Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφαλαιο ⁰⁴

Guillen's pov.

"Σταματα"η φωνη της τρυπάει τα αυτιά μου σαν να νιώθω τον πόνο που νιώθει και εκείνη.

"Γιατι τους σκότωσες γαμωτο; Γιατί;"τρέχω για να απομακρυνθω απο εκείνη ελπίζοντας οτι δεν θα νιώθω τοσο έντονα το αίσθημα πονου που εχω στο στήθος μου.

Ομως οταν γυριζω μπροστα μου,την βλεπω να στέκεται εκει και να τρέχουν δάκρια απο τα ματια της κοιτώντας με.

"Ειναι τοσο άδικο για εμενα αυτο"μιλαει γεμάτη λύπη καθως κλαιει ακομη.

"Γιατι μου το εκανες αυτο; Γιατί τους σκοτωσες;"ρωταει και εγω κουναω το κεφαλι μου αρνητικά. Προσπαθώ να της μιλησω και να της πω,πως δεν το εκανα εγω.

Ειναι αδύνατον. Η φωνη μου δεν βγαίνει με τιποτα απο μεσα μου. Προσπαθώ να φωνάξω πως δεν το εκανα και παλι ομως τιποτα..

"Δε το εκανα εγω"φωναζω πολυ δυνατά καθως σηκώνω τον κορμό μου απο το μαλακό στρώμα του κρεβατιού.

Κοιταζω γυρω μου και σηκώνομαι αμεσως απο το κρεβατι και κατευθύνομαι προς το μπανιο μου.

Ρίχνω λιγο νερο στο πρόσωπο μου και κοιταζομαι για λιγο στον καθρέφτη. Δε μπορω να διώξω την εικονα απο το μυαλό μου με τιποτα.

Γυρναω στο δωμάτιο και αρπαζω το πακέτο με τα τσιγάρα μου. Σχεδον εχουν τελειώσει και αυτο με νευριάζει.

Αναβω ενα και ρουφαω δυνατα οσο προσπαθώ να καταλάβω τον λογο που συνέβη ολο αυτο χθες. Αλλα δε βρίσκω τιποτα που να με βοηθαει να το δικαιολογήσω.

Ανοιγω τα συρτάρια και παίρνω μια φανέλα μαυρη και μια φορμα. Τα φοραω και παίρνω αυτα που χρειάζομαι μαζι μου.

Το μαχαιρι μου, το κινητο, τα τσιγάρα και το δίπλωμα οδήγησης του τυπου απο χθες.

Θα το παω στον Ντομινίκ και θα του πω να μου πει ο ιδιος τι εχω να κανω για να μην χρειαστει να παω στην συνάντηση, γιατι σημερα εχω να κανω κατι αλλο.

Βγαινω απο το σπιτι και ταυτόχρονα βλέπω την Ζανα να πλησιάζει προς τα εδω. Πραγμα που δεν ειναι καλό.

Νομιζα πως την ειχα ξεφορτωθεί αλλα οχι. Δεν νομιζω να καταφέρω ποτε να την ξεφορτωθώ τοσο εκνευριστική και επιμονή που ειναι.