonra yüzüne sağlam bir tokat atmam gerekiyor..."

Sonra birkaç saniye söylediklerini düşündükten sonra tekrar yüzünü buruşturdu.

"Hayır, hayır bunu söyleyemem... Aptal olduğumu düşünecek!"

Genç kız direksiyona iyice abanarak derin bir nefes daha aldı.

"Sen benim kim olduğumu sanıyorsun ha! Sen kimsin asıl ha! Sen kimsin!"

Dikiz aynasından arada yüz ifadesine ve çattığı kaşlarına bakmayı da ihmal etmiyordu fakat daha sonrasında yine yüzünü buruşturdu.

"Kesinlikle benim aptal olduğumu düşünecek!"

Lalin arabayı sürerken farkında olmadığı şeyler vardı. Kendi kendine Barlas'ın canına okumak ve haddini bildirmek için prova yapıyordu fakat sürekli içten içe atladığı bir şey olduğunu unutuyordu. Lalin tanımadığı ve içinden çıkartamadığı bu adamı önemsiyordu. Duygularını kamçılayamıyor ve hatta üstünde ki baskıdan nefret ediyordu ama bunu kabullenmesi gerektiğinin farkında bile değildi. Sadece içinde ki sıcaklığı hissediyordu. İsim koymasına gerek yoktu öyle değil mi? Hiç değilse Lalin şimdilik bu konu hakkında düşüncelerini kapatmıştı.

Arabayı devasa şirketin önünde park ettiğinde neye bulaştığını ve nelerin içinde olduğunu farkında bile değildi genç kız. Şirkete baktığında aklında beliren Barlas profili daha da netleşmişti. Baba parası yiyen, züppe, zengin çocuğu... Parayla her şeyi satın alabileceğini düşünen bir adam! Kendisini bile... Lalin daha da gerilerek arabanın kapısını açtığında içinde farklı bir korku vardı. Onu ilk kez görecek ve mavi gözlerinin devamını hissedecekti. İçinden umarım rüyalarım artık bir son bulur diye düşündü.

Kapıyı kapatıp aracı kilitlediğinde saçlarını düzeltmeyi ihmal etmedi. Çantasını daha sıkı kavrayıp giriş kısmına doğru ilerlemeye başladı. Her adımında içine çektiği derin soluklar biraz olsun sakinleşmesine sebep olması gerekiyordu. Olmadı. Hatta başının dönmesine, elinin titremesine ve daha da nefessiz kalmasına sebebiyet verdi.

Lalin ellerini birbirine sürtüp yüzünü kapattı.

"Yapabilirim. Yüzüne parayı çarpıp odadan çıkacağım! Tek yapman gereken bu kızım! Yapabilirsin! Yapabilirsin! Yapabilirsin!"