Chapter 321

925 75 6

bởi Doh_Clover

bởi Doh_Clover

Chapter 321 : မဟူရာမိစ္ဆာဘုရင်

ထိုအခါ တစ်ဖက်မှလူများ၏ မျက်နှာအမူအယာများမှာ မစင် အတင်းအကြပ် ကျွေးခံရသည့်အလား အလွန်ဆိုးဝါးလာ၍ လူအင်အားမှာလည်း တဖြည်းဖြည်းများပြားလာရာ ဟွားဇယ်နှင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းတို့ဘက်ရှိ လူဦးရေနှင့် ယှဥ်ပါက သုံးဆခန့်ပိုများလာသည်။

"ဟွားဇယ်၊ မင်း အသက်ရှင်ရတာ ပင်ပန်းနေပြီလား။ မင်းက ငါတို့ရဲ့ဘော့စ်ကိုတောင် အန္တရာယ်ပေးရဲသေးတယ်ပေါ့လေ"

မျက်နှာချင်းဆိုင်အဖွဲ့မှ လူများက အော်ပြောလာ၏။

ထိုစကားကိုကြားသောအခါ ဟွားဇယ်၏ ရင်ထဲ၌ ခံစားချက်များ ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ လက်တွေ့၌ သူသည် မဟူရာသစ်နက်အား တိုက်ခိုက်ရန် ရည်ရွယ်ချက်ပင်မရှိခဲ့သလို မဟူရာသစ်နက်အား ဒဏ်ရာရအောင်လုပ်သည်မှာလည်း သူ့လက်ချက်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် သူသည် မည်သူ့ကို အပြစ်တင်ရမည်နည်း၊ သူ့ကံဆိုးမှုကိုပဲ အပြစ်ပုံချရမည်လား။ မဟူရာသစ်နက် အရိုက်ခံနေသည့်အချိန်တွင်မှ သူက ရောက်လာခြင်းဖြစ်ရာ ယနေ့ သူသည် သူတို့အဖွဲ့အား မတိုက်ခိုက်လျှင်တောင်မှ အနာဂတ်တွင် သူသည် မဟူရာသစ်နက်၏ ထိပ်တန်းရန်သူစာရင်း ဝင်သွားပြီဖြစ်၏။

"စောက်ရေးမပါတာတွေ ပြောနေတာကို ရပ်လိုက်။ မဟူရာသစ်နက်ရဲ့မောက်မာမှုတွေကို ငါစိတ်ကုန်နေတာကြာပြီ။ ဒီနေ့ ငါတို့က မင်းတို့ရဲ့ဘော့စ်ကိုတိုက်ခိုက်ပြီးပြီဆိုတော့ စည်းမျဥ်းတွေအရပဲ စာရင်းရှင်းတော့မယ်"

ဟွားဇယ်သည် စိတ်လေးနေသော်လည်း မျက်နှာပေါ်၌မူ ထုတ်မပြချေ။

စည်းမျဥ်းမှာ အလွန်ရိုးရှင်း၍ နိုင်သူစားစတမ်းသာဖြစ်သည်။ လမ်းသရဲဂိုဏ်းများ၏ ပိုင်နက်နယ်မြေများကို တိုက်ခိုက် သိမ်းပိုက်ခြင်းဖြင့်သာ ခွဲဝေဖြေရှင်းတတ်ကြ၍ တိုက်ပွဲပြီးဆုံးသောအခါ အနိုင်ရသူက ရှုံးသွားသည့်ဂိုဏ်းအား သစ္စာရှိနေဆဲ ဂိုဏ်းသားများကို နေရာချပေးရ၏။ အနိုင်ရသောဂိုဏ်း၏ သတင်းကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ဂိုဏ်းကို ချဲ့ထွင်ရန် ဂိုဏ်းသားများ ပို၍ လိုအပ်လာသောကြောင့် သူတို့ကို လက်ခံပေးရသည်။ ဤသည်မှာ လမ်းသရဲဂိုဏ်းများကို ချဲ့ထွင်ရာ၌ ဆယ်စုနှစ်ပေါင်းများစွာ မပြောင်းလဲဘဲ တည်ရှိလာသည့် နည်းလမ်းပင်။

သူတို့စကားများ၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ ပြတ်သားရှင်းလင်းလွန်းလှပြီး ဆွေးနွေးညှိနှိုင်းနေစရာ အကြောင်းမရှိတော့သဖြင့် ထိုခဏ၌ပင် နှစ်ဂိုဏ်းလုံးသည် တစ်ဖက်နှင့်တစ်ဖက် ကမူးရှူးထိုးပြေးဝင်၍ တိုက်ခိုက်ကြတော့သည်။

ယခုဘဝသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ဒုတိယဘဝဖြစ်သော်လည်း ဤကဲ့သို့သွေးဆူဖွယ်မြင်ကွင်းမျိုးနှင့်ကြုံရသည်မှာ သူမအတွက် ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်ရာ သူမ၏ နှလုံးသားသည် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ တဆတ်ဆတ်ခုန်နေ၏။

လူအများက အာဏာပါဝါကို အငမ်းမရ မက်မက်မောမောရှာဖွေကြသည်မှာ အံ့သြစရာမဟုတ်ပေ။ အာဏာနှင့် လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိသူများသည် ရှေးခေတ်က ခြေလျင်တပ်များကဲ့သို့ပင် အန္တရာယ်ကြားထဲသို့ ရှေ့ဆုံးမှပြေးဝင်ရကြ၍ အမြောက်စာများအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။ အာဏာရှိ၍ အဆင့်အတန်းတစ်ခုသို့ရောက်အောင် တက်လှမ်းနိုင်သူများမှာမူ ဤကဲ့သို့သောကိစ္စမျိုးတွင် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဝင်ပါနေစရာမလိုပေ။

လေအေးများက သူမ၏နားရွက်များကို ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်သွားရာ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် တိုက်ခိုက်နေရင်း ပျော်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထိုမျှသာမက တစ်ဖက်မှ ရန်သူများကလည်း သူမ၏ အနားတွင် မသိလိုက် မသိဘာသာဖြင့် တဖြည်းဖြည်း များသထက်များလာ၏။

မူလက သူမအား မည်သူကမှ အန္တရာယ်ပေးနိုင်သူဟု မယူဆထားကြဘဲ သူတို့၏ မျက်လုံးထဲ၌ သူမသည် အလွန်အမင်း အားနည်း၍ ထိခိုက်လွယ်ပြီး လက်သီးတစ်ချက်တည်းနှင့်ပင် လဲကျသွားလိမ့်မည်ဟု ထင်ထားကြသည်။ သို့သော် လူဆယ်ယောက်ကျော်ခန့် တိုက်ခိုက်ပြီးသော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်း၌ ဒဏ်ရာရဖို့ မဆိုထားနှင့်၊ ခြစ်ရာလေးတစ်ခုပင် မထင်သေးကြောင်း မည်သူကထင်ထားမည်နည်း။ ထိုမျှသာမက သူမအား တိုက်ခိုက်ကြသူအားလုံးမှာလည်း မှောက်သွားကြပြီဖြစ်၍ ရန်ပွဲထဲ၌ ပြန်ပါနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။

ကျင်းယွင်ကျောင်းက တိုက်ခိုက်နေစဥ်မှာပင် တစ်ဖက်အဖွဲ့မှလူများသည် သူမ၏ တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကို သိရှိသွားကြ၍ သူမ၏ ဘေးသို့ ပို၍ ဝိုင်းအုံလာကြတော့သည်။

ဟွားဇယ်က သူ့မျက်လုံးရှေ့ရှိမြင်ကွင်းကို တွေ့သွားပြီး ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမ၏ စကားအတိုင်း အမှန်တကယ်ပင် တိုက်ရည်ခိုက်ရည်ကောင်းလှရာ သူသည် အံ့သြမှင်သက်နေ၏။ သို့ရာတွင် ဟွားဇယ်သည် သူမ၌ ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်းရှိသော်လည်း ရန်သူများစွာအား သူမဆီသို့ ဆွဲဆောင်မိသကဲ့သို့ ဖြစ်သွားမည်ကိုလည်း စိုးရိမ်နေသည်။

သို့ရာတွင် မကြာမီမှာပင် ဟွားဇယ်တစ်ယောက် စိုးရိမ်နေစရာမလိုကြောင်း ကျင်းယွင်ကျောင်းက ခပ်မြန်မြန် သက်သေပြလိုက်၏။

သာမန်လမ်းသွားလမ်းလာများ ကင်းမဲ့နေသောလမ်းပေါ်တွင် တိုက်ခိုက်ထိုးကြိတ်သံများနှင့် နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူသံများသာ အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်နေ၍ တိုက်ခိုက်နေသူများအလယ်တွင် အနက်ရောင်ဝတ်ရုံခြုံထားသည့် ပုံရိပ်တစ်ရိပ်သည် နတ်ဘုရားများထံမှ ကောင်းချီးပေးခံထားရသည့်အလား တစ်ဖက်အဖွဲ့မှလူများအား အံ့အားသင့်စေ၍ သူမ၏ လက်သီးချက်တိုင်း၊ ကန်ချက်တိုင်းက ခံရသူများအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထိခိုက်ဒဏ်ရာရစေသည်။

တစ်ဖက်၌မူ အနက်ရောင်ပုံရိပ်၏ ရက်စက်ကြမ်းတမ်းသောတိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင် ပြိုင်ဘက်အဖွဲ့မှလူများစွာသည် အတုံးအရုံးလဲကျကုန်သော်လည်း ထိုအနက်ရောင်လူကမူ မောပန်းနွမ်းနယ်ခြင်းမရှိဘဲ ဆက်လက်တိုက်ခိုက်နေ၍ ပို၍ တိုက်ခိုက်လေလေ၊ ပို၍ အားပြည့်လာလေလေဟုပင် ထင်မှတ်ရ၏။

မူလက ဟွားဇယ်သည် စိတ်ပူသောကြောင့် သူမအား ဝင်ကူရန် သူ၏ ညီအစ်ကိုအချို့ကို လွှတ်လိုက်သေးသည်။ သို့ရာတွင် ကူညီရန်လွှတ်လိုက်သော သူ၏ ညီအစ်ကိုများသာ ရန်ပွဲထဲတွင် ကစဥ့်ကလျားဖြင့် တစ်ယောက်တစ်နေရာရောက်သွားသော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းကမူ အထိအခိုက်မရှိဘဲ သူမတစ်ယောက်တည်းနှင့် အယောက်တစ်ရာကို ယှဥ်ချနေဆဲပင်။

ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ စိတ်အားတက်ကြွမှုများသည် ဟွားဇယ်၏ နောက်လိုက်များကိုပါ ရုတ်တရက် ရိုက်ခတ်သွား၍ သူတို့သည်လည်း သတ္တိသွေးများ ပြည့်လျှံလာကာ စိတ်ဓါတ်တက်ကြွလာကြသည်။

သူမသည် ရှုံးနိမ့်ခြင်းကင်းသော စစ်နတ်ဘုရားတစ်ပါးနှင့်တူ၍ သူမ၏ သတ်ဖြတ်လိုစိတ်များလွှမ်းနေသော အရှိန်အဝါက ပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများအား အသက်ရှုရခက်စေ၏။

ကျင်းယွင်ကျောင်းကိုယ်တိုင်လည်း သူမ ဘယ်လောက်ကြာကြာ တိုက်ခိုက်ခဲ့မှန်း မသိတော့ပေ။ သူမသည် သူမ၏ လမ်းကြောင်းပေါ်သို့ ရောက်လာသမျှ လူတိုင်းကို တိုက်ခိုက်နေ၍ အနာဂတ်၌ သူမအား အန္တရာယ်ပေးမည့် အလားအလာရှိသူတိုင်းကို ရှင်းပစ်ချင်သည်။ သူမ၏ရန်သူသည် မဟူရာသစ်နက်ဖြစ်စေ၊ ပန်းရောင်သစ်နက်ဖြစ်စေ၊ အားလုံးကို ရှင်းပစ်မည်သာဖြစ်၏။

ဤတစ်ညတည်းနှင့်ပင် ဟွားဇယ်၏အမည်သည် လမ်းမများပေါ်၌ ဟုန်းဟုန်းတောက် ကျော်ကြားသွားသည်။

သူတို့၏ဘက်မှ ရယ်စရာကောင်းသော လူပမာဏလေးနှင့် မဟူရာသစ်နက်၏ ဂိုဏ်အား အပြတ်အသတ် အနိုင်ယူနိုင်ခဲ့၍ ထိုဂိုဏ်းသည် အနာဂတ်၌ ပြန်လည်ဦးမော့လာနိုင်တော့မည်မဟုတ်ရာ ဟွားဇယ်၏ ဂိုဏ်းသည် မဟူရာသစ်နက်၏ ဂိုဏ်းနေရာ၌ အစားဝင်နိုင်သွား၏။

သို့ရာတွင် ဤညပြီးသည့်နောက် အကျော်ကြားဆုံးလူပုဂ္ဂိုလ်မှာမူ ကျင်းယွင်ကျောင်းမှလွဲ၍ အခြားမရှိပေ။

သို့ရာတွင် သူတို့သည် သေချာပေါက် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အမည်ကို မသိကြပေ၊ သူတို့သိသည်မှာ အနက်ရောင်ဝတ်ရုံနှင့် မက်စ်အနက်ရောင်တပ်ထားသူသည် ဟွားဇယ်၏ တိုက်ပွဲအောင်နိုင်ခြင်းနှင့် လက်ရှိ အောင်မြင်ကျော်ကြားမှုကို ရယူနိုင်ခြင်း၏ အဓိကအကြောင်းရင်းပင် ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် လူအများသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ညွှန်းဆိုရန်အတွက် မဟူရာမိစ္ဆာဘုရင်ဟူသော နာမည်ပြောင်ကို ပေးခဲ့ကြ၏။ ကျင်းယွင်ကျောင်းအား မဟူရာမိစ္ဆာဘုရင်ဟု မည်သူက စခေါ်လိုက်မှန်းမသိသော်လည်း ထိုနာမည်ပြောင်မှာမူ အတည်ဖြစ်သွားသည်။

ထိုအချိန်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် နာမည်ပြောင်ကြောင့် စိတ်အနှောက်အယှက်မဖြစ်ဘဲ မဟူရာသစ်နက်ဂိုဏ်း၏ အကြွင်းအကျန်များအား ရှင်းလင်းရန် ဟွားဇယ်ကို ကူညီပြီးနောက်တွင် သူနှင့်အတူ ကိစ္စအချို့ကို ဆွေးနွေးနေ၏။

ယခင်က ဟွားဇယ်သည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အစွမ်းအစကို သံသယရှိခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ သူသည် လုံးဝပြောင်းလဲသွားသဖြင့် သူမ၏ အစွမ်းအစများကို လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲယုံကြည်နေပြီး သူမအပေါ်၌ သူ၏အကြည့်များက မသိစိတ်အလျောက် လေးစားမှုများ ပြည့်နှက်နေသည်အထိပင်။ သူ၏စိတ်ထဲ၌ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ပုံရိပ်သည် ဝေဝါးသွားနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။