Siem het lam! (Fanfiction)

Ziek...

Pov Mees

Na het eten loop ik zo onopvallend mogelijk maar wel snel, naar mijn kamer. Ik kom binnen en plof neer op mijn bed. Ik ga op m'n rug liggen en laat mijn handen rusten op m'n buik. Het doet pijn, alles, alles doet pijn. Mijn buik, mijn been, mijn hoofd, voor mijn gevoel kan ik over een paar minuten helemaal uit elkaar knallen net als een stuk vuurwerk. Ik wilde eigenlijk gaan voetballen in de tuin. Ik kan morgen doorgeven aan mijn coach/trainer dat het me leuk lijkt om bij sparta een paar proeflessen te mogen doen. Ook heb ik vandaag nog helemaal niet gevoetbald, misschien een paar keer hooggehouden vanmiddag maar niet meer ook. Waarom?!, waarom moet ik me nou weer zo kut voelen dat ik niet eens meer kan voetballen?! Alleen maar door die tyfus sonde! Ik merk dat ik mijn gevoelens steeds minder onder controle kan houden en ik voel mijn hoofd bonken. Echt waar ik ben hier zo klaar mee! Ik wil dit niet, nee dit is niet wat ik wil! Laat me doen wat ik wil en je zult geen last van me hebben, maar nu?! Nu leef ik met een tering schema die bepaalt wat ik allemaal in mijn mik moet stoppen! Ik word boos, zo boos dat ik met al mijn laatste beetje kracht opsta en naar mijn bureau loop. En mijn woede zijn vrijheid geef.

Pov Robbie

Samen met Raoul ruimen we de tafel af en zetten we alle vaat in de vaatwasser. Dan gaan we samen op de bank zitten en hebben gewoon een normaal gesprek. Raoul verteld over wat videoideeën en ik vertel die van mij. Totdat we tegelijk opschrikken van een geluid. Tegelijk horen we een keiharde klappen van boven komen. Ik weet niet precies wat het was, het enige wat ik weet is dat ik nu snel op weg ben naar boven. Ik kom de kamer van Mees binnen en zie dan wat er aan de hand is, naja soort van. Er staat een bleke blonde jongen voor me waarvan zijn ogen rood zijn van het huilen. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan, maar zonder iets te zeggen dwalen zijn ogen af naar zijn been. Het ligt helemaal open. "Och Mees kom hier" zeg ik bezorgd en ik wil hem in een knuffel trekken. Maar hij duwt mij van zich af en schreeuwt "NEE!, LAAT ME LOS" "Hey jochie wat is er aan de hand?" "Niks laat me met rust!" zegt hij terwijl hij me uit zijn kamer wil duwen. Maar ik ben sterker en blijf staan. "Mees laat me dan alsjeblieft even je wond verzorgen" vraag ik. "Nee!, ga weg..." zegt hij en hij snikt "Maar Mees, kom op" "Nee ik zei dat je moest oprotten!" "Het is niet goed voor je been als-" probeer ik "IK ZEI OPROTTEN!" Nou pik ik dit niet meer "Mees jij moet eens goed luisteren, ik ga nu je been verzorgen want anders ontsteekt het!" Hij word stil van wat ik zeg en als hij dan zijn mond open wil doen leg ik mijn vinger op zijn lippen als gebaar dat hij stil moet zijn. "Ga alsjeblieft even zitten op je bed dan pak ik even de EHBO-doos." Mees zegt niks en gaat langzaam en rustig zitten op bed. 

Ik loop naar beneden en kijk een bezorgde Raoul recht in zijn ogen aan. "EHBO-doos nu" zeg ik en zonder twijfel trekt Raoul een sprintje naar het kastje waar die doos in zit. "Moet ik mee?" vraagt hij. Hij weet wel meer dan mij op dit gebied, dat weet hij zelf ook. We kijken elkaar met de zelfde blik aan en gaan dan samen naar boven.

Pov Mees

Ik zit op mijn bed, te wachten totdat Rob terug komt. Hij wilde pers é mijn scheen verzorgen, die ik helemaal kapot heb geschopt tegen mijn bureau aan. Ik trapte alle woede uit me, maar blijkbaar hebben ze dat dus gehoord. Als snel komt Robbie weer terug samen met Raoul. "Hey Mees, Raoul gaat jouw wond verzorgen want hij weet er meer vanaf dan ik." zegt Rob. Ik zeg niks en kijk Raoul aan. "Oké ga maar even tegen het hoofdeinde van je bed zitten en strek je been maar zo goed als je kan." zegt Raoul. Ik houd mijn bed vast en probeer me naar het hoofdeinde van mijn bed te trekken, totdat ik opeens twee handen onder mijn oksels voel. Ze zijn van Rob, hij wil me helpen. Maar dit kan ik zelf. Ik ben toch geen kneus? Alleen sukkels kunnen niet eens hun eigen lichaamsgewicht trekken. Dus ik sla zijn handen weg en probeer het gewoon nog een keer. Met trillende armen krijg ik mezelf met mijn laatste beetjes kracht omhoog en rust uit tegen het hoofdeinde. "Ik ga het eerst even ontsmetten Mees, dat kan een klein beetje prikken." gaat Raoul verder. Hij pakt een doekje en veegt eerst het bloed rondom de wond weg. Hij gooit het intussen rode doekje naast zich neer en pakt dan een nieuw doekje waar hij ontsmettingsmiddel opdoet. Ik voel mijn been prikken wanneer Raoul met het ontsmette doekje overheen gaat. Ik bijt op mijn lip om de pijn proberen te verdragen. Rob ziet het en pakt mijn hand vast. Ik wil mijn hand los trekken, maar Rob houdt me steviger vast waardoor het niet lukt. Ik geef mezelf over en blijf kijken naar hoe Raoul bezig is met mijn scheen. Hij gebruikt allerlei soorten crème, verband, ontsmettingsmiddel en pleisters. Na tien minuten is hij klaar. Hij komt uit zijn hurk positie en gaat net zoals Rob bij mij op bed zitten en pakt mijn andere hand vast. "Wil je dit alsjeblieft niet meer doen Mees? Wij kregen de schrik van ons leven. En het is voor jezelf ook niet goed, je maakt je eigen lichaam alleen maar kapot zo" Echt wat kan hun dat nou boeien, wat stellen ze zich aan zeg. "Hey, Mees heb je mij gehoord?" vraagt Raoul terwijl hij met zijn hand voor m'n hoofd zwaait. Ik reageer er niet op qua woorden, ik kijk hem alleen maar met een boze blik aan. "Roel? wanneer moesten we dat bijvoeding indienen?" zie ik Rob aan Raoul vragen. "Ja, we kunnen dat nu wel doen denk ik dan is hij er maar gelijk van af." zegt Raoul. Rob geeft hem een instemmend knikje en Raoul gaat beneden de bijvoeding halen. Ik begin in mezelf te mompelen en sla met mijn hand tegen de muur aan. Keihard. "Ey! Mees kappen!" schreeuwt Rob en hij pakt mijn vuist vast. "NEE! laat me los!" schreeuw ik en terwijl Robbie mijn ene hand vast houdt ga ik met mijn andere vuist verder. "Mees! stoppen nu!" schreeuwt Rob en nou pakt hij ook mijn andere hand vast. "Nee, stop zelf!" schreeuw ik, maar er beginnen ook tranen over mijn wangen te rollen. Op dat moment komt Raoul weer binnengelopen. "Jongens, wat is hier aan de hand?!" vraagt hij. "Ja hij dacht effe met zijn vuisten tegen de muur aan te gaan slaan." zegt Rob terwijl ik nog steeds mijn handen los probeer te krijgen. Raoul zucht en kijkt me teleurstellend aan. Hij pakt de tube bijvoeding uit zijn zak en gaat naast mij en Robbie op bed zitten. "NEE!" schreeuw ik terwijl ik de tube uit zijn handen sla met m'n voet. Gelijk pakt Rob mijn handen weer vast en Raoul raapt de tube op. "Hey, Mees ik ga het gewoon even proberen ja?" vraagt Raoul terwijl hij al bezig is met het koppelen van de tube. Ik wilde eigenlijk de tube gewoon weer uit zijn handen slaan en daarna keihard wegrennen, maar ik voel me gesloopt...