Daughter of the sun (ONDER CONSTRUCTIE)

~ 7 ~

"Iemand hier?" Schreeuw ik, en ik klop op de deuren van het grote landhuis, wat het 'hoofdgebouw' is. De deur rammelt, en iemand doet open. Oh shit. Het is die Dionysus. "Wat moet je?" Vraagt de man chagrijnig. "Ik moet met Chiron praten, nu". Het is kwart voor drie. Als ik snel genoeg ben kan ik Nico nog opzoeken om sorry te zeggen... Ik denk dat onze afspraak om gitaar te gaan spelen namelijk niet meer doorgaat na mijn opmerking over Will Solace. "Chiron is er niet. Kom later maar terug. Wat is je naam?" "Ava Starson, maar het is mega belangrijk! Het gaat over iets wat mijn vader gezegd heeft!" Dionysus kijkt me bedenkelijk aan. "Goddelijke ouder?" Ik knik. "Apollo". "En wat is dat dan wel niet?" Vraagt hij. Ik vraag me af of ik het deze man wel kan vertellen. "Ik... Moest met het orakel gaan praten", zeg ik. Hij kijkt me een tijdje aan, denkend... "Ga maar naar Annabeth Chase, die laat je het orakel wel zien". Hij wilt de deur net dichtgooien, als er ineens een klein groepje halfbloeden aan komt rennen. Hephaestus kinderen, volgens mij. "Dionysus!" Roepen ze. "Wat?" Snauwt de man bits. "Mogen oude goden niet meer rust hebben?" "U bent een god?" Zeg ik vol ongeloof met een opgetrokken wenkbrauw. "Ja. Verbaast, Parson?" "Starson". "Whatever. Wat is er?" Het groepje, van drie jongens en twee meiden, komen hijgend tot stilstand. "Er... Er zijn weer mens... Mensen verdwenen", hijgt een meisje. Dionysus trekt een bezorgt gezicht. "Hoe veel?" Vraagt hij. "Bij elkaar nu zes", antwoord een jongen. "Wie dan allemaal?" Vraagt de oude man. "Chloë Kalp, Apollo... Tiffany Marshall, Aphrodite, Clarrise La Rue, Ares, Ray Lure, Ares, Caitlynn Vanders, Apollo..." Mijn hart stopt. "En Nico Di Angelo, Hades". Oh nee, wacht. Nu pas stopt mijn hart. "Wat?" Zeg ik. Mijn ogen vullen zich met tranen. "Nico ook?" "Wanneer zijn ze voor het laatst gezien?" Brult Dionysus. "De eerste drie allemaal vanochtend rond het eerste deel... Caitlynn in de pauze, Ray in Capture The Flag en Nico was samen met Leo Valdez..." Zegt een van de tieners. "Valdez..." Fluister ik. Ik ren gelijk weg. "Hey, Anna Starbom! Kom terug!" "Ava Starson, en de groeten!" Schreeuw ik. De adrenaline giert door mijn lijf. Zo snel ik kan ren ik naar gebouw negen. Het Hephaestus gebouw.

"Doe open!" Krijs ik. Zo hard ik kan duw ik mijn hele gewicht tegen de deur. Hij schiet open. Een meisje met een moersleutel in haar hand doet open. "Alles goed? Moet je naar de dokters?" "Leo", hijg ik. Achter het meisje zie ik hem. "Leo, ik moet met je praten". "Gaat het over 'ons'?" Zegt hij met een knipoog. "Nee!" Roep ik. "Kom maar mee naar benee", zegt hij grappend, en hij ploft op zijn bed. Ik kom naast hem zitten, en zo zakken we naar zijn slaapkamer en werkplaats. "Wat is er", zegt hij een stuk serieuzer. "Nico", zeg ik. "Jij hebt hem voor het laatst gezien. Waar is hij nu?" "Oh, dat duivelse jochie... Hmm. Hij zei iets over 'ik dacht dat ze anders was' en 'nu ga ik hem zoeken ook'... Klinkt niet gezond. Toen rende hij kwaad weg". "Oh goden..." Zeg ik. "Wat heb je gedaan..." Vraagt Leo kreunend. "Eh... Een soort van gemene opmerking gemaakt over Will Solace..." "Je gaat toch niet zeggen dat..." "Hij hem nu gaat zoeken in de onderwereld..." Ik duik in elkaar en begin hard te snikken. "Oh, eh, gaat het?" Zegt Leo, en hij legt ongemakkelijk zijn hand op mijn rug. "Ja, sorry... Ik bedoel, ik ben zo stom geweest. Ik dacht dat ik nog een kans had, maar als hij nu echt opzoek is naar zijn dode vriendje..." "Wow, wacht, tot hier", zegt Leo. "Dat je een kans had..." Ik word keirood. Zei ik dat nou hardop? "Bedoel je dat..." "Ja, oké!" Zeg ik. "De reden dat ik zo afstandelijk tegen jou deed is omdat ik een crush op Nico heb. En ik kreeg pittig het idee dat het wederzijds was, totdat hij helemaal chagrijnig tegen me deed nadat jij mij had gezoend, en toen werd ik kwaad en liet ik mezelf te erg gaan..." "Ik word hier gewoon keihard gefriendzoned..." Zegt Leo. Verschrikt kijk ik naar hem, maar ik zie dat hij een lach op zijn gezicht heeft. "Het halve kamp heeft trouwens het idee dat het wederzijds is. Er was zelfs een shipnaam voor jullie bedacht", grinnikt Leo. Ik wil het niet weten, maar toch ben ik te nieuwsgierig... "Wat dan?" Vraag ik. "Niva. Niva Di Stargelo. Of zingende zombies, maar die is een beetje gemeen". Ik moet er wel op grinniken. Niva... "Ik ben ook niet zoals ik me voordoe", zegt Leo plots, met een donkere blik in zijn ogen. "Ik doe me ook altijd voor als de macho... Maar ik ben..." Hij kijkt naar zijn handen. "Dat vuur... Het is een zeldzaam talent, wat maar een paar Hephaestus kinderen is geschonken. Maar ik heb mijn eigen moeder ermee vermoord..." Nu ben ik degene die een arm om hem heen slaat. "Het kwam door Hera, die godin", snikt hij. "Ze jaagde al op me sinds ik een baby ben. Op een dag, toen ik acht was, sloot ze mijn moeder op in haar werkplek, met mij erbuiten. Ik raakte in paniek, had geen controle over mijn krachten..." Hij hapert. "Ik doe zo druk en hang de clown uit om er niet meer aan te denken..." Zegt hij. "Hey, vrienden?" Zeg ik. "Vrienden..." Antwoord Leo. Ik wacht tot hij nog iets gaat vertellen, maar hij zegt niks meer. "Ik ga Nico halen", zeg ik dan zelfverzekerd. "Wat?" Zegt Leo. "Ben je gek? Dat is zelfmoord! Hoe wil je dat doen?" "Geen idee", zeg ik. "Maar daarna wil ik ook graag gelijk gaan uitvinden wat er aan de hand is, en waarom er mensen verdwijnen". "Oh, Ava, ik kan je toch niet laten gaan?" "Dan ga je mee", zeg ik. Leo kijkt me aan met zijn verwarde, groene ogen. "Maar eerst moet ik een gesprekje gaan hebben met het orakel..."