Daughter of the sun (ONDER CONSTRUCTIE)

~ 5 ~

Ik open mijn ogen. Hoe laat is het? Ik ben klaarwakker! "Morgen..." Kreunt Chloë. "Hey", zegt Brianna. "Hmmm..." Is alles wat er uit Cait komt. "Hey!" Zeg ik blij. Waarschijnlijk is het rond zeven uur... "Om een of andere reden kan ik echt nooit uitslapen", zeg ik. "Geen een of andere reden", zegt Brianna. "De zon komt op". "Oh..." Zeg ik. Tja, dat kon ik vroeger nooit bedenken als reden. "Apollo nadeeltje..." "Wat zei je?" Vraagt Cait. "Apollo nadeeltje. Je weet wel, een nadeel van een goddelijke ouder..." "Oké. Dat is iets nieuws", zegt Cait. Ik ben stil. "Maar goed, wat staat er op de planning?" Vraagt Brianna. "Boogschieten voor mij", zeg ik. "Same", kreunt Chloë. "Damn, wat ben ik moe..." "Ik heb de lava muur..." Zegt Cait. "Sterkte", werpt Chloë haar toe. "Pegasus race", zegt Brianna. "Lucky", zegt Cait. "Dat heb ik het tweede deel. "Ik heb lava muur het tweede deel... Wat is het?" Vraag ik. "Pure hel", zegt Chloë. "Laat dat die Di Angelo maar niet horen", grapt Cait. Ik heb nu echt zin om haar op haar bek te rammen, maar ik houd me in. Ik ben geen dochter van Ares, god van oorlog. "Het is een muur. Een klimmuur". "En die moet ik gaan beklimmen?" Vraag ik. De meiden knikken. "Maar..." Zegt Brianna. "Er stroomt lava over heen..." "Auch?" Zeg ik verbaasd. "Ja, best wel..." Oké, nu ben ik officieel bang voor dit kamp! "En wat hebben jullie in de middag?" Vraagt Cait. "Derde deel pegasus race, vierde... Capture the flag", zeg ik. "Dat is wel leuk", zegt Brianna. "En dan zijn we klaar om?" Vraag ik. "Drie uur. Maar we hebben pauze van één tot half twee". Dat betekend dat ik eerder naar Leo moet. Ineens word er op de deur geklopt. "Hey, meiden, kan ik binnen komen?" Het is Austin. "Sure bro", zegt Brianna. Hij komt binnen. "Ava", zegt hij. "Heb jij..." Hij stapt even achteruit, pakt iets, en komt terug. "Dit gedaan?" "Mijn gitaar!" Roept Chloë. Mijn mond valt open. Chloë's gitaar... Hij is helemaal kapot. Scheuren, gaten, snaren gesprongen. "Oh my gods..." Zeg ik. "Want de laatste die naar bed ging was jij!" Zegt hij. "Nee!" Roep ik. "Ja, ik was laat, maar..." "Waar was je eigenlijk?" Vraagt Brianna. Ja, dat kan ik nu lekker gaan zeggen, bij het meertje gezeten met Nico de creep! "Gewoon, ik liep rond, nadenkend!" Roep ik. "Ik weet dat je experimenteel word op die instrumenten nu je weet dat je een talent hebt, maar mijn gitaar?" Zegt Chloë. De tranen staan in haar ogen. "Ik hoorde tot laat nog geplingel. De enigste die het überhaupt kon doen was jij", zegt Austin. "Ik was het niet, echt niet!" Zeg ik. Ik kijk hem diep in de ogen. "Kom op, geloof me!" Austin kijkt me nog even aan, maar loopt dan nikszeggend weg. "Bedankt, uitslover", snauwt Chloë als ze langs loopt, ze loopt naar buiten en laat de deur met een klap dichtvallen. "Wat?" Zeg ik vol ongeloof. "Laat haar maar", zegt Brianna. "Ze haat het om vroeg wakker te worden". Ik sta op, loop naar de badkamer, kleed me om en loop weer terug. "Maar even for real, ik vertrouw je hoor, dat jij die gitaar niet hebt gesloopt, maar waar was je nou? Je neuriede toen je terug kwam... Je was vrolijk". Daar is hij weer. De tomantenlook. Charming. "Gewoon rondgekeken", zeg ik, en met die woorden loop ik de kamer uit. De koude ochtendlucht snijd aan mijn wangen. Niemand behalve de Apollo kinderen zijn wakker. Doeloos zwerf ik rond op het plein met de huizen. Nu ben ik alleen... Ik kijk richting de rivier, waar de zon al zichtbaar is. "Morgen, pap", fluister ik. Dit blijft raar. Ik kijk alle huizen na. Mijn ogen blijven rusten op de donkere, paarse. Die van Hades. Zal hij nog slapen? Ik trippel erheen, en blijf verstijfd staan voor de grote, duisteren deuren. Kloppen? Nee...

"Hey Ava!" Hoor ik achter me. Met een hardslag van vierhonderd draai ik me om. Oh great. De tweeling. Hannah en Sarah Fine. Mijn halfzussen. Één jaar jonger. "Wat de heck ben je aan het doen bij die gozer?" Vraagt één van de twee, ik heb geen idee welke. "Ik?" Vraag ik. "Ja, jij", zegt de ander. "Ik zie hier niemand anders voor de deur staan van die duivel". "Hij is geen duivel..." Zeg ik stilletjes. "Oké, wat zei je?" Vraagt de een. Ik heb echt een hekel aan de tweeling. Ze vinden zichzelf helemaal perfect. Het hadden net zo goed Aphrodite kinderen kunnen zijn. "Ik zei dat..." Ik moet nu echt opassen met wat ik ga zeggen. "Iedereen heeft een mening over hem, maar niemand kent hem echt! Niemand weet dat hij eigenlijk een hele zachte persoonlijkheid heeft, en..." Ze beginnen allebei luid te lachen. "Wow, groentje", zegt een van hun. Ik kan er niet tegen dat ze me groentje noemen, ook al ben ik ouder. "Het kan echt niet zo zijn dat een Apollo kind omgaat met dát. Té slecht voor onze reputatie, sis". Dat 'sis' zegt ze met een knipoog. Ik heb echt een hekel aan ze. "De enigste vrienden die hij heeft zijn Percy en Annabeth. Maar die gaan met iedereen om, uit medelijden". Ik denk terug aan hoe ze me gister mee vroegen naar het meertje. "Maar ja, als jij er ook zo eentje bent, veel plezier met hem. Ahoewel ik van verschillende bronnen hoorde dat Leo Valdez pittig into you is". Ik word knalrood. "L... Leo?" Stamel ik. "Oh ja", zegt een van de twee. "Die Leo waar elk meisje op is. Je bent gewoon arrogant als je niks met hem neemt nu". "Kom op, Ava. Leo is echt hot. En het is echt een kans om je reputatie omhoog te krijgen". Ik staar naar Nico's deuren, maar dan loop ik het opstapje af. Zonder nog iets te zeggen loop ik met een versnelde pas naar de twee toe, duw ze aan de kant en ren weg. Naar het meer, of whatever. Leuke start van mijn eerste, officiele dag. "En nu, pap?" Fluister ik, als ik eindelijk ben neergeploft bij het meertje.