Tastbaar Duister (Nederlands/dutch)

Hoofdstuk 7

Hoeveel weken was het nu geleden dat Rafael vermoord was? Drie? Vier? Het liefste wiste ik de datum uit mijn gedachte, maar ik wist het donders goed. Als ik mijn ogen sloot was ik zo weer terug op de betreffende dag. Het vreemde was dat vanaf dat moment de vampiers nooit meer wat van zich hadden laten horen, geen enkele keer meer was ik gebeld of hadden ze mij opgezocht. Dat maakte mij wat angstig, elk moment konden ze nu komen. Ik durfde de angst ook niet los te laten, misschien ook omdat ik de bedreiging en de dood van Raf aan elkaar koppelde. Als ik de angst los zou laten, zou ik hem ook loslaten. Daar was ik nog niet aan toe.

Rustig nam ik plaats op de kruk voor mijn spiegel en begon mijn zwarte haar te stijlen, het was langer dan ik dacht, volgende week moest ik maar weer een afspraak met de kapper maken. De woorden die Fee sprak over Rafael drongen opeens weer tot mij door, ik had ze de rest van de week ver weggestopt. Mijn haar verven... ik haalde mijn hand er langzaam doorheen en pakte een lok vast. Het gesprek met Raf herinnerde ik mij nog heel goed.

"Kijk, zo wil ik het hebben." Ik liet een Pinterest plaatje zien van licht krullend zwart haar dat roodbruin uitliep aan de uiteindes. In al mijn enthousiasme had ik een afspraak gemaakt met de kapper en tijdens het avondeten liet ik het nu aan Rafael zien.

Hij liet zijn vork los en pakte mijn telefoon aan, zijn zachtblauwe, haast zilveren ogen verharden zich. "Nee."

Ik pakte mijn telefoon weer terug en keek hem met mijn hoofd schuin aan. "Jawel. Dat mag ik toch zelf weten?"

"Ik dacht het niet, Elira, het past niet bij je."

Beledigd legde ik mijn telefoon naast mij neer. "Dat weet je helemaal niet."

"Het past niet bij jou, ik ken je als één van de beste, vertrouw me, het past niet bij je."

Rafael maakte mij aan het twijfelen, had hij gelijk? Misschien moest ik de afspraak met de kapper maar afzeggen, of alleen de puntjes bij laten knippen.

"Wat past dan wel bij mij?" Wilde ik van hem weten.

"We hebben het de hele avond al over jou, ik heb even geen zin in dit gesprek." Met langzame bewegingen kwam hij overeind, hij had amper wat gegeten.

"Maar..." Ik had mijzelf in de keuken echt staan uitsloven voor deze maaltijd.

Rafael haalde zijn hand door zijn halflange haar heen en schudde zijn hoofd. "Laat maar, Elira. Laat het allemaal maar zitten."

Gehaast ging ik hem achterna en pakte zijn hand die hij ruw uit de mijne trok, met een klap ging de slaapkamer deur voor mijn neus dicht en ik haalde trillend adem.

De herinnering zorgde voor een wat nare smaak in mijn mond, was het écht zo gegaan? Of maakte mijn verbeelding dit ervan? Ik pakte mijn telefoon en opende Spotify, mijn duim bleef hangen boven de lijst samen met Rafael en uiteindelijk zette ik toch een eigen lijst aan met muziek waar hij niets mee had. Mijn ogen sloot ik terwijl ik luisterde naar de eerste pianotonen van het nummer, ik ademde diep door en focuste mij op mijn make-up. Drie keer had ik de wing van mijn linkeroog weggepoetst en was ik weer overnieuw begonnen want ik kreeg hem niet zo goed als die van mijn rechteroog.

"Oké, laatste keer." Mompelde ik in mijzelf en ik tekende met de eyeliner weer een wing, het resultaat bekeek ik in mijn spiegel en ik knikte even. Daar moest ik het maar mee doen. Mijn lippen stiftte ik bloedrood en met foundation probeerde ik mijn grauwe huid iets stralender te maken. Ik liet mijn blik even over de nepwimpers heen gaan die op het tafeltje stonden en besloot die daar te laten staan en alleen mascara te gebruiken.

Het verbaasde mij dat het mij geen moeite koste om mij in het zwarte pak te hijsen, het verdriet zorgde ervoor dat ik veel te weinig at. Misschien moest ik Felicia wat vaker uitnodigen want die haalde altijd overal wel wat lekkers vandaan. De haarband met zwarte katten oortjes zette ik in mijn haren en ik maakte de outfit af met een zwart masker dat alleen mijn ogen bedekte. Ik was net op tijd want ik hoorde de deur beneden. "El!" De bekende stem van Fee schalde door het huis. Snel zette ik mijn muziek uit en rende de trap af.