Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ⁵⁸

Guillen's pov.

Τον κοιταζω αλλη μια φορα. Κάθεται εκει και απλα κοιταζει το κενό. Εκανα ακριβως αυτο που μου ειπε ο Ματζιο.

Εισέβαλα στον χωρο του,με αντρες του Ματζιο. Αυτοι φρόντισαν ολους οσους τον πρόσεχαν.

Και εγω πηγα κατευθείαν σε αυτον. Χωρις να χρειαστεί να αντιμετωπίσω κανεναν αλλον.

Παρα ειναι ευκολη αυτη η δουλεια. Εχω συνηθίσει να πηγαίνει κατι στραβα και να το διορθώνω στην πορεία.

Αυτο ομως δεν εχει γινει μεχρι τωρα. Να εχω καποιους που θα κανουν ολοι την υπόλοιπη δουλειά και εγω το πιο 'ευκολο' κομμάτι.

"Παντα ειχα εναν φοβο,για αυτο και δεν σου πήγαινα πολυ κοντρα. Ηθελα να εισαι με το μερος μου. Ηξερα ποσο επικίνδυνος μπορεις να γινεις"λεει καθισμένος ακίνητος στην καρέκλα.

"Ντομινικ δεν υπάρχει λογος να κουράζεσαι αδικα. Κραταω το κουμπί που θα σε ανατινάξει και αυτο δεν πρόκειται να αλλαξει,οτι και αν πεις"λεω οσο τον κοιτάζω.

Εκεινος αφηνει ενα αηχο γελιο και κουναει θετικα το κεφαλι του σαν να το αποδέχεται.

"Η αληθεια ειναι,οτι δεν περίμενα ποτε να εισαι εσυ αυτος που θα με σκοτώσει. Πίστευα οτι θα ειχαν προλάβει αλλοι"λεει και εγω κοιταζω το ρολόι μου.

"Τι σου λεω και εσενα; Δεν περιμενα καν οτι θα πέθαινα απο μια έκρηξη απλα"λεει ξανα και εγω σφίγγω το σαγόνι μου απο τα νευρα μου.

"Αληθεια πως μπηκες τοσο ευκολα εδω,με τοση προστασία; Που βρήκες τα εκρηκτικά που μου φορεσες; Ποιος σε βοήθησε;"ρωταει με περιέργεια.

"Βουλωσε το"απανταω και εκεινος σηκώνεται απο την καρεκλα και με πλησιάζει.

"Δεν θελω να πεθανω μονος μου,αν πεθάνω τοτε θα πεθάνουμε μαζι"λεει και με πλησιάζει. Εγω γελαω οσο τον παρατηρώ δυο βήματα μακριά μου.

"Τι σε κανει να πιστεύεις,οτι φοβαμαι τον θανατο;"ρωταω ειρωνικά και τον κοιταζω με ενα ιδιο βλεμμα. Εκεινος σοβαρευει και γυρναει την πλατη του.

"Θα σου δωσω οτι θελεις"λεει"πες μου τι θελεις και θα το εχεις"λεει και γυρναει να με κοιταξει.

"Τους γονεις μου πισω"απανταω και εκεινος σμιγει τα φρυδια του. Φαίνεται μπερδεμένος.