Sen Her Şey

♣31♧ 3. Kısım

SPOILER:

*Bir sorun çıkmadığı taktirde final 48. bölüm olacak!

*36. bölümde ufak bir 3.
sezon arası vereceğiz ve
son sezon olacak olan 12 bölümlük 4. sezonda zaman atlaması olacak!

*Sizinde merakla beklediğiniz sorular cevap bulacak, o dört gözle beklediğiniz sahne (siz anladınız o sahneyi
eheuhuhehe) bu sezonda! ;)

Şimdilik bu kadar spoiler
yeter. Spoiler'ların devamı gelsin istiyorsanız yorum bırakmayı unutmayın! İyi okumalar!

31. Bölüm/ Son Kısım

Çınar'ın beni öpmesinin üzerinden sadece yarım
saat kadar bir süre
geçmişti. Ama uzaylı
vücudumun birtakım
yerlerinde oluşan ağrılar
daha geçmemişti. Minicik kalbimin en derinliklerinde
bir yerde hissettiğim hızlanmalar ve karnımda hissettiğim kasılmalar hala dinmemişti.

Sırtımı odanın kapısına
iyice yasladım ve tekrar
derin bir soluk aldım.

Ah. Beni öpmüştü.

Dakikalardır buna bir
anlam veremiyordum.
Çınar'ın beni öpmesine
bir anlam veremiyordum.
Çöktüğüm yerde öylece
oturuyordum. Sesimi çıkaramıyordum, yoksa kesinlikle Beren'i arardım. Kımıldayamıyordum,
hareket ettikçe kasılmalarım artıyordu.

Ne yapacağımı bilmiyordum.

Tıpkı yarım saat öncesinde
de  olduğu gibi titreyen
ellerime aldırış etmeden yüzümün önüne düşen saç tutamlarını çekiştirdim. Elimi yavaşça küçük ama dolgun dudaklarıma götürdükten
sonra çok yavaş bir şekilde gözlerimi kapattım. Az önce
Çınar ile yaşadığım şeyi tekrardan düşünmeye başladım. En son benden Şura patavatsızı yüzünden özür diliyordu. Benden özür diledikten sonra nasıl
olurdu da beni öpebilmişti
ki? Ben nasıl -çok küçük bir zaman dilimi olsa bile- o lanet dudaklarımı aralamış, onun o yumuşak ve dolgulu
dudaklarına karşılık
verebilmiştim? Her şey
çok çabuk bir şekilde gerçekleşmişti. Beni
öpmüştü, bende geri
çekilmiştim. Ancak o geri
çekilme durumu bana
yıllar gibi uzun bir süre
olarak gelmişti.

Gözlerimi açınca hızla
dişlerimi dudaklarıma
götürdüm ve canımın
yanmasını umursamayarak dudaklarımı kemirmeye
başladım. Bu kadar şaşırmamın
nedeni hiç şüphesiz böyle
bir şeyi hiç beklemediğim, beklesem bile Çınar'dan beklemediğimden dolayı kaynaklanıyordu. Kendimi
suçlamak istemiyordum.
Sonuçta böyle bir şey
olabileceğini asla tahmin edemezdim.

Olan olmuştu.

Çınar beni öpmüştü. Daha öncesinde hayal ettiğim
tek kişi Miraç olmuştu
ama ilk öpücüğüm Çınar'a gitmişti.

Ah. Peki ben yarın ne
yapacaktım? Hiçbir şey yaşanmamış gibi mi davranacaktım, yoksa ona
bağırıp çağıracak mıydım? İçimdekileri kusup beni öpmesinin nedenlerini mi arayacaktım?

Durakladım.

Ona bağırmam için bir
sebebim yoktu ki aslında.
Tabii ki de beni öpmemesi gerekirdi. Beni öptüğü için ona madalya takacak değildim. Ancak bağırsam da fark etmeyecekti, sussamda.
Hayalini kurduğum o ilk öpücüğüm asla Miraç'a ait olamayacaktı.

Beni öpmüş olduğu
gerçek ortadan kalkmış
olmayacaktı.

Derin bir nefes aldıktan
sonra ellerimi yerden destek alabilecek bir şekilde
laminente koydum. Hareket ettikçe hala etkisini sürdüren kasılmalar hızlanmıştı ama umursamadım. Bir süredir hareketsiz olarak yerde duruyordum ve az kalsın düşünmekten kafamı
patlatacaktım.