Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφάλαιο ²³

Guillen's pov.

Περπατάω με αργα βήματα προς το σπιτι της. Ειναι σχεδον βράδυ ο ήλιος αχνοφαίνεται στον ορίζοντα πισω απο τα σπιτια που εμποδίζουν το οπτικό μου πεδίο.

Αυτη η μαχη ειναι άνιση. Εχω αποφασίσει πως θα παλέψω για εκεινη ακομη και αν αυτο φερει το τελος μου.

Σχεδον κοντεύω και καθώς κοιτάζω τον κοσμο που περπατάει ανέμελος αναμεσα τους ξεχωρίζω ενα ζευγάρι.

Το ζευγαρι αυτο γνωστό για εμενα ρουφαει ολη τη ζωη απο μεσα μου. Τα χερια τους πιασμενα και τα σώματα τους σχεδον κολλημένα,σαν να μην θέλουν να χασουν ουτε δευτερόλεπτο σωματική επαφή.

Σφιγμενος στέκομαι ακίνητος σε απόσταση,με την ελπίδα πως δεν θα με προσέξουν.

Αδύνατον να συμβεί,καθώς κοιταζουν ο ενας, τον αλλον γεμάτοι αγάπη. Χαμογελάνε σαν να ειναι οι πιο ευτυχισμένοι στον κόσμο.

Η χημεία τους και η εικόνα που διαδραματίζεται μπροστα μου ειναι τέλεια.

Παρόλα αυτα αρνούμαι να το παραδεχτώ και σκέφτομαι πως μαλλον τα ματια μου,μου κανουν παιχνίδια.

Ομως οταν αυτος αφήνει το χερι της και τοποθετεί τα χερια του στη μεση της ,τραβώντας την πανω του και ενώνοντας τα χειλη τους..τα παντα γύρω μου μαυρίζουν.

Δεν θα μπορούσα να δω κατι χειρότερο. Δε θα μπορουσε ο πονος να ειναι πιο σκληρός.

Ειναι γελοίο,γιατι βαθια μεσα μου ξερω πως η Καμελια θα άξιζε περισσότερο τον Ιγκνασιο παρα εμενα.

Το βλεμμα μου σκοτεινιάζει οταν βλεπω τον Ιγκνασιο να τερματίζει το φιλί και να την κλείνει στην αγκαλια του.

Ειμαι έκπληκτος οταν το βλέμμα του ειναι πανω μου και στο πρόσωπο του υπάρχει ενα χαιρεκακο χαμόγελο,σαν να μου λεει νίκησα! Ειναι δικη μου!

"Οχι οχι οχι οχι"λεω οσο ξεκινάω να περπατάω για να τους πλησιάσω. Ομως κατι απρόσμενο συμβαίνει. Οσο τους πλησιαζω τοσο περισσότερο μοιάζει να απομακρύνονται.

"Οχι οχι"λεω οσο ανοιγω τα ματια μου διαπλατα και κοιταζω τον χωρο γύρω μου.

Ξεφυσαω καθως αφηνω τον εαυτο μου να πέσει παλι πίσω στο κρεβάτι γεματος ανακούφιση.