Daughter of the sun (ONDER CONSTRUCTIE)

~ 13 ~

Maar de slaap duurt niet lang. Een uur later schrik ik wakker van wat geklop.

"Ava?"

"Nee..."

"Uhm, Ava? Wil je missch..."

"Nee."

"Av..."

"Nee!"

Zo gaat het de hele avond door, totdat Lauren binnen komt. "Hey", zegt ze. Ik reageer niet, en doe alsof ik slaap. "Ava, je slaapt niet", zegt ze grinnikend. "Laat me maar even", kreun ik. "Wat deed die Valdez irritant, zeg", gaat ze verder. Ik reageer niet. "Maar jij viel ook best wel tegen hem uit..." Weer zeg ik niks terug. Ik bedoel, wat wilt ze? Moet ik mijn excuses gaan aanbieden? Echt niet. "Ik weet zeker dat Nico jou ook mist..." Zegt ze dan verdrietig. "En hij denkt echt wel aan je..." Een traan rolt langs mijn wang. "Ava..." Zucht ze luid. "Het lijkt misschien wel alsof de acties die je maakt nooit meer terug te stellen zijn, maar... Er is altijd wel een manier om dingen te veranderen, als je echt wilt... Ava, luister je?" Ik houd mezelf doodstil. Lauren is een schat, echt waar, maar nu heb ik gewoon ergens meer zin in... "Laat dan maar..." Zucht ze, en ze doet het licht uit. Fijn. Nu zijn Leo en Lauren boos op me.

De volgende ochtend word ik wakker van een steek door mijn nek. Ik sta moeizaam op. Prettig, ik heb verkeerd gelegen vannacht... Pijnlijk wrijf ik over mijn nek. Schichtig werp ik een blik naar Lauren, maar die slaapt nog. Wat zal ik doen? Al naar de woonkamer gaan? Ik ben natuurlijk weer vroeg wakker... Het is half acht, Lauren moet zo zeker wakker worden, we moeten jageressen gaan zoeken... Maar ik ga haar niet wakker maken. Ik weet al wat ik ga doen. Ik grijp mijn rugzak en haal de gitaar eruit. Ik sluip zo stilletjes mogelijk de kamer uit. De woonkamer is leeg... Ik trippel door de kamer naar de deur, die leid naar het balkon, en plof neer op een stoel. Ik staar naar de snaren. Ik kan beter mezelf nuttig maken en wat spelen... Ik begin weer aan Sad Song, en zing er zachtjes bij.

"Without you, I feel broke, like I'm half of a whole.
Without you, I've got no hand to hold.
Without you, I feel torn, like a sail in a storm.

Without you, I'm just a sad song..."

Nee. Ik weet een betere versie.

"Without you, I feel like a normal girl again.
Without you, I feel useless and dumb.
But now I, can see, you're finally are here.

'Cause with you, I'm not just half blood..."

Ik wou dat je hier was. Ik zucht diep. Ik ben gewoon een normaal, stom kind. Ik kijk naar de horizon. Het is al druk, ook al is het vroeg. De zon staat halverwege de hemel. Ik plingel nog wat deuntjes, maar ik ben het al snel zat. Ik wil gewoon zo snel mogelijk naar die onderwereld, maar daar hebben we Zoë voor nodig... Ik sta op, en loop weer naar binnen. "Hey..." Zeg ik verlegen. Leo zit op de bank, en staart levensloos voor zich uit. Hij reageert niet. Serieus, negeert hij me nu? "Laat dan maar..." Zeg ik, en ik loop zuchtend weg. "Huh? Oh, sorry, ik zat in gedachte..." Zegt hij snel. Ik blijf stil staan. "Hey, Ava..." Ik draai me langzaam om, sla mijn armen over elkaar en kijk hem doordringend aan. "Sorry, van gister... Ik deed best..." "Lullig?" Vul ik hem aan. Hij kijkt beschaamd naar de grond. "Vervelend? Egoïstisch?" Ga ik verder. Hij zegt niks. Ik zucht. "Het maakt niet uit..." Zeg ik, en ik glimlach. Leo kijkt hoopvol omhoog. "Dat hoort erbij, als je beste vrienden bent". Hij glimlacht. "Kom", zeg ik. "Maak Finn wakker. Ik wek Lauren en Calypso. We gaan wat jageressen jagen..."

"Dus... Hoe gebruik je die coole blik?" Vraagt Leo aan Lauren, als we met z'n vijven aan de rand van Times Square staan. "Eh..." Stamelt ze. "Concentratie. Veel concentratie. Ik houd het waarschijnlijk niet lang vol... Daarna moet ik echt even rusten". "Denk je dat je het nu kan?" Vraag ik. "Ik denk het..." Zegt ze. Ik kijk naar alle mensen. Er lopen allerlei soorten mensen rond. "Oké, jageressen... Laat jezelf zien", zegt Finn bedenkelijk. Lauren haalt diep adem. "Oké, here we go..." Zegt ze. Ze knijpt haar ogen stijf dicht. Iedereen kijkt haar verwachtingsvol aan. Langzaam opent ze haar ogen. Er zit... Een glanzende waas voor. "Oké", hijgt ze. "Dit is lastiger dan ik dacht..." "Komt door de drukte van de stad", zegt Calypso. Lauren zet een stap vooruit, maar ze wankelt een beetje. "Gaat het?" Vraagt Finn ongerust, en hij grijpt haar beet. "Ja, ja..." Zegt ze. "Oké... Eh, ik zie wel iets... Maar het is geen tienermeisje." "Wat dan?" "Oudere vrouw, halfgod". "Je kan ook zien wat het persoon is?" Vraag ik. "Groene kring voor jageres, blauwe kring voor halfgod, gele kring voor god of titaan en bruine kring voor monster... En dit is duidelijk blauw. Niet belangrijk dus". "Oké, vergeet die vrouw maar, zie je nog iets groens?" "Nope..." Zegt ze. Ze wankelt weer een beetje. "Sorry..." Zucht ze. "Dit is echt té vermoeiend..." Ze knijpt haar ogen weer bij elkaar, en zodra ze ze opent is de waas weg. "Echt sorry..." "Maakt niet uit", zeg ik glimlachend. Finn houdt haar nog steeds stevig beet. "Laten we anders even een donut of zo halen", zegt Leo. We moeten allemaal grinniken, echt Leo weer. "Prima", zegt Calypso, en ze grijpt Leo's hand. Nu houden beide stelletjes elkaars hand... Nee, Ava, niet nu. Al deze mensen zijn hier met je om Nico te redden. Niet jarloers worden, niet nu... "Laten we maar wat gaan zoeken", zeg ik, met een moeizame glimlach. "Weet jij een plek, Calypso?" Vraag ik. "Ik ben Olivia hier", zegt ze vluchtig. "Oh sorry... Olivia?" Ze grinnikt. "Ik weet wel een Duncan Donuts te vinden..."

We lopen het kleine winkeltje binnen. "Oké, best klein..." Zegt Finn benauwt. "Eh, kan je even checken op... Monsters of zo?" Vraagt hij aan Lauren. "Niet nu..." Onderbreekt Calypso hem. "Ze moet rusten..." "Ik haal wel wat", zeg ik. "Wat willen jullie?" "Warme choco voor mij", kreunt Lauren. "Same", zegt Leo. "Doe mij ook maar", zegt Calypso. Ik kijk Finn aan. "Maak het er maar vier", zegt hij grinnikent. "Vijf warme choco dan", zeg ik. "Plus wat donuts". De andere gaan ergens zitten, en ik ga in de rij staan. Het is best druk, ja... Er is een rij van ongeveer vier mensen voor me. Bijna alle bankjes zitten vol, en in de hoek staat...

Oh my gods.

Mijn ogen worden groot, langzaam valt mijn mond open, en ik kan niet stoppen met staren. Het meisje, ze... Ze is bijna identiek, aan... Hem... Ze kijkt nu richting mij. Oh gods, Ava, weg kijken, snel... Ik draai me om, en denk vluchtig na. Daar, in de hoek, een meisje, met lang, stijl bruin haar, maar haar ogen... Dat waren Nico's ogen. Ik draai me weer om, en kijk stiekem naar haar. Ze heeft mij nu ook in het vizier. Dan staart ze naar mijn arm. Wacht... Mijn armband! Ik houd mijn hand ervoor, zodat ze het niet meer kan zien. Ze is gewoon identiek aan Nico... Hoe is dit mogelijk? Nico had nooit iets gemeldt over mogelijke zussen... Ik ben in tweestrijd met mezelf. Moet ik naar haar toe? Of doen alsof er niks aan de hand is? Deze kans krijg ik misschien nooit meer... Wel mega awkward als ze gewoon normaal blijkt te zijn... Maar wat als ze wel iets te maken heeft met Nico?

"Meisje? Je bestelling?"

Ik kijk verschrikt voor me. "Oh, sorry... Vijf warme chocolademelk en vijf donuts". "Komt eraan", zegt de man achter de balie. Ik loop naar het ophaal punt, maar houd het meisje in de gaten in mijn ooghoeken. Ik grijpt onze bestelling en trippel zo snel mogelijk, wonderbaarlijk zonder iets te morsen, naar de tafel waar de rest zit."Yo, Ava, thanks", zegt Leo, en hij neemt gelijk een hap van zijn donut. "Gaat het wel?" Vraagt Calypso bezorgt. "Je ziet een beetje bleek..." "Dat... Meisje daar, ze..." Ik wijs schichtig naar de hoek. Alle vier draaien ze hun hoofden. "Jongens! Niet zo opvallend!" "Wat is er met haar?" Vraagt Leo. "Ze lijkt op Nico..." Zeg ik. "Valt wel mee..." Zegt Finn. "Nee, valt niet mee!" Zeg ik. "Maar jou valt dat gewoon niet op! Lauren, kan je please even kijken of er wat met haar is?" Ik kijk haar smekend aan. "Eh, oké, geef me even de warme choco..." Zegt ze, en ze drinkt een paar volle slokken. "Here we go again..." Automatisch houd Finn haar hand weer vast. Ze knijpt haar ogen stijf dicht, en zodra ze ze weer opent is de gloed er weer. "Blauw", stamelt ze. "Wat?" Vraag ik vluchtig. "Haar kring is blauw. Halfgod". "Oké, mega thanks", zeg ik. Lauren knijpt haar ogen weer dicht, en word weer normaal. "Be right back..." Zeg ik, en ik sta op. "Eh, Ava? Is dat wel slim?" Vraagt Calypso. "Geen idee", zeg ik, en ik loop naar het meisje toe...

"He..."

"Dochter van Apollo", zegt ze gelijk, voordat ik mijn zin kan afmaken. Ik zeg gelijk niks meer. "Ik herken je aan je armband..." "Wie ben jij?" Stamel ik. "Cat Darby, aangenaam". "Ik ben Ava... Ben je een... Halfgod?" Vraag ik voor bevestiging. "Oh ja, dochter van Hades". Ik schrik. Dat is het, ze is Nico's halfzus! "Jij bent Nico's halfzus..." Stamel ik. "Wow, wow, wacht", zegt ze. "Jij kent mijn broertje Nico?" Ik knik. "Weet je waar hij is?" Van haar zelfverzekerde uitstraling is niks meer over, ze kijkt nu vol angst om zich heen. "Ja, in de onderwereld..." Zeg ik. "Wat?" Roept ze. "Hij is bij pa? Oh gods, daar gaat hij echt niet goed van af komen..." "Geen zorgen", zeg ik zelfverzekerd. "Ik ga hem samen met mijn vrienden halen en..." "Wow, stop hier", zegt Cat. "Jij en je vrienden? Ook hafbloeden?" Ik knik. "Hephaestus, Athena en Ares..." "Oh, Ava, je maakt geen enkele kans..." Zegt ze verdrietig. "Wat bedoel je?" Vraag ik. "Mijn vader vindt het al mega irritant als een van zijn kinderen zijn wereldje komt verstoren, moet je nagaan als het andere halfgoden zijn..." "Maar... Ik moet hem terug halen! Ik... Ik heb iets vreselijks gezegt, en ik wil het goed maken..." Cat zucht. "Typisch Nico. Dan vlucht hij weer. Geen zorgen, hij komt wel weer terug, hoor..." "Maar nu hebben we een soort van haast..." Ik leg haar alles uit. Van Olympus tot de profetie. "Damn..." Zegt ze. "Dat is lastig... Maar eh, jij vind Nico leuk?" Zegt ze met een knipoog. Ik word weer rood. "Hij kan wel weer een lover gebruiken..." Zucht ze. "De laatste keer was Solace..." Ik ben stil. "Maar, je weet zeker dat je het gaat doen?" Ik knik zelfverzekerd. "En je zoekt alleen nog een weg naar de onderwereld?" Weer knik ik. "Oké, ik weet een ingang. Je moet wel muziek maken om het te openen, maar als een Apollo kind lijkt me dat geen probleem..."