Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ⁰⁶

Guillen's pov

"Πολλες φορες τυχαίνει να την πληρώνουν αθώοι απο την μαφία"

Δε μπορω να διώξω απο το μυαλό μου αυτές τις ηλίθιες σκέψεις. Σκέψεις που μου λένε διαρκώς οτι προφανώς και δεν ειναι οι πρώτοι άνθρωποι που έχουν άδικα πεθάνει χαρείς εμας.

Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα να βρω κάποια άτομα που εχουν σκοτωθεί απο εμας. Ισως μια λίστα.

Θα μπορουσε να με διευκολύνει προφανώς ο Τομι μιας και ειναι τελείως σε κάθε τομέα ως πληροφοριοδότης.

Απο το να βρει εναν απλο αριθμο,μια διεύθυνση,ονόματα οτιδήποτε απο αυτα. Μεχρι και στο να βρει παλιά αρχεία και οτιδήποτε βαθύτερο επιθυμεί.

Ισως να τον ρωτουσα για αυτο. Αφου ποτε δε μου λεει οχι. Οπως δε μου ειπε και εχθες φυσικα.

Βγαίνω απο το σπιτι και κλείνω την πορτα πισω μου. Περπατάω προς το κτήριο συναντήσεων για να πω τα νεα στον Ντομινίκ.

Βγαζω το κινητό μου και βρίσκω πιο εύκολα αυτην την φορα τον αριθμό του Τομι και τον καλώ.

Το τοποθετώ στο αυτί μου και περιμένω καθως αργεί να απαντήσει. Δε το σηκώνει και το κλείνει και καταλαβαίνω πως μαλλον δε μπορει να μιλήσει.

Οτι κανει το κανει στα κρυφά και ξερω πως αν ποτε μάθαινε καποιος απο την μαφια οτι κανει κατι τετοιο,θα τον πρόδιδε στον Ντομινίκ και θα τον σκότωνε.

Για αυτο και ξερω πως θα πρεπει να περιμένω και να μην ειμαι επίμονος πανω στο συγκεκριμένο θέμα.

Βαζω το κινητο πισω στην τσεπη μου και βγαζω ενα τσιγάρο απο το πακέτο μου.

Το τοποθετώ αναμεσα απο τα χειλη μου και το ανάβω οσο ρουφαω προς τα μεσα για να πάρει πιο εύκολα.

Ειναι ηλίθιο το γεγονός οτι το τσιγάρο έχει αντικαταστήσει τις περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις στην ζωη μου. Τις σημαντικές δηλαδή.

Για αυτο και ειναι κατι που δε πρόκειται ποτε μου να εγκαταλείψω. Ειναι κομμάτι του εαυτού μου και του ποιος ειμαι πραγματικα εγω.

Όσο περισσότερο πλησιάζω στα γνωστά λημέρια τοσο περισσότερο σκέφτομαι πως θα αντιδράσει ο Ντομινίκ μαθαίνοντας αυτο.