a human mate

Hoofdstuk 31

Lauren White

Droom :

Ik deed mijn ogen open en zag dat ik in een klaslokaal zat onder een les. Wat doe ik hier nou weer ? " mevrouw White !" werd er groepen. Ik keek naar voor en zag een leraar me boos aankijken. " sorry wat ?". iedereen begon te lachen. De leraar zuchtte. " ik vroeg aan je of je de woorden op het bord wou vertalen naar het engels ". Ik knikte en liep naar het bord. Daar pakte ik een schoolkrijtje en begon met schrijven.

Toen ik klaar was legde ik het krijtje weer weg en keek de leraar aan. " goed geprobeerd maar de volgende keer de woorden die aangegeven zijn vertalen " zei hij. Ik keek naar het bord en zag alleen maar ' someone help me ' staan. Geschrokken zette ik een paar stappen achteruit. Alle letter begonnen naar beneden te vallen. Ik word niet goed. Ik rende het lokaal uit en zocht een toilet.

Na even gezocht te hebben had ik er 1 gevonden en rende naar binnen. Ik ging voor de spiegel staan en bekeek mezelf goed maar iets anders bij de spiegel trok mijn aandacht. Op de spiegel stond met een rode vloeistof ' please help me outside ' geschreven. Toen ik dat zag staan keek ik om me heen. Ik was opeens buiten op een voetbalveld. Hoe kom ik hier nou weer ? ik hoorde achter me een iemand iets spannen en draaide me langzaam om. Daar stond een meisje die ik herken als Debbie. Ze had een gespannen boog in haar hand en richtte op mij. " als ik hem niet mag, mag niemand hem " zei ze. Ze liet de pijl los en schoot recht op me af. Ik ging geschrokken met mijn handen naar de plek waar de pijl had moeten zitten maar er zat niets. Weer achter me hoorde ik iets of iemand vallen. Ik draaide me met een ruk om en zag iets wat ik nooit had verwacht. Ethan lag op de grond met een pijl dwars door de plek waar zijn hart zou moeten zitten. Ik rende naar hem toe en nam hem in mijn armen op. Hij keek me met een waterige glimlach aan en ik alleen maar bezorgd naar hem. Hij pakte mijn hand vast en fluisterde zachtjes " ik had je geen pijn moeten doen ". Hij liet mijn hand weer los en sloot zijn ogen. " Ethan ?". geen antwoord. " Ethan !". een traan liep over mijn wang en belande op zijn shirt. Ik zag hoe zijn hand langzaam verdween en liep door naar zijn arm en de rest. Na even was hij er niet meer en zat ik huilend op de grond, zijn naam de hele tijd schreeuwend.

Realiteit

Gillend werd ik wakker. Ik begon als een gek aan mijn haren te trekken en rare bewegingen te maken terwijl ik het uit schreeuwde. Jesse kwam mijn kamer in gerend en greep me in een soort van houdgreep / knuffel achtig iets. Terwijl hij me suste om rustiger te worden vielen duizenden tranen uit mijn ogen naar beneden. Dit was al de zoveelste keer deze nacht dat ik een nachtmerrie had. " Lauren rustig maar, het was maar een nachtmerrie " zei Jesse geruststellend. Ik veegde een paar tranen weg die op mijn wangen bleven hangen en keek Jesse aan. " dankje " mompelde ik. " geen probleem. Ga nu maar weer slapen dan probeer je morgen naar school te gaan ". Ik knikte en hij stopte me weer voor de zoveelste keer in. " Jesse ? zou ik een fout hebben gemaakt. Ik bedoel, ik zag de pijn in zijn ogen toen ik weg rende ". " weet je wat ? volg je hart, dan kom je bij de juiste weg ". En hij lachte naar me. Ik gaf hem een lach terug en sloot mijn ogen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
❤❤️️❤️❤️❤️
❤️#2 !!!❤️❤️
❤❤️️❤️❤️❤️
niet vergeten, morgen de antwoorden op de vragen !!!

like ? comment ? follow ?