Chapter 196 : ယှဥ်ပြိုင်ခြင်း(၄)
စုဝေးခန်းထဲရှိ စားပွဲအကြီးကြီးသည် ဆေးပင်မျိုးစုံနှင့်ပြည့်နေ၏။ ဆေးပင်အမျိုးအစား ဆယ်မျိုးမှာ အတော်လေး နည်းသော်လည်း တစ်ခုချင်းစီ၌ တစ်ထပ်တည်းတူသည့် အခြားဆေးပင်အမျိုးအစားများစွာ ရှိနေသေးသည်။ ကံဆိုးသည်မှာ တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် ဘယ်ဟာက အစစ်၊ ဘယ်ဟာက အတုဟူ၍ ပြောနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
သူသည် အရင်ပွဲစဥ်၌ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လျင်မြန်သော လုပ်ဆောင်ချက်မှ နာလန်ပြန်မထူနိုင်သေးဘဲ ဤအရာများအားလုံးကြောင့်ပါ ကြောင်စီစီဖြစ်နေ၏။
သူနာပြုများအားလုံးနှင့် အပြင်မှ လူနာများ၏ မိသားစုဝင်များ ဘာမှမသိသည်ကို မဆိုထားနှင့်၊ ဒါရိုက်တာလျို့၏ နှလုံးသားသည်ပင် တုန်လှုပ်နေသည်။
သူသည် နှစ်ခုထဲမှ အမှန်တစ်ခုအား ရွေးခြယ်ရခြင်းဆိုလျှင် လက်ခံနိုင်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်မှုအနည်းငယ် ရှိလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဒါကတော့ ... ဒါက ဟာသလုပ်နေတာလား။
ဥပမာအနေဖြင့် ထျန်းမာသည် ခုနစ်ခုရှိ၏။ မည်သူက အချိန်တိုအတွင်း ၎င်းတို့ကို ခွဲခြားနိုင်မည်နည်း။
"ပြဿနာရှိလို့လား"
ရှုကျင်းဇစ်သည် ပုံမှန်အတိုင်းပင်ဖြစ်၍ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများ၏ ထိတ်လန့်နေသော အမူအယာများကိုလည်း မမြင်နိုင်သည့်အလားပင်။ သူ့အတွက်မူ အစစ်နှင့် အတုကြား ခွဲခြားခြင်းသည် စောဒကတက်စရာမရှိသော အခြေခံဗဟုသုတလောက်သာဖြစ်သည််။ အကယ်၍ ဤသည်ကိုပင် မသိသောသူဆိုပါက သူသည် လူတစ်ယောက်အား အတုများနှင့် ထိခိုက်အောင်မလုပ်မိစေရန် ဆေးပင်များနှင့် ဝေးနိုင်သမျှ ဝေးဝေးနေခြင်းက ပိုကောင်း၏။
"ဒါက ... အကြီးအကဲရှု၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဆေးပင်တစ်ပင်ချင်းစီကနေ ရွေးစရာနည်းနည်းလောက် ဖယ်ပေးလို့မရဘူးလား"
ဒါရိုက်တာလျို့က မကျေမနပ် နှုတ်ခမ်းစူ၍ မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။
သူသည် ကန်စုန့်ပိုင်နှင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းတို့ကို သိက္ခာကျစေချင်သောကြောင့်သာ ဤပြိုင်ပွဲကို လုပ်ရန် ဆန္ဒရှိခဲ့သော်လည်း ယခုအခါ ရှုကျင်းဇစ်က ဤမျှခက်ခဲသော မေးခွန်းတစ်ခုအား မေးလာခြင်းသည် သူ့သိက္ခာ သူ့ဟာသူကျအောင် လုပ်နေသည့်အလားပင်။
