Siem het lam! (Fanfiction)

De operatie

pov Siem

"Kijk eens hier is je pyjama" zegt m'n vader terwijl hij mijn pyjama uit de tas haalt. "Dankje" zeg ik en ik doe de pyjama aan. Als ik klaar ben ga ik weer op de stoel tussen Robbie en papa zitten. Ik kijk een beetje op m'n telefoon en zie een nieuwe Tiktok van Bo en haar vriendinnen voor bij komen. Ik glimlach naar mijn scherm met een gevoel van geluk. Na 10 minuten komt de dokter weer terug samen met een zuster. "Zo Siem ik ben terug en ik zie dat je je pyjama al aan hebt getrokken?" Ik knik. "Nou mooi zo dan mag je daar in dat bed gaan liggen en dan ga ik je samen met de zuster naar de andere kamer brengen ja?" "Oke" zeg ik een beetje gespannen en ik ga op het bed zitten. We rijden over de gangen het lijken er wel 100 maar dan komen we uiteindelijk aan op een kamer waar ook nog een andere jongen ligt. Ik word naast hem neergezet. Er staat een tafel en een gordijn tussen ons. Papa en Rob gaan op de bank zitten die naast het bed staat. "Nou Mees wij komen zo bij jou terug met nog een andere dokter en dan gaat die jou verder helpen" "Oke" zeg ik en de dokter loopt weg. "Hoi ik ben Timo" zegt de jongen die naast mij ligt vrolijk en hij steekt zijn hand uit. "Siem" zeg ik en ik schudt zijn hand. "Waarom zit jij hier?" vraagt hij. Moet ik het hem vertellen of niet, ik bedoel, ik durf het mijn eigen vrienden nog niet eens te vertellen. "Gaat je niks aan" zeg ik tegen hem en ik trek het gordijn tussen ons in. "Sorry hoor ik wist niet dat je boos werd" zegt hij dan geïrriteerd. Wanneer zou ik het mijn vrienden vertellen, ik bedoel ik kan het niet altijd geheim houden. Maar wat nou als ze het doorvertellen dan weet straks de hele school het. "Wanneer komt mama?" vraag ik dan. "Na de operatie jongen, het spijt me dat ze er niet eerder bij kon zijn maar dat kon niet worden geregeld met haar werk" "Oh oke" "Dus daarom lig je hier, je krijgt een operatie!" zegt de jongen dan van achter het gordijn. "Hou je kop!" schreeuw ik terug. "Nou Siem kom op zeg" zegt mijn vader "Wat nou hij moet gewoon zijn bek houden" Het blijft even stil en ik hoor de jongen zachtjes snikken. Mijn vader kijkt me met een teleurgestelde blik aan. "Oke dan!" zeg ik geïrriteerd. Ik trek het gordijn open en zie een traan over de jongen zijn gezicht rollen. Ik stap uit bed en loop naar de jongen toe waar ik hem vervolgens een hand geef. "Sorry" "Het maakt niet uit kan gebeuren" zegt hij terwijl hij met zijn mouw de traan wegveegt. Ik kijk aandachtig op de muur aan zijn kant van de kamer waar allemaal posters hangen van Ronaldo en Juventus. "Vind je Ronaldo ook een goede voetballer?" vraag ik terwijl ik naar de posters toe loop. "J-ja" zegt hij dan. "Ik ook" zeg ik en ik glimlach naar hem en hij glimlacht terug. "H-hoe lang lig jij hier al?" "dr-drie weken" "Oh sorry" het blijft even stil. "Waarom... als ik vragen mag" "Ik heb waarschijnlijk een of andere ziekte maar ze weten niet wat." "Oh, het spijt me" "E-en jij?" Ik kijk naar mijn vader met zo'n blik van: 'Moet ik het zeggen?' en hij kijkt terug met zo'n blik van 'Toe maar jongen'  "E-een sonde, ik krijg een sonde." zeg ik en ga terug op mijn bed zitten. "Oh dat is ook niet fijn, wat voor één krijg je?" "Op m'n buik." "Oh oke" zegt hij "En vind je het spannend" vraagt hij. "J-ja heel erg ik ben nog nooit geopereerd." "Weetje Ronaldo zij ooit dat als je in jezelf gelooft dat je alles aan kan." "E-echt?" "Ja hij zei het een keer na een wedstrijd op tv." "Vet" zeg ik en het blijft weer even stil totdat Timo opeens dit zegt. "Weetje misschien klinkt dit wat raar omdat ik je nog niet zo lang ken, maar zou ik misschien je snap of telefoonnummer mogen?" Normaal geef ik nooit zomaar m'n telefoonnummer of snap maar ik vertrouw hem en het lijkt me wel leuk ofzo om soms met hem over dingen te praten. "Ja tuurlijk oke wacht ik pak m'n telefoon" "Oh ja ik pak die van mij ook even." "Mijn telefoon nummer is 06******** en m'n snap is SiemhetLam10." "Thx, maar waarom die tien" "Oh ik heb bij voetbal nummer 10 op mijn rug." zeg ik en dan komt de dokter binnen.

"Zo Siem, nou dit is meneer Scholten en hij gaat jou opereren." Ik zie de dokter staan met een zuster aan zijn ene kant en de lange dokter Scholten aan de andere kant. Hij steekt zijn hand uit. "Meneer Scholten" "Siem...het Lam" "Goed Siem, en heeft meneer de Wit al aan jou verteld wat we straks allemaal gaan doen." "uh-huh" "Oke mooi zo nou dan gaan we beginnen" Hij doet het gordijn tussen mij en Timo en pakt al zijn spullen er bij die de zuster kan aangeven. "Oke Siem we gaan eerst even deze plakkertjes aanbrengen het zijn eigenlijk een soort stickers" zegt hij en hij laat mij aan de plakkerige stickertjes voelen. "Dan mag je voor mij even je shirt bij je kraag iets omlaag trekken zodat ik ze er op kan plakken goed?" Ik doe wat hij zegt en hij plakt de stickertjes met draden op mijn borst. "Goed gedaan joh wat knap" zegt de zuster vrolijk. Ik kijk naar Papa en Robbie die allebij moeten lachen om mijn droge blik. "Oke Siem nu gaan we dit infuus aanbrengen. Hij pakt  een of andere soort pleister met een naald en een groen dopje er aan. Ik schrik van de grootte van de naald. "Je hoeft niet bang te zijn, we zullen het heel snel voor je doen ja?" "Oke..." zeg ik half twijfelend. Na een paar minuten zijn ze klaar en vertellen ze me het volgende. "Goed Siem we gaan je nu naar de operatie kamer brengen maar dan mag we maar één ouder mee, dus wie wil je meenemen?" "Papa" zeg ik "Nou goed zullen we dan gaan?" "Gaat u ook mee?" vraagt hij allemaal aan papa. "Ja ik ga ook mee" zegt hij. "Wacht Rob" zeg ik en ik open mijn armen. "Tuurlijk jongen" zegt hij en we geven elkaar een knuffel. "Kom op jij kan dit hè" zegt hij dan met een grote glimlach en ik glimlach terug. Nadat ik afscheid heb genomen van Rob gaat hij in de wachtkamer zitten en ik word samen met papa naar de operatiekamer gebracht. 

Als we binnen komen zijn er heel veel mensen ik denk wel een stuk of 8. Naast mijn bed word een stoel neergezet waar papa op mag zitten. "Zo nou Siem dit zijn mijn collega's en sommige gaan me helpen en sommige gaan op jou letten terwijl je slaapt." Ik knik en kijk zenuwachtig. "Ben je er klaar voor Siem?" Ik knik weer en kijk naar papa. "Oke Siem dan gaan we nu dit kapje op je mond zetten en dan moet je maar denken aan een hele mooie plek of iets wat je heel leuk vind om te doen." zegt hij dan. Hij zet het kapje over mijn neus en mond en papa houdt mijn hand vast. Het kapje ruikt raar en ik voel mijn oogleden zwaarder worden ik knijp nog één keer  zachtjes in mijn vaders hand en dan is alles zwart.