(NL) Sword Art Online: Hikawa Miki (On Hold)

De Game

'Ah eindelijk is het vakantie! Wat ga jij doen in de vakantie Miki?, vroeg John. John is in mijn ogen, de knapste jongen uit de klas. Hij heeft blond haar en blauwe ogen. Precies het uiterlijk waar ik op val. John is samen met zijn ouders naar vorig jaar van Engeland hier naar Japan verhuisd.
'Miki aarde aan Miki... 'Huh wat wat is er?' 'Ik vroeg of je nog wat gaat doen deze vakantie.' Zei hij. 'Ow haha, ja ik ga zometeen naar Gamemania om de bestelde SAO op te halen en natuurlijk te spelen.' Zijn ogen werden groot. 'Heb jij 1 van de 10.000 games van SAO?? Wat heb jij geluk zeg! Ik was net te laat met het bestellen.' Je zag aan zijn gezicht dat hij erg teleurgesteld was. 'Als je wilt mag je van mij wel mee om de game op te halen.' 'Nee ga jij maar alleen. Anders word ik zometeen nog... uhmmm...jealous (jaloers) op jou. 'Oke dan. Tot later!' 'Later.' Riep hij nog na.

Ik loop met me schooltas naar Gamemania. 'Wohoooo! Ow Yeahhhh! Eindelijk hebben we die game!' De stem kwam uit een steegje. Ik loop naar het steegje toe en kijk om het hoekje. Ik zag 2 jongens van een jaar of 16 tegenover een jongetje van een jaar of 14 staan. Aan hun uniform te zien kwamen de jongens van dezelfde school als het jongetje die om zijn knieën voor hun zat. 'Alsjeblieft, geef me mijn spel terug. Ik, ik heb...' Je hebt wat?' Zei de linker jongen met een kwade stem. 'Ik heb zo hard gespaard voor die game!' Riep de jongen zowat huilend. Toen begon de rechter jongen te spreken. 'Jij zou dit spel nooit kunnen uitspelen, sterker nog.. je zou eerder voor altijd in de beginners stad blijven hangen.' Ze begonnen hem uit te lachen.

Ik moet iets doen. Wat zou ik doen? Ik heb zelf ook hard gespaard en zal hoe dan ook het spel willen spelen. Ik stapte het steegje in. 'Hee jullie daar! Wat zijn jullie aan het doen? Ga iemand anders pesten en laat dat jongetje met rust!' 'Hou toch je bek!' Riep de ene jongen. Ze draaiden allebei om en ineens veranderde ze van 2 pesters naar 2. Hoe zeg je het? 2 jongens die spontaan begonnen te doen. 'Ow hee. Hoe gaat het met jou?' Begon hij flirterig te zeggen. 'Wat denk je zelf ? Geef dat spel terug aan die jongen.' 'Maar hij heeft het spel zelf gegeven.' Begon de ander. Ik veranderde een beetje van onderwerp. 'Ow ja? Zoo wie gaat het spel dan straks spelen? Over 2,5 uur is de opening.' De jongens keken elkaar aan. De linker jongen zei dat hij het verdiende om het spel te mogen spelen, de andere keerden zijn woorden af. 'Nee ik mag die game spelen! Ik ben verre beter in oorlogspellen spelen! Nice , ze maken ruzie nu is er een kans om het spel te pakken en de jongen in veiligheid te brengen. Zo gedacht, zo gedaan. Dank je wel zei het jongetje. 'Geen probleem! Hier.' Ik gaf het spel terug en voordat hij me nog eens bedankte, vluchtte ik naar binnen in Gamemania.

'Hi, ik kom me game die ik bestelt had ophalen.' 'Uw naam' antwoordde de man achter de balie.
'Hikawa Miki.' De man toetsten me naam in. 'Hikawa Miki, ah jij bent zeker die kennis van me werknemer.' 'Ja, dat klopt.' De man liep naar achter en gaf mij een dicht gecylde SAO game. 'Dank u.' Ik wou het geld voor de game geven, maar de man zei: 'Nee de game is al betaald..' Ik pakte het tasje van Gamemania met de game erin en liep Gamemania uit.

De game was al betaald? Wie had dat dan wel niet gedaan? Misschien me kennis die er werkte? Hij werkte de laatste tijden erg hard in de zaak.

Ongeveer een kwartier later kwam ik thuis aan. Ik deed de deur open en liep naar de keuken, waar mijn broer aan het koken was. Het was 6 uur en de poort naar SAO ging om precies 8 uur open. Ik had dus nog 2 uur om te eten en het spel en de nodige materialen aan te sluiten en te installeren.
'Akura, wat ben je aan het maken?' 'Tosti's. Hoezo?' Ik vroeg namelijk eigenlijk nooit wat we aten, maar vandaag wou ik op tijd bij de opening zijn van de game. Ik vertelde wat ik van plan was tijdens het eten van de tosti's. 'Oke, veel plezier! Maar pas goed op jezelf oke? ' 'Akura het is maar een spel oke? Het is niet dat ik echt dood ga als me life points op nul gaan.' 'Dat weet ik, maar je weet nooit wie of wat je tegen komt in het spel. Ga maar gauw spelen. Ik ga SAO volgen op me computer. Het blijkt dat je online beelden kan bekijken wat er in het spel gebeurt.' 'Gaaf' zei ik en ik liep naar boven, naar me kamer.

Op me kamer aangekomen leg ik de game op me bureau naast me laptop. Ik start me laptop op en sluit de VRMMORPG speler aan op stroom. Ik verbind de speler draadloos met de laptop en ik stop de USB van de NerveGear in de speler. Alle materialen aangesloten. Nu de nodige dingen installeren. Ik pakte de game en scheurde het plastic van de kaft af, haalde de game eruit en deed de rom in de speler. Na de game te hebben geïnstalleerd. Kreeg ik opdrachten van de game.

-Doe je NerveGear op en ga voor je camera staan. Sluit je camera eenmalig aan op de game.-

-Raak je hoofd aan tot tot dat je een zoemer hoort.
- Doe je armen opzij tot je de zoemer hoort.
-raak je knieën aan tot dat je de zoemer hoort.
- raak met je handen je tenen aan tot je weer de zoemer hoort.

-De volgende opdracht. Vul dit formulier naar werkelijkheid in voor de optimaal speelplezier:

Geslacht: vrouw
Leeftijd: 17 jaar
Lengte: 1.60 M
Gewicht: 53 KG

Ik drukte op OK en kwam nu aan om me eigen te registreren.

Username: ...
Hmm welke naam zal ik gebruiken. Het moet niet echt zo fake klinken.. 'Mika' zei een stemmetje in me hoofd. Een andere stem zei 'Nee dat lijkt teveel op je echte naam.' 'Who cares?' Zei de andere stem weer.

Zonder echt na te denken, typte ik de naam in en een wachtwoord. Er kwamen twee groene vinkjes te voorschijn. De naam was nog niet in gebruik. Ik klikte op aanmelden en het volgende scherm kwam tevoorschijn. Nog: 0 uur-16 minuten- 43 seconden.

Het spel begon bijna. Ik deed nog even de NerveGear af en ging eerst nog even naar het toilet.