mr. Styles

Part 12

"Jess;"

"Niall;" ρωταω χωρις να πιστευω στο θεαμα.

"Τι κανεις εδω;" με ρωταει ανησυχος κοιτοντας ποσο κουρελι ειμαι.

"Εισαι καλα;"

Στο μυαλο μου ερχονται τα λογια του Harry "Μην πεις σε κανεναν τιποτα για αυτο, ειδικα στον Niall" γιατι οχι ειδικα στον Niall; Γιατι ακουω τα λογια του;

"Εμ εε εγω.. εε"

Δεν βρισκω λογια. Σκευτομαι ακομα και την πιο χαζη δικαιολογια για το χαλι μου και γιατι βρισκομαι στη μεση του πουθενα σε ενα τυχαιο βενζιναδικο μονη μου, αλλα δεν υπαρχει καμια. Τι να του πω ακριβως; Οτι ημουν τοσο μεθυσμενη ωστε να βρεθω στο κρεβατι του Harry και εκανα πραγματα που δεν εχω ξανακανει στη ζωη μου;

"Πες μου" λεει πιο ηρεμος πλεον.

"Εε να.. εγω απλα μεθυσα λιγο παραπανω χθες απο οτι επρεπε και εγω..εμ.. δεν ξερω πως βρεθηκα εδω. Μαλλον πηρα καποιο λεωφορειο χθες καταλαθος και βρεθηκα εδω" μουτζωνω τον εαυτο μου βουβα για τη δικαιολογια που βρηκα να πω. Πραγματικα δεν ειμαι καλη στα ψεματα. Τι περισσοτερες φορες.

Ανακουφιζομαι λιγο καθως βλεπω τα χαρακτηριστικά του χαλαρα και οχι απορημένα πλεον. Αυτο ειναι δειγμα οτι προφανως εχαψε την ψευτικη ιστορια μου γιατι πλεον στο βλεμα του υπαρχει συμπονια.

"Ελα να σε παω σπιτι, δειχνεις απασια." λεει και με οδηγεί προς το αμαξι. Ειναι πραγματικα αγγελος. Βρέθηκε στη μεση του πουθενα και με βοηθαει.

"Πηρα εγω πραγματα σου χθες που τα ξεχασες" λεει και με κοιταει γλυκα.

"Σε ευχαριστω" λεω χωρις να τον κοιταω. Ειμαι σκατα, με ολη την ενοια της λεξης.

"Τα εχω σπιτι μου θες να σου τα φερω αυριο, ή θες να περασουμε να τα παρουμε τωρα;" με ρωταει ενω βαζει μπρος στο αμαξι.

"Δεν εχω τα κλειδια μου" λεω κουρασμενα.

"Αρα καλυτερα ας περασουμε απο το σπιτι σου". του χαμογελαω αδυναμα.

....

Ειμαι σπιτι. Πηγαμε απο το σπιτι του Niall που τελικα δεν ειναι πολυ μακρια απο το δικο μου. Αμα δεν ηταν ο Niall προφανως θα διανυκτερευα στο βενζιναδικο ή καπου μεσα στο δασος. Ο Harry ειναι γουρουνι, αυτος φταιει για ολα αυτα. Αμα δεν ηταν τοσο εγωιστης και ειρωνικος θα το σκευτομουν να γινομασταν φιλοι. Δεν θελω να σκευτομαι καν τι περασα μαζι του γιατι σιγουρα θα με πιασουν τα κλαματα. Παλι.