mr. Styles

Part 61

Το βραδυ περνουσε αργα. Το ενιωθα σαν να περνουσαν αιωνες πανω στο γυμνο σωμα του. Με ειχε αγκαλια. Θεε μου μετα απο τοσο καιρο καταφερα να νιωθω τη ζεστασια του κορμιου του και οχι τη ψυχροτητα του λογου του.

Αισθανθηκα οτι καποιος με επιβράβευσε για ολα αυτα που περασα. Για ολα αυτα που χαραχτηκαν μεσα μου. Πονουσα ακομα; Παντα ποναω αλλα πλεον δεν με ενδιαφερει. Αυτα σου κανει ο ερωτας. Σε αφηνει να νομιζεις οτι εισαι καλα ενω πισω απο τις κουρτινες αργοπεθαινεις. Αυτο ειναι μεχρι να ξυπνησεις και να νιωσεις το κενο.

Αμα εφευγε απο διπλα μου ειμαι σιγουρη οτι θα ξαναεχανα τον εαυτο μου. Ολα με ειχαν εγκαταλειψει, οι ανθρωποι, οι σκεψεις μου, με ειχε αφησει και αυτος με τον τροπο του. Μια ματια θυμου του μπορουσε να με κανει λιωμα. Τωρα ομως ενιωθα καλα. Ετσι πιστευα, οτι ενιωθα. Αυτο που λενε μια μικρη απελευθερωση απο το μουντο σκηνικο του μυαλου μου. Καθαρισε τη θολουρα μου ενω αυτος την ειχε δημιουργησει.

"Δεν περιμενω να με αγαπησεις" του ψιθυριζω κοντα στο αυτι. Ευχομαι να μην το ακουσε. Τα ματια του ειναι γαληνια κλειστα. Γαμωτο, ακομα και αν λεω οτι δεν περιμενω παντα θα εχω την ελπιδα.

"Αλλα εγω αγαπω τα ψεματα σου" φιλαω απαλα το μαγουλο του.

"Και ολα τα πραγματα που κανεις και που λες. Ακομα και αν με σκοτωνουν" η φωνη μου σπαει στα λογια. Ειναι σιγανη, κοιμαται, δεν με ακουει.

"Αλωστε αυτη δεν ειναι η δουλεια σου; Να σκοτωνεις." γελαω. Δεν με βλεπει στο σκοταδι. Δεν θα με δει. Θελω να τον ξαναφιλησω αλλα κατι με κραταει πισω. Δεν πιστευω οτι ειναι δολοφονος τωρα. Κοιμαται σαν αγγελος. Δεν θα μπορουσε να πατησει τη σκανδαλη και να αφαιρεσει ανθρωπινη ψυχη. Οχι, δεν το πιστευω. Μεσα στα ψεματα του νομιζω οτι συμπεριλαμβανεται και αυτο. Οτι εχει σκοτωσει.

Σφιγγει το χερι του πιο γερα γυρω απο τη μεση μου. Ειναι σαν η αλυσίδα προστασιας του να γινεται δυνατοτερη. Ειναι ξυπνιος; Ακουσε ολους τους ψιθυρους μου;

Αφησα μια ανασα πριν προσπαθησω να απομακρυνω το σωμα μου απο το δικο του. Θελω λιγο να ξεσκασω.

Μουρμουρισε κατι πριν ανοιξει την αγκαλια του και με αφησει να ξεγλυστρησω εξω της. Η απωλεια των χεριων του πανω απο το δερμα μου μου δημιουργησε ανατριχιλα. Δηλαδη τωρα εγω με τον Ηarry ειμαστε καλα; Δεν νομιζω. Παλι κατι νιωθω να λειπει. Οπως ελεγα τα σηναισθηματα της 'σχεσης' μας ειναι μονοπλευρα. Δεν βγαζει πουθενα.