Siem het lam! (Fanfiction)

JULLIE ZEIDEN WAT?!

Pov Mees

Vol woede en verdriet zit ik op de achterbank van Raouls auto. Links van me ligt mijn wit met rode Ajaxkoffer met al mijn kleding erin. Ik heb net nog even gepraat met papa. Hij zij dat hij het ook niet leuk vond, maar dat de rest vond dat dit beter zou zijn voor ons beide. Ik heb niet meer met mama gepraat. Eerst boos lopen doen over hoe stom mijn actie was, waarna ze me boos naar mijn kamer stuurt. En vervolgens dood leuk en rustig vertellen dat ik bij Raoul en Lieke ga wonen. Het ergste vind ik nog wel dat ze zei: "Dan ga je een paar daagjes mee met Raoul en Lieke, dan weten zij ook gelijk hoe het is als ze echt pleegouders worden." Dus ik ben gewoon even uitgeleend? Ik ben geen voorwerp! En hoeveel dagen bedoelt ze überhaupt met een paar daagjes? 

Ik doe mijn airpods in en luister zoals gewoonlijk naar wat muziek. Deze keer komt het nummer 'Mockingbird' van Eminem voorbij in mijn playlist.

Hailie, I know you miss your mom
And I know you miss your dad when I'm gone

But I'm trying to give you the lifethat I never had

Tranen lopen over mijn gezicht. Maar wat kan ik er aan doen dat ik weg moet. Inderdaad, helemaal niks.

"Kijk eens daar zijn we dan!" Zegt Lieke vrolijk, nadat we serieus waar een uur lang in de auto hebben gezeten. Ik kijk naar buiten en zie inderdaad het huis. Lieke en Raoul stappen uit, waarna Raoul mijn deur open doet. Ik pak mijn koffer en voetbal, die op mijn schoot lag en stap de auto uit, waarna we met z'n drieën richting de deur lopen. Lieke en ik staan te wachten, terwijl Raoul de sleutel in het sleutelgat steekt. Zodra de deur open gaat, laat hij ons binnen. "Ik zou zeggen, voel je thuis!" Zegt Raoul vrolijk. Ik kijk hem geïrriteerd aan terwijl ik die zware koffer met me meesleur. De inhoud van de koffer is niet eens zo heel veel, maar die koffer zelf is gewoon al super zwaar. Ik zucht en laat mijn koffer op de grond vallen. "Doe je ook even je schoenen en jas uit?" Vraagt Lieke. Ik doe maar gewoon wat ze van me vraagt en trek mijn schoenen alvast uit. Het zijn de nieuwe 'Nike Jordan 4 Seafoam.' Persoonlijk vind ik ze echt heel vet! Lieke laat me zien waar ik mijn schoenen neer kan zetten, waarna ik ze onder het aangewezen schoenenkastje neerzet. Ook trek ik mijn jas uit. Het is geen dikke jas maar gewoon een simpel zomerjasje met aan de rechterkant het Paris Saint Germain logo en aan de andere kant een Nike logo. Die overigens ook op de achterkant staat maar dan in het groot. Ik gooi mijn jas over de kapstok, waarna ik Raoul en Lieke aankijk. "Heb jij vandaag al iets gegeten Mees?" Vraagt Lieke me dan lief. Ik kijk haar aan en twijfel over wat ik zou zeggen. Natuurlijk heb ik nog niks gegeten. Vanochtend stopte ik het snel in m'n tas, en op school belandde ik de eerste pauze in een gevecht. Dus echt tijd om te eten heb ik ook niet gehad. "Ja." Antwoord ik dan kort. Lieke hurkt voor me neer en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Weet je dat zeker?" Vraagt ze dan. "Ja-a" Zeg ik eigenwijs. Lieke zucht en staat op. "Nou kom verder!" Zegt Raoul, waarna we verder naar binnen lopen. Ik trek mijn koffer met me mee samen samen met mijn voetbal. "Kom maar." Zegt Lieke en wilt de bal uit mijn handen plukken. "Nee!" Snauw ik en trek de bal van haar weg. Dat ding blijft bij mij, dat is het enige dat voor altijd bij me zou blijven. Ik loop door naar de bank. Mijn koffer laat ik naast de bank staan. Wel neem ik mijn bal mee, en ga met dat ding in m'n handen op de bank zitten. "Wil je anders je kamer alvast zien?" Vraagt Raoul. "Nee!" Zeg ik geïrriteerd en pak mijn telefoon erbij. Wat zou ik nu toch graag bij Bo willen zijn. Zij is de enige die mij tenminste een beetje snapt. "En je mooie koffer dan, die kan niet de hele dag hier blijven staan." Vervolgt hij dan. "Je bent niet eens voor Ajax." Zeg ik hem. "Nee, maar ik wil wel dat jij gewoon even mee gaat en je spullen even in je kamer zet." Zegt Raoul. "Het is niet mijn kamer en dat zal het ook nooit worden ook!" Schreeuw ik naar hem. "Luister eens, jij mag blij zijn dat je hier überhaupt terecht kan ja? Anders was je gewoon naar een gezinshuis gegaan!" Ik ben raak woedend van zijn woorden. Ik kan er toch niks aan doen? Dat kom ik voor mezelf op, waardoor dat pesten kapt en dan zijn ze nog steeds niet blij! "EN DAT ALLES NOG LIEVER DAN DIT!" Schreeuw ik naar hem, terwijl de tranen alweer over mijn wangen stromen. "Nou jongens nu is het wel weer genoeg geweest. Mijn broertje komt zo dus ik wil wel dat er dan een beetje een goede sfeer hier in huis hangt." Zegt Lieke die er tussen komt. Ik zucht en pak mijn telefoon er weer bij. Raoul loopt gelukkig weg richting de keuken. Maar nog voordat ik m'n Insta kan openen zit Lieke alweer voor me. "Hey, zal ik de logeerkamer aan je laten zien? Je mag hem zo leuk maken als je wil. Misschien kunnen we ook nog wat posters uitprinten en die op de muur plakken?" Ik kijk haar emotieloos aan. Alsof die posters het verschil gaan maken in mijn leven. Ik sla mijn ogen neer, waarna er weer tranen uit druipen. "Ik snap dat je het moeilijk vind, maar wij willen je alleen maar helpen." Zegt ze lief waarna ze met haar duimen mijn tranen weg wil vegen, maar ik sla haar handen weg. "Raak me niet aan." Zeg ik. Alleen papa, Robbie, Jamie, Bo en toch ook wel mama, mogen zo aan mij zitten. Robbie en Jamie heb ik altijd al een goede band mee gehad, met Bo ben ik samen opgegroeid, maar heb ook nog eens verkering met haar en papa en mama zijn toch wel gewoon mijn ouders, waar ik veel van houd. Lieke zucht en probeert mij aan te kijken, maar ik ontwijk haar oogcontact. "Kom." Zegt ze lief, waarna ze mijn koffer vast pakt. Ik sta ook op en trek zo snel mogelijk mijn koffer uit haar handen. Ze lacht zachtjes en zegt: "Loop jij voorop?" Ik besluit niet te antwoorden en maar gewoon richting de boven verdieping te lopen. Ik sjouw in de ene hand mijn voetbal en de andere hand mijn koffer mee over de trap. "Moet ik hem even tillen?" Vraagt Lieke. Nee, tuurlijk niet! Ik ben geen baby! Ik kan heus wel mijn eigen koffer tillen! Ik besluit dat niet te zeggen, maar de koffer gewoon nog harder over de trap heen te raggelen. "Mees kijk uit voor de lak!" Roept Lieke. Maar ik negeer het en loop gewoon door naar boven. Lieke vertelt me dat ik ook hier op de zolderkamer slaap dus lopen we door naar de zolderkamer.