TLH2: Royal Comeback (Completed) #Wattys2016

TLH2: Chapter 18

"Mrs. Sanders, I had a lovely dinner with all of you but I'm afraid I have to go."

Kahit si Mommy ay nagulat sa biglang pagtayo ni Ivan pero napalitan naman agad ito ng pag-ngiti niya.

"I see. I'm glad that you enjoyed it. Well then.."

Tinignan ako ni Mommy. Oh no.

"Erin, why don't you lead Ivan outside?"

I gulped. Sinasabi ko na nga ba. I secretly rolled my eyes. Why now, Mom?! I looked at Ivan and there's a goofy smile on his face. "Tara na?" Lalo namang lumapad ang mga ngiti nito.

"I have to go, Mrs. Sanders. Thank you again." Sabi nito at nakipag-beso pa ito kay Mommy.

"I would be expecting you to call me Tita Charmaine soon, okay? Take care, hijo." Mom said.

He nodded his head and he turned his sight to Alice and Serene. "Bye, girls."

Alice wryly smile habang si Serene naman ay inirapan siya nito. Napa-iling nalang ako. Serene never change.

"Go on you two. Gabi na din. Delikado na sa daan." Mom said.

Nagsimula na akong naglakad palabas ng dining room at naramdaman ko namang nakasunod sa akin si Ivan sa likod ko. Our footsteps is all that I can hear. At himala namang tahimik lang itong si Ivan. Pakiramdam ko ang awkward pa din hanggang ngayon. Hindi ko naman ineexpect na ganito. And the fact that ang bilis masyado ng mga nangyayari.

Pero kanina halos lukubin ng kaba ang buong pagkatao ko ng malamang nasa bahay si Ivan. I panicked that time. I wasn't prepared. Mabuti nalang at tulog si Ivo at hindi ito naglikot. At mabuti nalang talaga napansin ko 'yung kotse ni Ivan sa labas. Kung hindi, sa front door kami papasok at makikita na niya ang matagal ko nang tinatago sa kanya. There's no doubt that he'll not recognize Ivo as his son.

Nasa tapat na kami ng front door. I inhaled deeply bago hinarap si Ivan. Nagtama ang mga mata namin at tinaasan ko naman agad ito ng kilay.

"What do you think you were doing?"

He looked at me innocently. "Do what?"

"Holding my hand without my permission."

Bigla naman nagbago ang expression sa mukha nito. There's a grin on his face. Ano bang nangyayari dito at panay ang ngiti? Baliw na ba 'to?

"Anong tinatawa-tawa mo dyan?"

Lumawak naman lalo yung ngiti niya.

"You're blushing."

Nanlaki yung mga mata ko at napahawak ako sa pisngi ko. At oo nga, ang init ng mga pisngi ko. Ugh! Ano ba 'to?

"I'm not! Mainit lang dito."

He smirked. "Yeah, right."

Inikutan ko ito ng mga mata at tinalikuran na ito. This man is obviously trying to tease me. Pinihit ko yung door knob at bumungad sa akin ang malamig na simoy ng hangin. I can't believe that it's almost Christmas. Lumalamig na ang panahon.

Hinarap ko si Ivan. "You can go now."

Ivan is just staring at me and I feel conscious. Ayan nanaman yung mga tingin niyang para akong hihimatayin. Umiwas ako ng tingin dito. "Ivan, ano ba talaga ang ginagawa mo dito?"

He took a step towards me. "I told you, I wanted to see you."

"Why? I mean, why are you doing this?"

"Because I want you back."

Napahigpit ang hawak ko sa doorknob. Hindi ko akalain magiging straightforward itong magsasabi. I can hear my heart beat.

"Para saan pa? Ivan, what happened between us was over. Move on."