ភាគ : ៤០ ដល់ហើយ

Start bij het begin
                                        

«បងច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តពេលកូនបានរៀបការជាមួយបុរសដែលល្អ អាចមើលថែជេគបានមួយជីវិតទោះពេលនេះកូនមិនបានស្រឡាញ់គេតែ.តទៅមុខពេលគេល្អដាក់កូនសូមកូនបើកឪកាសឪ្យគេបានមើលថែកូនផងណា»

«ម៉ាក់....អ្ហឹកៗៗ...ហេតុអ្វីកូនកម្លោះមិនមែនជាគាត់?»ជេគខ្ទប់មុខយំសស្រាក់ ធ្វើឪ្យអ្នកស្រីស៊ូភ្ញាក់បន្ដិចសឹមទាញគេមកអោបលួងលោម

«កុំយំ! លែងស្អាតហើយ កូនក្រមុំឯណាមកយំថ្ងៃរៀបការនោះត្រូវញញឹមឪ្យស្រស់នេះជាថ្ងៃដ៏សែនមានក្ដីសុខនិងមានន័យបំផុតក្នុងជីវិតកូនណា បញ្ឈប់ទឹកភ្នែកកូនហើយបែរមកញញឹមវិញ»

   គាត់យកក្រដាសក្បែរនោះមកជូតសម្អាតទឹកភ្នែកឪ្យស្ងួតស្អាតអស់ សឹមសារេសម្លៀកបំពាក់របស់ជេគវិញម្ដង ជេគតាមសម្លឹងគ្រប់សកម្មភាពគាត់ទាំងអស់ទាំងមិននិយាយអ្វីគេកំពុងតែណែនទ្រូងខ្លាំងណាស់។

«កុំសម្រក់ទឹកភ្នែកកូនម្ដងទៀត ទឹកភ្នែកកូនមានន័យណាស់មិនគួរសម្រក់ពេកឡើយ! តោះដល់ម៉ោងហើយ»គាត់ងើបឈរហុចដៃឪ្យជេគកាន់ដៃគាត់នាំគេមកខាងក្រៅដែលបានរៀបចំយ៉ាងស្រស់ស្អាត ការរៀបការនេះធ្វើឡើងបែបឯកជនប៉ុណ្ណោះ នៅខាងក្រៅមានបងប្អូនសងខាងកំពុងតែអង្គុយរងចាំគេចេញមក ឯខាងកូនកម្លោះកំពុងឈរកាន់បាត់ផ្ការងចាំគេនៅក្បែរអាចារ្យ ជេគដើរតាមការកាន់ដៃរបស់អ្នកស្រីស៊ូតែគេមិនហ៊ានងើបមុខឡើងឡើយ

«ដល់ហើយ!»គាតឮប្រាប់ជេគតិចៗទើបប្រលែងដៃរបស់គេ គាត់ក៏ទៅអង្គុយនៅកៅអីខាងមុខបាត់

«ហេតុធ្វើមុខបែបនេះ?អូនមិនសប្បាយចិត្តទេមែនទេ?»សំឡេងកូនកម្លោះសួរមកកាន់ជេគធ្វើឪ្យគេងើយសម្លឹងមើលនាយ បុរសដែលឈរចំពោះមុខរបស់គេសម្លឹងមកគេយកមេដៃជូតញើសលើថ្ងាសរបស់គេបន្ដិច

«ស៊ុង...ហ៊ុន»បបូរមាត់ពោលឡើងតិចៗមិននឹកស្មានថាបុរសដែលគេដេកយំនឹករាល់ថ្ងៃកំពុងតែឈរតែចំពោះមុខគេឡើយ ទឹកភ្នែកជេគស្រក់ចុះម្ដងទៀត គេរំភើបស្ទុះអោបនាយយ៉ាងណែន

«ជេគ....»នាយអោបគេតបវិញអង្អែលក្បាលគេ នាយដឹងថាគេកំពុងតែភ្ញាក់ផ្អើល

«បង...អ្ហឹកៗ...បងមករកអូនវិញហើយ ស៊ុងហ៊ុន បងសម្លាញ់.....»ជេគយំទន្រ្ទាំជើងដូចក្មេងលោតអោបនាយណែនទឹកភ្នែកហូរមកសើមអាវស៊ុងហ៊ុន នាយក្រាស់ញញឹមហួសចិត្តបន្ដិច

«បាទ..បងមិនបានទៅណាចោលអូនទេ»ប្រលែងពីការអោប នាយជូតទឹកភ្នែកគេឪ្យស្អាតអស់ នាយមិនចង់ឲ្យគេយំទៀតទេ

«ប៉ាម៉ាក់...ស៊ុងហ៊ុនបងរកកូនវិញហើយ....គាត់មកវិញហើយ...បងអើយយ អូនស្រឡាញ់បងណាស់»ជេគងាកស្រែកប្រាប់ប៉ាម៉ាក់ដែលអង្គុយសើចគេ ទើបបែរមកក្រសោបមុខរបស់នាយវិញ

    បន្ទាប់ពីឲ្យកូនកម្លោះក្រមុំនិយាយគ្នារួចហើយ ក៏ដល់ម៉ោងសម្បថម្ដង ជេគឈរទល់មុខស៊ុងហ៊ុនទាំងទឹកភ្នែកមិនបាត់វាជិតកន្លះម៉ោងហើយដែលជេគយំនោះពេលនេះគេនៅតែមិនបាត់យំទៀត។

«តើលោកជេគអ៊ែលសារព្រមរៀបការជាមួយលោកផាកស៊ុងហ៊ុនទេ?»

«ខ្ញុំ.....ព្រម..»

«តើលោកផាកស៊ុងហ៊ុនព្រមស្បថរួមរស់ជាមួយនិងលោកជេគអ៊ែលសារអស់មួយជីវិតដែលទេ?»

«បាទ...ខ្ញុំសូមស្បថថានិង ស្រឡាញ់ ស្ម័គ្រស្មោះ រួមរស់ជាមួយជេគអ៊ែលសាអស់មួយជីវិតទោះមានរឿងអ្វីក៏ដោយខ្ញុំនិងការពារមើលថែគេឪ្យដូចកែវភ្នែកទាំងគូររបស់ខ្ញុំ»

«សូមលោកទាំងពីរបំពាក់ចិញ្ចៀនឪ្យគ្នា»ជេគសម្លឹងមើលចិញ្ចៀនពេជ្រដែលដាក់និងមុខរបស់គេពន្លឺវាចាំងមកមកចំភ្នែកគេព្រៀកៗ

«ថើបទៅ»សំឡេងមិត្តនិងក្រុមគ្រួសារស្រែកហ៊ូរសុំឪ្យពួកគេងើបគ្នា ជេគអៀនខ្វាច់បែរមុខទៅម្ខាង

«បងថើបហើយណា»នាយនិយាយខ្សឹបៗ

«អ្ហឹប»បបូរមាត់ស្ដើងទម្លាក់ល់បបូរមាត់ទន់ៗដូចចាហួយរបស់ជេគ នាយបឺតជញ្ជក់ខាំញិចយ៉ាងរោលរាល គុំយូរហើយ! ជេគតបតទាំងអៀនខ្មាស់តែក៏គេចមិនបានដដែល

វាជាសេចក្តីសុខដ៏មានន័យបំផុតរបស់គេ...!!

Enjoy your read><

[ឆ្លងភពបន្លំស្នេហ៍] COMPLETE ✔️Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu