Uni
.
.
.
ကျောင်းပြန်ဖွင့်မှ နေခြည် သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်တွေပြန်လိုက်တောင်းရသည်။ facebook ကတော့ အခုထိမသုံးဖြစ်သေး။ ကျောင်းတက်ရင်း သင်တန်းနှစ်ခုပါ ပတ်တက်နေတာမို့ မအားလပ်နိုင်ဖြစ်နေတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်မိသည်။ မဟုတ်ရင် ကျော့်အကြောင်းတွေးမိကာ ငိုငိုမိနေ၏။ သူများတွေအသည်းကွဲတာ ဒီလောက်ဆိုးသလား နေခြည်မသိ။ နေခြည်က ဆိုးခဲ့တဲ့လူမို့ နောင်တရတာရောကြောင့်ဖြစ်မည်။
နောက်ပိုင်းတော့ မမပြောတာတွေကို သေချာပြန်စဥ်းစားမိလာသည်။ ကျော့်အမေက နေခြည့်ကို ကြည့်မရတာမို့ ဆက်ပတ်သက်နေလျှင် နေခြည်ပဲ စိတ်ဆင်းရဲရမှာဖြစ်သည်။
..... တော်သေးတာပေါ့။ ငါကချည်း နိုင်စားခဲ့လို့.....
ပေါက်ကရတွေးမိကာ ရယ်ချင်မိတဲ့ကြားက မျက်ရည်က ဝဲဝဲတက်လာတတ်သေးသည်။ ဒီလောက်ခံစားချက်ကလွဲလျှင် နေခြည်ကျန်တာတွေ အဆင်ပြေသလောက်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ အလွတ်ရနေတဲ့ ကျော့်ဖုန်းနံပါတ်ကိုပင် မခေါ်ဖြစ်တော့။
.
.
" ပိုးဟပ်ဖြူလေး.... ငါပြန်လာပြီ ''
ခုံပေါ်က ဓာတ်ပုံလေးကိုကြည့်ကာ ကျော်နေမင်းပြောလိုက်သည်။ ဒီကလေးမက အစပျောက်သလို ပျောက်နေပေမယ့် သူ့မှာမေ့မရ ဖျောက်မရပေ။
" ကျော်နေမင်း ''
အဆောင်တူသူငယ်ချင်းက သူ့အခန်းထဲ အလည်လာတာမို့ လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။
" ပူလိုက်တာကွာ ''
" အေး ''
" ဟ ဟိုဟာ မင်းစော်လား ''
ဘာရယ်မဟုတ် အပြောအဆိုကြောင့် ကျော်နေမင်း စိတ်ထဲအနည်းငယ် အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရပြီး ပြန်ပြောလိုက်သည်။
" ငါ့ကောင်မလေး ''
" အောင်မာ စွံလှချည်လား ''
" ကျော်ကြီးကွ ''
" ဟား ဟား ဟား ''
" ပြောစရာရှိလို့ လာတာလား မင်းက ''
" အေး ငါ့ဆိုင်ကယ်ပြင်ထားရတာကွ။ အဲဒါ ရပြီပြောလို့။ မင်းအားရင် လိုက်ပို့ပေးပါလား ''
YOU ARE READING
မခွဲအတူ
青少年小说ငယ်ငယ်ကတည်းက ရင့်ကျက်ပြီး အတန်းခေါင်းဆောင်အမြဲလုပ်ရတဲ့ ကောင်လေး ကျော်နေမင်း ခြူခြာလွန်းလို့ ကျော်နေမင်းက ပိုးဟပ်ဖြူလို့ နာမည်ပေးခံရတဲ့ ကောင်မလေး နေခြည်ထွန်း
