My Heartthrob Husband

MHH-CHAPTER 39

"So tell me, paano natin mapapabagsak ang kompanya nina daniela?" seryosong tanong ni john habang prente ang upo sa swivel chair ko. Nandito kami ngayon sa dean's office ng S.U. vacant time kaya naisipan naming pumunta dito at mag usap ng maayos.

Mag iisang oras na din naman kaming nandito.

I faced him at binigay ko ang isang folder sa kanya na naglalaman ng papers with information about Daniela's company.

Kinuha naman niya iyon at pinag aralang mabuti.

"When somebody stole the account of the CEO of a certain company, there is a huge possibility for that company to go down based on what the hacker is intended to do.

In a company, every employee have an account and every account of each employee is under the account of the CEO of that company. If someone attacked that account, the hacker will have the ability on manipulating every single account in that company, he will be able to access and to know every move and can steal even all the money and income of that company. That is why there should be a tight security in my company, which is in fact matagal ng kilala ang kompanya ko na hindi naaattack ng kahit na anong virus o kahit na sino." paliwanag ko kay John.

That is just one of my techniques para magpabagsak ng kompanya.

"Are you sure that it's the right thing to do?. I mean, what if they're innocent?. Paano kung hindi naman pala talaga kasabwat ng mafia si daniela at ang pamilya niya?" tanong ni John na naging dahilan ng pagkunot ng nuo ko.

"Well, first of all Mr. Roque, you're the one who wanted revenge and as you said earlier, ayaw mong paabutin sa point na kompanya niyo ang bumagsak at masaktan ang mga magulang mo.
They're not just companies. They may seem legal but they have those underground trading and businesses. They smuggle goods. Those people are drug syndicates. They also train rebels and mafias.

As you see, I don't kill innocent people. If daniela is innocent, why would she talk about killing you and your family ?! But she's a total idiot, hahaha. Ikaw ba naman magisip at makipagusap tungkol sa planong pagpatay sa loob ng isang café. That sure is a public place."
Obviously mahaba ang paliwanag ko -.-'

Sinamaan niya ako ng tingin.
Aba?!. At ikaw pa may ganang sumama ang tingin ha?! Grabe. Kakaiba talaga ang mga lalaki. Minsan naiisip ko kung nagkaka PMS din ba sila. Tsk.

"Ang daldal mo!" masungit na sambit ni John

This time ako naman ang nakatingin sa kanya ng masama.
"Oy! Aray! Dahan dahan nga! San mo ba ako dadalhin?!" sigaw ko sa kanya.

Pano bigla bigla nalang akong hinila palabas ng opisina.

Wait. Ano bang meron sa lalaking 'to?! Kanina ang seryoso niya tapos ngayon biglang naging masungit.

Huminto siya at.
"Aray!"bulong ko sabay himas sa noo ko.

Naumpog ako sa......sa..dibdib niya.
B-bat ang tigas?. Shet.. Ang lapit ko sa kanya. Nakakapa ko na yung a-abs ni-niya...

O.O"
Oh my golly!
Huhu. Oh lupa! Lamunin mo ako!
NGAYON NAAAAA!

Agad kong inayos ang sarili ko para hindi halatang na awkwardan ako sa posisyon ko kanina.

Kung bat ba naman kasi ang tangkad tangkad niya! Pero. Ok na din yun atleast di ako sa...sa...l-lips niya napasubsob.

Shet. Ramdam kong sobrang init na ng mukha ko. Tumungo ako ng konti.

"Huy?! Nakikinig ka ba?! Anne kanina pa ako salita ng salita ng dito oh!" reklamo ni John

Ayst! Parang babae talaga!
"Ano ba yung sinasabi mo?!" masungit na tanong ko. Malay ko bang may sinasabi pala siya?!. Bat ba kasi tumigil siya ng walang pasabi! Tsk. Lecheng dibdib kasi yun..