Siem het lam! (Fanfiction)

Naar huis?

pov Siem

Ik word wakker, doe mijn ogen open en zie dat ik weer op de zelfde kamer lig naast Timo. "Hey Siem" hoor ik mijn moeder zeggen. Ik kijk op zij en zie papa, mama en Rob weer op het zelfde bankje zitten. "H-hoi" zeg ik met een schorre stem. Ze staan op en gaan langs mijn bed staan. "En heb je lekker geslapen?" vraagt Robbie. "Hmhm" zeg ik dan. "Voel je geen pijn of iets" vraagt papa. Ik schud mijn hoofd. Dan komt meneer de Wit binnen lopen. "Hey Siem ik zie dat je wakker bent geworden, heb je lekker geslapen?" vraagt hij dan. "Ja" zeg ik terug. "En heb je nog wat gedroomd?" Ik schud mijn hoofd. "Oh nou maar gelukkig heb je wel lekker geslapen, hey zou ik even mogen kijken naar je buik." Ik knik. Papa, mama en Robbie gaan weer op het bankje zitten zodat meneer de Wit er bij kan. Hij kijkt me aan met een vragende blik van: 'Mag ik?' en ik knik. Hij vouwt het deken dubbel tot aan mijn heupen en kijkt naar mijn buik. Dan merk ik dat ik helemaal geen shirt aan heb. "Waar is mijn shirt?" vraag ik. "Oh die heeft papa bij je uit gedaan toen je sliep zodat wij er bij konden." "Oh" zeg ik en de dokter begint met kijken naar mijn buik. Ik zie dat er om de sonde een grote rode vlek zit het lijkt wel een soort verf. "Wat is die rode vlek?" vraag ik. "Dat is verdovings/ontsmettingsmiddel." "Oh" zeg ik. "Kijk Siem dit is je sonde" zegt hij. Ik kijk er naar het ziet er maar een beetje raar uit. Ik zie een grote witte sticker of pleister ofzo met een aansluiting er aan. "Zouden jullie even mee willen kijken dan kan ik uitleggen hoe de sonde werkt?" vraagt hij aan mijn ouders en ze gaan aan de andere kant van mijn bed staan. "Ik zal voor jullie laten zien hoe het werkt." zegt hij laat zien hoe je één of andere tube er op moet aansluiten. Na de uitleg stellen papa en mama nog wat vragen die de dokter uitgebreid uitlegt. "Oke nou wat fijn dat jullie het snappen en nu heb ik eigenlijk heel leuk nieuws." zegt de dokter dan. Ik kijk de dokter aan en vraag snel "Wat dan?" "Als jullie alles snappen dan mag je naar huis." Er ontstaat een grote glimlach op mijn gezicht. "Ja wij snappen alles wel denk ik, toch schat?" hoor ik papa zeggen. "Ja ik denk het wel" zegt mama dan. "Nou mooi zo dan kunnen jullie straks de voedingstubes bij de balie ophalen onder de naam Het Lam en jullie kunnen vanaf morgen beginnen met het eetschema dat ik jullie heb meegegeven de vorige keer, en als er nou nog iets onduidelijk is kunnen jullie gerust een mailtje sturen. "Oke dat is duidelijk" zegt mijn moeder en we glimlachen naar elkaar. Ik ben zo blij dat ik naar huis mag. "Nou wat fijn dat we jullie zo hebben mogen helpen dan zou ik zeggen pak je spullen en dan mogen jullie gaan." Meneer de Wit verlaat de kamer en ik begin me om te kleden. Papa en Rob pakken mijn spullen in en mama gaat alvast die voedsel tubes? of zo iets ophalen.

Als ik klaar ben met omkleden doe ik het gordijn tussen mij en Timo open. "Hey" zeg ik. "Hoi Siem, ga je weg. "Ja ik mag naar huis!" zeg ik vrolijk maar dan zie ik dat Timo somber naar beneden begint te kijken. "Hey wat is er?" vraag ik. "Ik moet sowieso nog een week in dit kut ziekenhuis blijven." zegt hij dan. "Oh sorry, het spijt me" zeg ik en het blijft even stil. "Zullen we wel contact houden" vraag ik dan. "Ja... dat lijkt me leuk." zegt hij en er ontstaat een kleine glimlach op zijn gezicht. "Siem kom je we gaan" hoor ik papa zeggen. "Ik moet gaan" zeg ik. We geven elkaar een boks en zwaaien elkaar uit en dan lopen we naar mama toe die beneden in de wachtkamer op ons zat te wachten. Ik zie haar zitten met een tas maar ze staat op als ze ons ziet. "Hey jongens ik heb de tas al opgehaald zullen we gaan" "Ah dankjewel schat, ja laten we gaan" zegt papa terug. We lopen naar de auto en stappen in. Papa rijdt mama zit er naast en ik en Robbie zitten op de achterbank. Ik zet mijn muziek aan op mijn airpods en luister er rustig naar. 

Na 30 minuten rijden zijn we thuis papa doet de deur voor me open en hij pakt mijn tas met mijn pyjama er in uit de kofferbak. Als we binnen komen komt Raoul gelijk de gang inlopen "Hey jongens hoe ging het" Iedereen kijkt naar mij "Goed" zeg ik vrolijk en ik loop naar de woonkamer. Ik zoek mijn bal ik kan hem nergens vinden. Hij ligt niet achter de bank, ook niet onder de tafel, niet in de keuken, ik kijk nog eens overal maar dan komt de rest de woonkamer binnen lopen. "Siem wat doe je?" vraagt mama "Ik zoek mijn bal hebben jullie hem ergens gezien?" "Siem je komt net terug van een operatie het lijkt me handig als je even rustig aan doet." zegt mama dan. Ik kijk haar met een boze blik aan, ik doe lekker wat ik zelf wil en ik voel me goed dus het kan best wel denk ik bij mezelf. "Mees je moeder heeft gelijk je moet vandaag even rustig aan doen." zegt papa dan. "NEE!" zeg ik en loop woedend naar buiten. Ik ga langs het zwembad zitten. Wat denken ze wel niet laat me gewoon als ik voetbal vergeet ik gewoon even alles om me heen en kom ik tot rust en nu willen ze me dat verbieden dacht het niet. Ik ga op de rand van het zwembad zitten en laat mijn benen in het water zakken daarna schop ik met mijn voeten in het water. 'Echt waarom, waarom moet ik nou weer zo'n kut sonde.' mompel ik in mezelf. Ik begin nog harder te schoppen in het water, m'n hele broek is nat tot over mijn knieën. Dan voel ik opeens twee armen onder mijn oksels die me omhoog uit het water tillen. "LAAT ME LOS!" schreeuw ik hard "Maatje rustig aan ik ben het" Ik hoor de vertrouwde stem van Robbie en daarom begin ik niet met tegen werken. Hij zet me neer op de buiten bar. "hé wat heb je gedaan" vraagt hij terwijl hij over mijn natte broek wrijft. "Dat zie je toch." zeg ik boos. "Maar waarom?" "Gewoon" zeg ik en ik kijk naar beneden, naar mijn natte broek en schoenen. "Wil je er over praten?" ik haal mijn schouders op. "Zullen we eerst even schone kleren aan doen dan?" Ik knik. Hij tilt me op en neemt me mee naar binnen naar mijn kamer waar hij me op bed zet. "Wat wil je aan?" Ik haal weer mijn schouders op "Ik heb helemaal geen schone kleren meer, want ik zou eigenlijk al weer thuis zijn." "Oh ja tuurlijk, uhm trek je schoenen en broek maar alvast uit dan pak ik wel iets goed?" Ik knik en hij loopt naar beneden.

Even later komt hij terug met de nieuwe bankzittersmerch dit keer de roze variant. "Kijk is pas je dit?" en hij houdt het voor me om te kijken of ik het zou kunnen passen. "Vast wel" zegt hij en hij geeft het aan mij. Ik trek het aan het is ietsjes te groot maar verder zit het wel goed. Rob pakt mijn natte broek, sokken en schoenen en legt het over de verwarming zodat het kan opdrogen. Dan komt hij naast me op bed zitten en slaat een arm om me heen. "Hé waarom deed je dat nou?" "Ik wil gewoon voetballen dan kom ik tot rust, dan zijn al die prikkels in m'n hoofd gewoon eventjes weg" "Ja dat snap ik maar je ouders willen je alleen maar helpen" "Ja weet ik..." "Dus soms is het handig als je gewoon even naar ze luistert want ik weet niet of het nou heel verstandig van je was om tot over je knieën het water in te gaan in mei" "Nee dat was niet erg handig nee" zeg ik en we lachen om wat ik gedaan heb. "ga je mee naar beneden want je moeder gaat zo weer terug naar je broertje die is bijna klaar met school" Ik kijk op de klok en zie dat het al 13:50 is. Ik knik en we lopen samen naar beneden.