Tastbaar Duister (Nederlands/dutch)

Hoofdstuk 27

Ze hadden hem.

Ik voelde mij compleet alleen en verloren op de parkeerplaats, zacht beet ik op mijn lip. Wat moest ik doen?

"Li, je wist wat er zou gebeuren."

Met een ruk draaide ik mij om naar Rafael. Hij wees van mijn dikke jas naar mijn joggingsbroek. "Cute."

Ik had meteen de neiging om mijn armen beschermend om mijn lichaam heen te slaan, toch weerhield ik mijzelf daarvan.

"Waar is hij?"

"Hmm... is Reinhold je nieuwe lover? Beetje dom, is het niet? Je ergens aan hechten wat geen stand zal houden." Als een luipaard kwam Raf dichter naar mij toe en hij greep naar mijn arm.

Het lukte mij om op tijd bij hem weg te stappen, de lessen van Selina wierpen hun vruchten af, mijn zelfgenoegzame glimlach werd wel meteen van mijn gezicht geveegd wanneer hij razendsnel mijn beide armen beetgreep. Als bankschroeven vouwde hij zijn vingers om mijn bovenarmen heen en ik kon geen kant meer op.

"Laat mij los!" Ik probeerde hem te schoppen, al waren dat halfslachtige pogingen omdat mijn enkel niet meer toeliet.

"Wat heb je gedaan?"

"Niets! Ik wilde even ontspannen." Loog ik.

Rafael keek even naar de brouwerij die nu echt gesloten was en snoof. "Bullshit. Je weet dat ik er een hekel aan hebt als je tegen mij liegt."

Ik voelde mij kleiner worden, mijn gedachten gingen razendsnel op zoek naar een ander excuus.

De auto stopte met loeien. "Laat haar." Klonk een heldere stem die ik direct herkende, met een dankbare blik keek ik naar Levi, hij kwam weer precies op tijd. Wat zijn aandeel in dit circus was, wist ik nog steeds niet, maar mijn hart sprong een slag over bij het zien van zijn vreselijk aantrekkelijke uiterlijk. Ik mocht mij net zo min aan hem hechten als aan Constantijn wist ik en oh... ik begon gek op hen beide te worden. Onvoorstelbaar. Ik stond hier naast de man die ooit mijn verloofde was en ik verlangde naar twee andere mannen. Al leek mijn tijd met Rafael haast wel een vorig leven.

Hij verslapte zijn greep op mijn arm en ik trok mij meteen los, ik zette een aantal passen bij hem vandaan op een afstand waar ik mij veilig genoeg voelde.

"Ze moet weten wat haar plaats is." Rafael spuugde de woorden haast uit.

Levi kwam naar mij toe en legde zacht zijn hand op mijn rug met een vragende blik in zijn ogen, ik knikte, het ging wel. Vervolgen richtte hij zich tot Rafael. "Dat weet ze wel. Ik breng haar terug naar het kasteel."

***

"Hoe komt het dat je altijd op het juiste moment er weet te zijn?" We stonden samen op de stenen brug van het kasteel.

"Ach, Elira... ik was te laat, ze hebben Constantijn." Levi pakte mijn beide handen vast en kwam dichter naar mij toe, zijn lichaam raakte bijna de mijne en ik hield mijn adem in. Mijn vermoeidheid voelde ik niet eens, ook al was ik al de hele nacht in touw. Ik hunkerde naar hem, naar zijn huid onder mijn vingers, naar zijn lippen op de mijne... Alle demonen... ik wilde hem. De zorgen die ik had verdwenen langzaam naar de achtergrond. Ik had alleen maar oog voor Levi, voor zijn haast zwarte ogen die de mijne niet loslieten en even gaf ik mijzelf de kans om naar zijn sexy baard en lippen te kijken. Het was maar heel even. Hij overbrugde de weinige afstand en liet zijn hand om mijn middel glijden om mij tegen zich aan te trekken. Mijn hart begon onregelmatig te bonken, compleet in de ban van zijn charmante glimlach, ik leek haast wel betoverd. Langzaam hief hij zijn hand en ik voelde zijn vingers liefkozend langs mijn hals glijden, hij liet tintelingen achter op mijn huid en de wereld om mij heen vervaagde. Zijn warme adem streelde mijn gezicht net voordat ik zijn lippen op de mijne voelde, de zoen was vol van verlangen en voelde magisch aan. Dit was wat ik wilde. Ik wist het nu zeker. Een licht gevoel vulde mij alsof hiermee al mijn problemen verdwenen en het was verslavend.