Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφαλαιο ⁷²

12:37

Flashback

Χωρίς να το περιμένει αρπάζω το χερι της και το σφίγγω ελαφρώς στο κράτημα μου. Εκείνη φανερά έκπληκτη το πιάνει με το άλλο χερι της και προσπαθεί να απελευθερωθεί από το κράτημα μου.

''Καμέλια,τελείωσαν τα παιχνίδια. Τώρα θα μου πεις την αλήθεια.''λεω άγρια όσο ρίχνω ματιές στον δρόμο. Δεν καταφέρνει να βγάλει το χερι της από το κράτημα μου.

''Άσε με,γιατί το κανεις αυτο;''ρωτάει τώρα μπερδεμένη. Ο Τομι μου έδωσε μια πληροφορία που μόνο απλή δεν ήταν. Το αντίθετο θα ελεγα. Ήταν περίπλοκη.

''Για αυτο κοιμήθηκες μαζί του; Για να βάλει τον Τζόζεφ φυλακή;''ρωταω τώρα και εκείνη ακούγοντας με φαίνεται να καταλαβαίνει τι εννοω. Δεν είναι μπερδεμένη,ξέρει ήδη.

''Μιλά!''φωναζω''το έκανες για να μην χρειαστεί να ερθω ξανά αντιμέτωπος μαζί του; Για να μην μου συμβεί κατι;''ρωταω φωνάζοντας και εκείνη κουνάει το κεφάλι της θετικα''Μιλα!''ουρλιαζω.

''Οχι''φωναζει και εκείνη στο πρόσωπο μου. Χαλαρώνω το κράτημα μου και τραβάει το χερι της. Ανασαίνει βαθιά. Δεν ξερω γιατί,ίσως επειδή δεν αντέχει όλη αυτήν την κατάσταση. Ούτε εγω την αντεχω όμως και αυτή μας έχει βάλει σε αυτήν.

''Υπάρχουν πολλοί λόγοι που θα μπορούσε ο Ιγκνάσιο να βάλει τον Τζόζεφ φυλακή.''λεει τώρα δυνατά αλλά δεν φωναζει''ειμαι η κοπέλα του και με είχε στο μάτι. Δεν το βρίσκεις λογικό;''ρωτάει κοιτώντας με.

Καίγεται το κεφάλι μου. Το βρίσκω λογικό; Το πιστεύω; Είναι όντως αυτο και είμαι τόσο τυφλωμένος από έρωτα,που απλά προσπαθώ να την δικαιολογήσω μόνος μου,για να μην την χάσω;

Ποιον κοροϊδεύω; Αφού την έχω ήδη χάσει. Τι είναι αυτο που θα αλλάξει την κατάσταση αυτή; Τιποτα. Όλα παραμένουν όπως έχουν. Εκτός από εμένα. Εγω έχω γίνει πιο παρανοϊκός από ποτέ. Όλο αυτο με τρελάνει αργα.

Τέλος flashback

Βγαίνω από το αυτοκίνητο μου και περπατάω προς την προβλήτα. Λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του Ονασιο.

Το πλοίο βρίσκεται εκει και αποβιβάζει το εμπόρευμα,που έχει καταφέρει να περάσει από το εξωτερικό.

Αυτο θα μοιραστεί σε διαφορά φορτία. Το ένα θα είναι εμφανώς ευθύνη δίκη μου. Και θα πρέπει να το κρύψω μέχρι αύριο το πρωί.