a human mate

Hoofdstuk 10

Lauren White

Het is nu alweer avond. Jesse, mijn moeder en ik waren de rest van de dag stil. Logisch natuurlijk want ik heb wel een lijk gezien in het bos. " mam ik moet zo gaan " verbrak ik de stilte. Ze keek me even vragend aan, vast vergeten. " mijn afspraakje met Sara ". Ze stond op en ging voor me staan. " kijk wel uit he, je weet maar nooit ". Ik pakte mijn jas, trok hem aan en antwoordde haar. " mam, ik ga niet alleen naar het dorp, Sara is er ook ". " veel plezier dan maar ". " moet ik je brengen Lauren ?" vroeg Jesse. " als je wilt zou dat fijn zijn ". Hij knikte en pakte ook zijn jas. " mam ik beloof je dat ik heel thuis kom " geruststelde ik haar. " en je weet het he ". " ja mam, geen 18 geen alcohol, ik vind dat toch niet lekker dus maak je maar geen zorgen ". Ze kreeg een waterige glimlach op haar gezicht en trok me nog in een omhelzing. " ik hou van je Lauren, weet dat wel ". " ik ook van jou mam " zei ik terug. Jesse en ik zeiden mijn moeder gedag, gingen in de auto zitten en hij startte.

Aangekomen bij het café zette Jesse de auto op de parkeerplaats en liet me eruit. Ik zag dat Sara al op me aan het wachten was. " o ja, je hoeft me niet op te halen, Saar heeft een eigen auto en ze wou me naar huis brengen ". " is goed, dat zien mam en ik je thuis weer ". Ik zwaaide nog een laatste keer naar Jesse en begroette Sara. " heelhuids thuis komen Lauren !" riep Jesse nog voor hij weg reed. " ja ja ". Sara kreeg direct een glimlach op haar gezicht toen ze mij en Jesse zag. Ik liep naar haar toe en toen ik voor haar stond keek ze me vragend aan. " gaat het wel Lauren ? je ziet een beetje bleek ". " lang verhaal " antwoordde ik haar. " maar het gaat wel ". " dat is mooi want nu gaan we feesten !" riep ze bijna. We liepen naar binnen en zagen al gou dat het druk was. We hoorde dat het liedje ' cry like wolves ' van MakeBelieve werd gedraaide. In de verte zag ik een poster hangen alleen ik kon net niet zien wat erop stond dus pakte ik Sara's arm vast en sleurde haar mee er naartoe. Met grootte ogen keken we naar de poster. Na de poster keek Sara me met een grijns aan en riep ze zo harde als ze kon " karaoke avond !" gevolg door een klein gilletje. Geen slecht gilletje maar juist een goede. " ik weet het niet hoor Sara ". " aa kom op, je kan vast prachtig zingen ". Oke, 1 ding is zeker, ik kan niet zingen, ik heb een vreselijke kraaien stem als ik zing vervolgd door dat iedereen dolf word. Ik wou weer naar Sara kijken maar zag dat ze opeens weg was. Waar is ze opeens ? ik keek om me heen, zoekend naar 1 ding. Mijn ogen waren gericht op het podium waar Sara op stond. Ze knikte een keer naar de dj en er werd een liedje gedraaid. " we hebben een vrijwilliger gevonden mensen ! Lets go !" riep de dj in het voorstukjes van het liedje. " hier is ' how deep is your love ' gezongen door Sara Light !". Sara heeft zo te zien wel veel zelfvertrouwen, ze gaat zo op een podium staan voor een grootte menigte, dat zou ik nooit doen, maar dan ook echt nooit. Sara begon te zingen en het was echt geweldig, ze kan prachtig zingen. Ze liep onder het zingen van het podium af en ging het hele café rond. Ze kan echt hele mooie uithalen maken en ze zingt ook echt zuiver. Voor ik het wist stond ze voor me en sleurde ze me mee naar het podium, nog steeds onder het zingen. Toen ik net samen met Sara op het podium stond was het liedje afgelopen en keek ze me met een grijns aan. Het publiek stond enorm hard te juichen, klappen en te fluiten. Ze liep naar de dj toe en verluisterde wat in zijn oor. Toen ze klaar was kwam ze mijn kant weet op. " oke allemaal, we hebben vandaag een speciaal iemand in ons midden, en die staat nu naast me " riep ze door de microfoon. Ik versteef helemaal toen ik dat hoorde. Dit kan ze toch niet menen. " applausje hier is Lauren White met ' american oxygen ' !" ze gaf me de microfoon en verluisterde " je kan het, vertrouw in jezelf " en liep van net podium af. Het liedje begon te draaien en daar stond ik dan, helemaal verstijft en bang voor wat er komen zal. Het eerste couplet wat ik eigelijk moest zingen zong ik niet. Ik keek richting Sara en zag dat ze me trots aan keek. Ik knikte een keer en besloot het toch te doen, voor haar. Het hele publiek was stil om te luisteren naar mij. Wat me toch een fijn gevoel gaf. Het eerste couplet wat ik miste was afgelopen en het tweede begon. Direct bij die begon ik te zingen. Een straal van zelfvertrouwen stroomde mijn lichaam binnen. Ik deed alles mee, van een versnelde stukje tot hoge uithalen, alles.

Het liedje is inmiddels afgelopen, het publiek begon net zoals bij Sara te klappen en te juichen. Het gaf me een warm gevoel. Sara kwam weer het podium opgestormd en greep me in een omhelzing. " zie je wel dat je het kan ". " het was geweldig Sara. de lichten die op je schijnen, de mensen die voor je applaudisseren. Het was geweldig en zonder jou had ik het niet gedaan ". Ze gaf me een zacht duwtje tegen mijn schouder en lachte, natuurlijk lachte ik terug. We keken allebei het publiek in die nog steeds aan het applaudisseren waren en maakten een buiging.

De dj ging weer gewone feest muziek draaien. Sara en ik hebben nog wat frisdrank gedronken en hebben over allerlei dingen gekletst. Zoals nu weet ik dat Sara ongeveer 8 maanden ouder dan mij is, dat ze een broer die Ethan heet heeft, dat ze een vriendje, Logan, heeft en dat bijna het hele dorp haar mag. Mijn voeten begonnen ook zeer te doen van al dat gedans en gestaan. " zullen we dan maar naar huis gaan ?" vroeg ze opeens aan me. Ze heeft vast gezien dat ik last kreeg van mijn voeten. Ik knikte een keer en wel liepen naar de uitgang.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
zoals beloofd een iets langer hoofdstuk dan normaal ☺️ als goed making voor de kortere hoofdstukjes.
ze hebben zo te zien een gezellig avondje gehad XD
en ja hoor, over de 500 vieuws !!!

like ? comment ? follow ?