a human mate

Hoofdstuk 3

Lauren White

Het is inmiddels pauze. Ik had met Sara afgesproken voor de school dus loop ik daar nu ook heen, maar eerst mijn boeken in mijn klusje stoppen anders loop ik daar de hele tijd mee te sjouwen. Waar zou mijn kluisje eigelijk zijn ? tip 1 : als je de kans hebt om aan iemand te vragen of die gene je kan helpen doe dat dan meteen want anders zit je in z'on situatie als waar ik nu in zit, en dat is geen pretje zou ik je zeggen. Ik pak mijn telefoon uit mijn tas om Sara te whatsappen.

" hoi Sara, ik ben het Lauren ".

" hey hey ".

" kun je me misschien helpen ?".

" ja hoor, kom eraan. Wacht, waar ben je ?".

" ik ben bij ... kamertje ... B37 ".

" oke, kom eraan ".

Het was even stil en al gou zag ik Sara eraan komen. Ze zwaaide vrolijk naar me terwijl ze naar me toe kwam. " hey hey " begroete ze me. " hey " begroet ik haar terug. " zo, waar kan ik je mee helpen ?". " weet jij misschien waar kluisje 103 is ?". " toevallig wel ja want ik heb kluisje 105 " en ze gaf me een glimlach. Ze wenkte me dat ik haar moet volgen en dat deed ik ook.

" hier is kluisje 103 " en ze legde haar had op het kluisje. " bedankt ... alweer ". " geen probleem ". Ik opende mijn kluisje, opende mijn rugzak, legde mijn boeken erin en deed het kluisje weer dicht. " klaar, zullen we dan maar gaan lunchen ?". " ja is goed, maar ik moet nog even iets regelen, oke ?". " is goed, kan ik je ergens mee helpen ?". " nee sorry, ik moet dit alleen doen, maar bedankt voor het aanbod ". Wat zou ze gaan doen ? dit is wel een beetje raar, naja iedereen heeft zo zijn dingen. " oke, dan maar tot straks he ". Sara liep weg terwijl ze naar me zwaaide en zei " doei ". Wat zou ik gaan doen ? ik deed mijn kluisje weer open en pakte mijn schetsenboekje eruit.

Ik liep door de gangen heen op zoek naar een plek waar ik zou kunnen zitten tot ik buiten een bankje zag staan die helemaal vrij was. Ik ging erop zitten, keek even om me heen om de buurt te verkennen, opende mijn schetsenboekje en begon alles wat ik zag te schetsen, 1 van de onderwerpen wat ik leuk vind om te tekenen.

Ik hoorde gelach achter me, maar keek niet op en ging gewoon verder. " hallo daar " hoorde ik iemand zeggen. Ik keek vooruit en zag een groepje jongens voor me staan. " kan ik iets voor jullie doen ?" vroeg ik beleefd. Ik wil geen problemen dus ... ja. De voorste pakte opeens mijn boekje uit mijn handen en keek erin. " wat is dit ?". " weet je niet wat dat is ? dat is een schetsenboek ". Waarom zei ik dat ! nu krijg ik zeker problemen ! " oh, iemand hier denkt dat ze stoer is ". De andere jongens begonnen te lachen. 3...2...1, daar gaan we weer. Ik probeerde het boekje uit zijn handen te pakken maar het lukte niet. Ze begonnen nog harder te lachen, ik werd hier gewoon uitgelachen en geen leraar doet er wat aan. Waarom moet mij dit nou weer overkomen ? " pak hem dan !". ik geef het op, ik kan toch niet tegen hun op. Ik wou net weglopen tot iemand mijn arm pakte en me met 1 keer op de grond gooide. Ik hapte even naar adem omdat mijn luchtpijp dicht zat door de stoot. De jongens gingen door met schoppen, slaan en uitlachen. Ik begon langzaam zwarte vlekken te zien. " Lauren !" hoorde ik iemand roepen, van welke richting wist ik niet meer. De jongens waren even stil en ze keken allemaal naar de plek waar de stem vandaan kwam. Dit was mijn kans ... mijn kans om hier weg te komen. Ik ging op mijn handen en knieën staan en probeerde met mijn laatste beetje kracht weg te komen. " Lauren !" hoorde ik de zelfde stem weer zeggen gevolg door " laat me er langs !".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

arme Lauren 😢, ze wordt gewoon weer gepest.
wie zou dat zijn wie haar te hulp schiet ?
fijne kerst allemaal !!!

like ? comment ? follow ?