"ကျဲကျယ် ပြန်လာပြီလား !"
ဝမ်ကျယ်အဆောင်တံခါးဖွင့်ဝင်လိုက်သည်နှင့်ခပ်စာစာ အသံတစ်ခုက ရှေးဦးစွာဆီးကြိုနေသည်။ထိုအသံပိုင်ရှင််
မှာ ဝမ်ကျယ်အား နားဒုက္ခအပေးနိုင်ဆုံးသော ရှောင်လုံမှ
လွဲလျှင် မည်သူဖြစ်ရမည်နည်း။ဝမ်ကျယ့်ဘဝလေးကား
အဆောင်သို့ ပြန်ရောက်သည့်တိုင် စိတ်အေးချမ်းသာစွာ
ဖြင့် အနားမရနိုင်ပေ။
"ရှောင်လုံ ရောက်နေတာလား။ "
"ရောက်နေတာကြာပေါ့! အရှင်ရဲ့ အချစ်မေတ္တာတွေပို
လျှံကမ်းပြိုပြီး လာပို့ဆောင်ခိုင်းထားတဲ့လက်ဆောင်
ပဏ္ဍာတွေကိုတောင် ဒီရှောင်လုံလေးက သေချာလက်ခံ
ပေးလိုက်ရပါသေးတယ်။ "
ရှောင်လုံသည် အငေါ့စကားနှင့်အတူ နံဘေးရှိစားပွဲငယ်
လေးကို လှမ်းမေးဆတ်ပြသည်။ဝမ်ကျယ် ကြည့်လိုက်
လျှင် အောက်ခံကတ္တီပါပိုးသားစခင်းကျင်းထားသည့်
ရွှေတုံး၊ငွေစ လက်ဆောင်ပဏ္ဍာအချို့အား တွေ့လိုက်ရ
သည်။ပင်ပန်းနွမ်းလျနေသော ဝမ်ကျယ့်မျက်နှာလေး
သည် ရေဖျန်းလိုက်သည့်ပန်းနှယ် ချက်ချင်းရွှင်လန်း
သွားရလေပြီ။
"ဟွန့်! ကျဲကျယ်တို့များ မျက်နှာကိုပြုံးနေတာပဲ။အင်း
လေ...အချစ်ခံရတာကိုး!ရှောင်လုံကတော့ ကံမကောင်း
ပါဘူး။အကျိုးမဲ့၊အကြောင်းမဲ့ ကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြား လေး အသိမ်းခံလိုက်ရတယ်။ "
ရှောင်လုံက ရိုးရိုးသာမာန်ရင်ဖွင့်သော်လည်း ဝမ်ကျယ်
မှာလိပ်ပြာမလုံပေ။ ယင်းကျောက်စိမ်းတံဆိပ်ပြားကိစ္စ
သည် ဝမ်ကျယ့်အပြစ်မကင်းသော်လည်း ရှောင်လုံကို
ဝန်ခံတောင်းပန်၍မဖြစ်။ရက်သတ္တပတ်လောက်ဖျားသွား
စေနိုင်သည့်လေကြောနှင့် လူကိုဒုက္ခပေးနိုင်သည်။
"အင်း..ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လက်ခံထားပေးလို့ ရှောင်လုံကို
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ "
ဝမ်ကျယ်စကားလမ်းကြောင်းလွှဲလိုက်ပြီးနောက် လက်
ထဲပါလာသည့် ပုဝါအဖြူလေးနှင့်စွန်လေးကို စားပွဲပေါ်
တင်လိုက်သည်။ထို့နောက် လက်ဆောင်ပဏ္ဍာရသည့်
ရွှေတုံး၊ငွေစများကိုမူ သူ၏အိပ်ရာနားသို့ ပြောင်းရွှေ့
သိမ်းဆည်းရန် ကြိုးပမ်းနေသည်။
YOU ARE READING
Oh..My Dear!
Fanfiction"နဂိုတည်းက ယောက်ျားကြီးက မိန်းမပျိုအယောင်ဆောင် ထားရတာလေ။ ခုဘယ့်နှယ့် ...အယောင်ဆောင်ကြင် ယာတော်ကြီး တုန်း။အိုင်းယား..ဟိုဘဝက ဘာတွေများ လုပ်ခဲ့မိလို့ ငါလေးကျမှ ကွက်ပြီးကံဆိုးမိုးမှောင်ကျနေရ တာလဲ။ " Wang jie~ Zhanyi
