a human mate

Hoofdstuk 16

Lauren White

Ik voel geen pijn meer in mijn lichaam. " Lauren, je wond. Hij is weg " zei Lucas. " maar hoe ?". ik keek onbegrijpelijk naar Sara die al iets rechter zat. " ik heb je wonden geheeld door mezelf pijn te doen, ik heb nu zeg maar 3 kwart van jou wonden in me en jij nog maar een kwart van wat je had " antwoordde ze me. Ze pakte haar sweater vast en trok hem uit waardoor ze alleen nog maar een hempje aan had. Toen ze het hempje iets omhoog deed aan de zijkant zag ik het, een enorme wond zat op dezelfde plek als waar ik hem had. " maar, waarom Sara ?" vroeg ik aan haar. " ik kan het aan, ik genees sneller dan een normale wolf of mens, als ik genezen ben dan zou jij sowieso langer dan een maand hier nog moeten blijven. Ik deed het voor jou ". Een schuld gevoel borrelde bij me omhoog en ik trok haar in een omhelzing. " voel je niet schuldig Lauren, ik heb hier zelf voor gekozen ". Ik liet haar los en keek haar met een waterige glimlach aan. Sara sloot haar ogen even en nam een keer diep adem. " Sara ?". ze reageerde niet. " Sara !". ik begon als een gek aan haar te schudden maar werd bij mijn armen vastgepakt door Ethan. Tranen vlogen mijn ogen uit en Ethan suste naar me om me gerust te stellen. " het komt goed met haar Lauren. Ze heeft alleen maar even rust nodig ". Ik knikte een keer. " weet je zeker dat het goed komt met haar ". Nu was hij degene die knikte. " Lucas wil je misschien even een dokter halen om Sara te onderzoeken ?". " ja alfa ". Ik keek even naar mijn arm en zag dat een wond steeds kleiner en kleiner werd. " Ethan ?". " ja ". " kijk ". Ik legde mijn arm voor me neer en Ethan keek er grondig naar. " je bent aan het helen. Saar had gelijk ". " ja ". Ik keek nog een keer achterom waar ik Sara op de grond zag liggen en een dokter naast haar zag zitten. " hey, het komt echt wel goed met haar ". " weet ik. ik wil alleen niet dat ze dit nog een keer doet. Wie weet gaat het een keer fout ". De dokter kwam naar ons toe gelopen en keek van Ethan naar mij en weer naar Ethan. " Sara heeft veel verwondingen maar die zijn op dit moment al aan het genezen, ze is nu in een diepe slaap maar ze wordt ergens rond morgenochtend wakker ". " dankjewel Sophie ". " geen probleem alfa ". Ze liep weer weg en Ethan sloeg een arm om me heen. Ik keek toe hoe Logan Sara's hand vast hield en een paar tranen over zijn wangen gleden. " Logan houd echt van haar he " vroeg ik aan Ethan. " ja. ze hebben al veel meegemaakt samen " antwoordde hij me. " wat dan ?". " Logan had voor ze elkaar ontmoette geen fijne jeugd. Hij werd mishandeld door zijn ouders en toen hij 13 werd is hij uit het huis gestuurd. Toen kwam hij er pas achter dat hij ook een wolf zoals wij zijn. Hij ging jaren lang opzoek naar een roedel waar hij bij paste en pas na 3 jaar van zoeken vond hij ons. Ik kwam erachter dat hij beta bloed in zich had en had ik dus ook hem die positie gegeven omdat een paar jaar geleden de zoon van de vorige beta was overleden en er geen opvolger meer was. Sara maakte een groot lichtje in de duisternis van het leven van Logan ". " wauw ". " dat kun je wel zeggen ja ". Ik kreeg direct medelijden met hem. Ik wurmde me uit Ethan's armen en liep naar Logan toe. " Logan, jou ik even met je mogen praten ?". " ja natuurlijk luna ". " oke, ten eerste, stop met me luna noemen oke, ik krijg er de kriebels van, noem me maar gewoon Lauren ". Hij lachte en knikte. " en ten tweede, zou je iets voor me willen doen ?". " ja natuurlijk lun-Lauren ". " zou je bij Sara willen blijven en mij op de hoogte houden ?". hij knikte.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
heel misschien morgen of overmorgen 2 hoofdstukken als cadeau voor 2016 🤔.
stuur ff een comment als iets niet duidelijk is dan kan ik dat uitleggen.
alvast fijne, gezond en prettige 2016 voor als ik het vergeet ☺️.

like ? comment ? follow ?