Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ²⁵

Guillen's pov

Παράδεισος. Η πληρότητα των συναισθημάτων που νιώθεις, ειναι αυτό. Παράδεισος.

Ειναι γελοίο αλλα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα οταν άνοιξα τα μάτια μου,ηταν το σαγαπαω που βγήκε αβίαστα απο τα χείλη της.

Σχεδον μου πηρε την ανάγκη,για τον αέρα που αναπνέω. Θα ήταν μεγαλύτερη ανάγκη το σαγαπαω της απο το να παίρνω λιγο απλο οξυγόνο.

Οι πνεύμονες μου θα είχαν αυτο το αίσθημα του καψιμου, μιας και θα χανόταν η παραμικρή ελπίδα να μείνω ζωντανός.

Όμως θα ζούσα περισσότερο με την αγαπη της, παρα με το γεγονός να παίρνω μερικές γαμημενες ανασες.

Τα χέρια μου πάνω στο δέρμα της σχεδόν με κανουν να ξεχνάω, ποιος ειμαι και τι εχω κανει. Αν δεν ειναι αυτο παράδεισος,τοτε τι ειναι;

Αναπνέει ήρεμα πανω στο στήθος μου. Η ανασα της χτυπαει πανω στο δέρμα μου και αυτο μου προκαλεί ρίγος.

Με επηρεάζει με καθε δυνατό τρόπο. Οτιδήποτε αν κανει ή πει θα με επηρεάζει παντα.

Υπο αλλες συνθήκες θα εμένα εδω για να παρατηρώ το καθε τι πανω της και να το επεξεργάζομαι μεσα στο μυαλο μου.

Η σημερινή ομως μερα ειναι πραγματικα μικρή και εχω να κανω κάποια πράγματα εκτός δουλειας, που δεν μπορουν να περιμένουν.

Κινούμαι αργα και με τα χέρια μου την κρατάω σταθερή για να την αφήσω αργα και απαλα στο μαξιλάρι ώστε να μη την ξυπνήσω.

Τα καταφέρνω εκπληκτικά και σηκώνομαι και φοράω το μπλουζάκι μου.

Τα πραγματα που πλέον γνωρίζει πως κουβαλάω, ειναι πανω στο κομοδίνο και αφου βεβαιωθώ πως τα εχω ολα γυρνάω και σκύβω αφήνοντας της ενα απαλο φιλι στα χείλη.

Γυρναω και περπατάω αθόρυβα πλησιάζοντας την πορτα του δωματίου.

"Γκουιλεν;"η βραχνή και πιεσμένη απο την ύπνο φωνη της,χαμηλης συχνότητας με καλεί.

Αυτόματα γυρναω να την αντικρίσω και ηδη εχει επιχειρήσει να σηκωθεί απο το κρεβάτι και να έρθει προς το μερος μου.

"Μείνε λιγο,έστω για μια γουλιά καφε"λεει κοιτώντας με,σχεδον με παρακαλεί με το βλέμμα της. Δε μπορώ να αρνηθώ.