Siem het lam! (Fanfiction)

Plan...

Pov Robbie

Ik sta voor de deur van de zolderkamer van onze 'pubers' en klop er 2 keer op. "Binnen" wordt er in koor geroepen. Ik doe de deur open en zie hoe Bo zich al tegen haar vriendje heeft genesteld terwijl ze een serie aan het kijken zijn. "Oh, hey pap." zegt Bo. "Hey Bo ook leuk om jou weer te zien!" zeg ik op een kinderachtige manier. "Pa-ap! doe normaal!" zegt ze beschaamd, terwijl ik zie dat Mees wel zachtjes moet lachen. "Uhm, Bo kan ik jou even spreken?" vraag ik dan serieus. "Uh, ja, tuurlijk." zegt ze en ze loopt met me mee naar de gang.

Ik sluit de deur achter ons en leg mijn handen op haar schouders. "Kan je alsjeblieft een beetje op Mees letten? Hij is nogal ziekjes, misschien lijkt het nu van niet maar het ging er vannacht wel wat anders aan toe." Bo knikt begrijpelijk, gelukkig. "En misschien klink ik nu een beetje streng maar ik wil ook dat je nu even niet met hem gaat zitten kroelen en knuffelen en zo." Net knikte ze nog lief maar nu? "Wat waarom?!" vraagt ze nogal kwaad. "Omdat mama net als Carolijn ook niet elke dag onder schooltijd werkt en ik wil niet dat jij hier straks ook doodziek op de bank ligt." "Maar Mees is helemaal niet ziek en ik kan best wel voor mezelf zorgen hoor!" zegt ze brutaal. "Hier ben ik niet van gediend jongedame je luistert naar me en schreeuwt niet zo tegen mij!" "Maar pap?!" zegt ze met een trilling in haar stem. Ze kijkt naar de grond. Ik pak haar kin zachtjes vast en duw deze omhoog zodat ze me aankijkt. Ik zie haar traanogen en heb gelijk spijt. "Sorry schat ik had het niet zo moeten brengen." zeg ik en trek haar in een stevige knuffel. "Jij mist mama toch ook na een week, dat zeg je altijd." zegt ze snikkend." "Ja schat, dat klopt." zeg ik terwijl ik met mijn handen door haar haren ga. 

Pov Mees

Youss belt me terwijl Bo samen met Rob op de gang staat te praten. Ik heb geen idee waarover ze het hebben maar het maakt me eigenlijk ook niet zo veel uit. Ik ga even goed zitten en neem dan op. "EYYY neef hoe gaat het!" vraagt hij hard. Aan de achtergrondgeluiden te horen staan ze in de kleedkamers. "Hey hij is mijn neefje niet die van jou!" hoor ik Ezra schreeuwen, nou weet ik ook gelijk dat ik op luidspreker sta. "Nee da's straattaal bolle!," schreeuwt youss dan terug. "maar hoe gaatie?" "Ja goed met jou?" antwoord ik. "Ja alles lekkah, maar mag je morgen naar de wedstrijd of niet?" "Nee denk het niet want ze zeggen dat ik 'ziekjes' ben en dat ik moet uitrusten, ook is het een uitwedstrijd waarschijnlijk ergens in weet ik veel waar." "Broer wat zeg jij we moeten tegen Rhoon hé?" "Huh echt?!" dan komt er opeens een geniaal idee in me op. "Ey luister ik heb dan wel een ideetje."

"Wat dan?" vraagt youss. "Oké ik vertel aan m'n ouders dat jij morgen op mijn plek speelt, dan spuiten we mijn haar zwart en wisselen we van shirts en dan kunnen we gewoon op onze standaard plekken spelen terwijl het lijkt alsof jij mijn plaats inneemt door rechtsbuiten te gaan spelen!" "Gast wtf man! je wilt echt je gezondheid op het spel zetten voor een facking wedstrijd?" "J-ja" "Nou ik ga je daar echt niet mee helpen!" "Hoezo niet?!" "Broer hoor je me dan nie-" Dan klinkt er opeens veel gekraak en staat er 'overschakelen naar facetime' in beeld. Ik klik op accepteren en zie Daan. "Ey ik wil je wel helpen" "Echt! bete-" maar voordat ik mijn zin af kan maken hoor ik youss schreeuwen. "Gast doe niet hij is ziek en moet uitrus-" maar Daan kapt hem nu ook af en zegt: "Hou je mond man hij is de sterspeler van ons team, laat hem gewoon meedoen man" Ik hoor Daan zeggen dat ik de sterspeler van het team ben en vind het gelijk zielig voor youss, want we hebben bijna alle doelpunten samen gescoort. "Jij ook hoor youss!" schreeuw ik door de telefoon. Dan gaat de deur open en hang van schrik gelijk op.

Het is Bo. Ze loopt de kamer binnen en gaat op haar eigen bed zitten in plaats van die van mij, samen met mij. Ik klop naast me op bed als teken dat ze gewoon weer bij me mag komen liggen zodat we verder naar onze serie kunnen kijken. Ze lijkt te twijfelen maar gaat dan toch bij me liggen. Ik pak de afstandsbediening en zet rustig onze serie weer aan. "Ga jij morgen mee naar de voetbal?" vraag ik na een tijdje aan haar. "Ja denkt 't wel, Sem had het er nog over en vroeg of ik mee ging. Maar ik kom ook wel even bij jou komen kijken hoor." "Ik ga niet" weet ik met een zucht, en een leugen kort uit te brengen. "Wat hoezo?" vraagt ze, maar wanneer we onze blikken uitwisselen weet ze al wat er aan de hand is. "Jij hebt echt geluk, met Rob als vader." zeg ik dan. "Wat hoezo?" Ik zucht weer. "Nou gewoon hij is altijd aardig, behulpzaam, lief, grappig." Bo moet zachtjes lachen. "W-wat is er?" vraag ik. "Het klopt eigenlijk wel, hij kan echt geen nee zeggen omdat hij mensen niet wil kwetsen." "Ja precies, mijn vader heeft dat ook alleen dan anders.." "Hoe bedoel je anders?" vraagt ze nog maar ik haal alleen mijn schouders op en zet onze serie weer aan. Bo komt dichter tegen me aan liggen en ik sla mijn handen om haar heen en houd haar steviger vast.

Na een paar afleveringen gaan we slapen, ik begon me eigenlijk al niet meer zo lekker te voelen dus heb ik haar gevraagd of dat ze het goed vond als ik deze nacht even alleen ga slapen in mijn eigen bed in plaats van samen in één bed. Ze vond het goed dus hier lig ik dan nog even na te denken over wat er vandaag allemaal wel niet is gebeurd. Ik heb Daan net nog even geappt en alles is geregeld. Morgen sluip ik stilletjes het huis uit nadat de jongens al op weg zijn naar het voetbalveld. Dan wisselen ik en Daan van shirt en spuit hij mijn haar zwart zodat ik op hem lijk. En dan kan ik gewoon lekker spelen, en met die gedachte val ik gelukkig al snel in slaap. 

_____________________________

Sorry voor het lange tijd geen posten en het korte deel maar had het de laatste tijd een beetje druk. Ik ga proberen om meer te posten en heb ook nog wel wat leuke ideetjes. 

HEB JIJ NOU NOG LEUKE IDEEËN LAAT ZE ZEKER WETEN IN DE REACTIES! 👍👌😊🤞