"Stop acting innocent, Ivan. Alam mo iyon. You were even smiling when you were with her." I can hear her sobs.
My forehead creases as I recall it. I became silent and a memory popped in my head.
It was an event that I came along with my friend, Rachel. Biglaan lamang iyon, we just bumped into each other on that event. Then everything was just a blur dahil nagkataon lang naman kasi talaga na nagkita kami.
"B-Babe," I held her face. "Sweetheart, you got it all wrong. Rachel was just my college friend. We just bumped on each other that very same day. H-Hindi ko na nga iyon maalala."
Nag-iwas ito ng tingin. "I-I don't care anymore! I-It doesn't change the fact of what happened before." I can see tears pooling her eyes again.
Humahagulgol si Eunica at na-alarma ako. Pilit ko siyang pinapakalma. She's sobbing too hard. Naaawa ako sa kanya. Nang dahil sa akin nagkakaganito siya. Nang dahil sa akin nasasaktan siya ngayon. Niyakap ko ito ng mahigpit at pilit na pinapatahan. I closed my eyes and counted to 10, kailangan ko kumalma. Kailangan ko malaman ang totoo.
"E-Euncia -b-baby, baby please tell me what happened?" I held her face and wiped away her tears.
Tumignin siya akin at umiling-iling. Kumawala siya sa mga yakap ko at tumalikod sa akin. I know she's wiping her tears away. Nakita ko ang pagbaba-taas ng balikat nito. Ilang minutong katahimikan ang pumaligid sa amin. Ang tanging naririnig ko lamang ay ang mga tunog ng mga kulisap sa paligid.
"Eunica.." I pleaded, desperate to know the truth. Ang anak ko ang pinag-uusapan dito.
Humarap sa akin ito. Blanko ang ekspresyon. Nagulat ako ng bigla itong sumakay sa sasakyan niya at binuhay ang makina. Agad naman akong sumakay sa passenger seat. Parang ako lang iniintay niya at pinaharururot na niya ito.
Tinahak namin ang daan. Madilim na din kaya hindi ko na maalala kung nasasn kami. Ilang minuto lang at nakita ko muli ang memorial park na pinanggalingan namin kanina. Kumabog ng mabilis ang dibdib ko at habang papalapit kami sa lugar kung saan ko siya nakita kanina ay parang unti-unting tumitigil ang mundo ko. Eunica parked the car at the side at bumaba. Sinundan ko naman ito.
Pumasok siya sa isang mausoleum. Mabibigat na mga hakbang ang nagagawa ko habang papasok ako. Bawat hakbang ay sabay nang pagbilis ng tibok ng puso ko. Nakita kong naupo si Eunica sa harap ng maliit na tombstone. Hindi pa din ako makapaniwala sa mga nakikita ko.
Unti-unti akong lumapit kay Eunica. My eyes finds its way to the name written on the cold stone and my knees automatically dropped in front of it.
Isabella Eloise S. Clarkson
(October 16, 2010- October 24, 2010)
Erin's POV
"The reason why I was at the cemetery is because I visited Bella. I-It's her birthday today. Her 5th birthday."
Humugot ako ng malalim na hininga bago muling nagsalita. Unti-unti nanamang nanumbalik ang pangyayari noon.
"Sige pa, misis. Push!"
Napapikit ako ng dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko at sinunod ang sinabi ng Doctor. Ivan.. Kailangan ko si Ivan.
"Aaaahhhh!!!"
Nakaramdam ako ng kamay na mahigpit na kumapit sa kamay ko. Maluha-luha ko itong tinignan. Kita ko ang pag-aalala sa mukha niya.
"Nica.. Kaya mo 'yan." sabi ni Mike
Muli akong humugot ng malalim na hininga bago sinunod muli ang sabi ng Doctor.
"I can see the baby's head. Push, misis!"
TLH2: Chapter 9
Start bij het begin
