Siem het lam! (Fanfiction)

Lasagne...

Pov Robbie

Ik loop naar beneden naar de woonkamer om met Matthy te praten. Als ik binnen kom zie ik hem nergens dus loop ik naar zijn kamer. Ik klop 2 keer. "Binnen" Ik doe de deur open en ga naar binnen. "Hey Rob wat is er" "Nou ik wilde het eigenlijk even hebben over Siem" "Oh ja is goed wat was er net überhaupt gebeurd?" "Ja hij was boos geworden en heeft zitten schoppen in het zwembadwater" "O mijn god" "Ja maar ja hij mag dus even niet voetballen wat ik snap want dan krijgt z'n lichaam één grote adrenalinekick en dat is niet echt handig na een operatie." "Ja en?" "Nou kijk het is 16:04 en dat mannetje verveeld zich dood zou ik niet effe met hem kunnen overschieten ofzo" "Rob, dat gaat fout dat weet ik nu al." "Nee maar ik zal heel goed op hem letten en we zullen gewoon rustig overpasen en als ik aan hem zie dat hij te fanatiek word dan zullen we stoppen." "Oke dan maar beloof me dat je rustig aan zult doen met die jongen" "Belooft" Matthy staat op en we geven elkaar een knuffel. Daarna gaat hij verder met editen en loop ik weer terug naar boven. 

Als ik binnenkom zie ik Siem starend naar het plafond op zijn bed liggen. "Hey Siem ik heb gepraat met je vader en-" Hij gaat snel overeind zitten. "En wat?" "We mogen even rustig overpasen maar dan moet je wel heel rustig aan doen ja?" "Echt YES" zegt hij en hij geeft me een knuffel. "Dus zullen we gaan" vraag ik "Ja is goed lets go" We gaan de tuin in en vinden dan zijn bal die in het gras ligt. "OH ja voor dat we naar het ziekenhuis gingen had ik hem hier laten liggen." We moeten allebei lachen en beginnen dan met overpasen. Af en toe moet ik Siem er aan herinneren dat hij rustig aan moet doen want hij wordt al snel fanatiek. En dat is juist het geen wat ik zo mooi vind aan dat ventje.

Pov Matthy

17:14

Ik ben eindelijk klaar met editen dus ga ik in de woonkamer lekker even op de bank zitten. "Matt wat zullen we vanavond eten?" hoor ik Raoul vanuit de keuken zeggen. "Geen idee kunnen we niet bestellen ofzo." "Matt we hebben gister al pizza besteld" "Ja dus?" "Nou niet dat het echt gezond is?" "Moet dat dan?" "Matt er eet ook nog een jongen van 14 mee hè" Ik zucht. "Ja nou dan weet ik het ook niet." "Zullen we anders lasagne eten?" "Ja is goed, als het maar niet die plastic lasagne van Koen is." "Nee dat kunnen we de rest niet aandoen, ik zal wel gewoon verse lasagne maken." "Oke is goed" "Oke toppie." Na een half uurtje is het eten klaar en de tafel gedekt dus roep ik Rob en Siem, en Koen natuurlijk.

Pov Mees

Papa roept ons voor het eten naar binnen. Ik pak mijn bal en ga samen met Robbie aan de eettafel zitten. "Zo kijk is wat ik heb gemaakt." zegt Raoul terwijl hij de ovenschotel op tafel zet. "Ohh lasagne" zegt Rob waarbij het water al in z'n mond loopt. Iedereen schept voor zichzelf op maar ik ben een beetje met de bal onder de tafel aan het kloten. Totdat papa opeens mijn bord voor m'n neus vandaan haalt en voor me opschept. "Jezus waarom zoveel!" "Nou Siem dat valt echt wel mee" zegt hij en hij zet het bord weer voor me. Ik schuif het bord weg en kijk weer naar de bal onder de tafel. "Hé Siem hier is je eten, niet onder de tafel" zegt hij dan en hij schuift het bord weer terug. Ik kijk hem geïrriteerd aan en schuif het bord gewoon weer van me af. Maar al snel schuift hij het bord weer terug. "Siem ga even wat eten" "Nee" zeg ik en ik zucht. "Siem" zegt hij en hij kijkt me recht in m'n ogen aan. "Wat moet je van me?!" "Ik wil gewoon dat je even wat eet oké, Raoul heeft hele lekkere lasagne gemaakt en jij kan daar gewoon lekker van gaan genieten." Ik zet een hand onder mijn hoofd en laat m'n hoofd rusten terwijl ik naar de lasagne kijk." Dan kijk ik nog één keer naar papa en naar de lasagne en stop dan een klein beetje van de lasagne in mijn mond. "Goed zo jongen" zegt mijn vader en hij gaat verder met eten. 

Die gasten hebben de hele tijd maar een beetje met elkaar gepraat over youtube en opnames en zo en ik? ik heb maar gewoon een beetje zitten kutten met die bal onder de tafel. Als we uitgegeten zijn zet ik mijn halfvolle bord op de aanrecht en wil ik naar boven lopen. "Siem" ik draai me om het is papa. "Ja?" "Kom even zitten" zegt hij en hij klopt met z'n hand naast zich op de bank. Ik zucht maar ga alsnog naast hem zitten en laat me tegen de rugleuning vallen. "Mama komt je spullen zo brengen maar aangezien we niet weten voor hoe lang je thuis moet blijven neemt ze ook je schoolboeken voor deze week mee en heeft je mentor een schriftje gemaakt met de opdrachten die ze ook in je klas krijgen zodat je dat hier kan maken ja? " "WAT WEET MIJN MENTOR HET!" "Ja Siem die weet het" Ik zucht en sta op. "Wat ga je doen?" "Naar boven" zeg ik en ik loop boos naar mijn kamer.

Pov Matthy

Siem is net boos naar z'n kamer gelopen ik laat hem maar eventjes hij komt zo wel weer bij. Ondertussen pak ik de ongeopende brief met het eetschema er in en maak het open. Ik was bijna vergeten dat we die hadden gekregen. Ik lees het rustig door maar merk dan dat het voor Siem waarschijnlijk erg zwaar gaat worden.

Beste mnr het Lam/mvr Pennings. Wij hebben voor uw zoon een eetschema gemaakt. De eerste dag is het niet heel erg als het niet helemaal lukt maar we zouden graag willen dat er deze dagen wel goed op gelet zou worden.

ontbijt

2 broodjes/een bakje yoghurt of kwark/een bakje met fruit                                                                        met een glas melk/sinaasappelsap/appelsap/water etc.

lunch

2 broodjes met een glas drinken

avondeten 

avg of iets anders of iets anders boven de 400kcal is met een glas drinken

Over de dag heen kunnen ook snacks gegeten worden wij raden aan minimaal 2 snacks waarvan 1 stuk fruit. En er moet 2x per dag bijvoeding ingediend worden.

Met vriendelijk groet. Mnr de Wit

Nadat ik de brief heb gelezen weet ik zeker dat dit een zware week voor hem gaat worden. Hij moet zoveel dingen gaan veranderen en vooral door zijn autisme kan hij daar niet tegen. Maar ik weet het zeker 'Dit gaat hem lukken, ik heb alle vertrouwen in hem.'

Pov Siem

Daar zit ik dan weer boos op mijn kamer wat denken ze wel niet het effe zomaar aan haar vertellen niet dat zij mij kan helpen ofzo. Ik ga op mijn bed zitten en kijk naar de posters die aan de muur hangen. Op één van die posters staat Ronaldo was ik maar net zo goed als hem. Dan zou ik elke dag zoveel kunnen voetballen als ik maar zou willen zonder dat iemand me ook kan tegen houden. Ik pak mijn bal en schiet hem tegen de muur aan vervolgens neem ik hem aan met links en schiet hem weer verder met rechts. Ik moet mijn linker been trainen dan kan ik beter worden. Na een tijdje wordt er aangebeld het is waarschijnlijk mama. Ik heb geen zin om daar naartoe te gaan dan krijg ik vast weer een hele speech over dat ik goed moet letten op mezelf en m'n best moet en over dat ik haar altijd kan bellen en zo en daar heb ik geen zin in dus ik ga gewoon lekker door. Even later komt papa naar boven en staat hij in mijn deuropening met een albertheijnkrat vol boeken en kleren. "Kijk eens Siem mama was er net en ze heeft alles gebracht" "Wauw wat fijn" zeg ik sarcastisch. Dan zet hij de krat neer en loopt naar me toe. Hij zet z'n hand op mijn kin waardoor ik hem automatisch recht in zijn ogen aankijk. "Hey Siem wat is er toch met je?" "Niks" "Jawel er is wel wat" Ik stop on oogcontact en kijk boos naar de krat met spullen. "Hey Siem kijk me aan... wat is er?" "Gewoon alles" zeg ik en ik ga op mijn bed zitten en laat me tegen de muur vallen. "Hoe bedoel je gewoon alles?" "GEWOON alles waarom moet ik nou weer zo'n kut sonde ik zie er nou al tegenop." "Waar zie je tegenop?" "Morgen" zeg ik met een zucht. Papa slaat een arm om me heen. "Hé maatje, ik zal je altijd helpen en morgen al helemaal." Ik kijk hem aan en glimlach naar hem en hij glimlacht terug.