Rare mafia(Υπό διόρθωση)

Κεφαλαιο ⁴²

Guillen's pov.

Τα χερια μου εχουν ασφαλίσει την μέση της, κρατώντας την δεξιά και αριστερά.

Μετα απο τοσο καιρο επιτελους εχω την κοντινή επαφή που επιθυμούσα. Η Ζωη μου ξεκινάει απο την αρχή.

Σχεδον ξεχναω οσα πέρασα για να φτάσω να στέκομαι σήμερα εδω και να ζω αυτην την στιγμη μαζι της.

Το μυαλο μου αρνείται να θυμηθεί κατι απο ολα οσα γέμιζαν πόνο και έδιωχναν την ζωη απο μεσα μου.

Το να κρατανε τα χερια της τον λαιμο μου και τα χειλη μου να παίρνουν πισω την ζωη που μου στέρησαν απο τα δικά της,μοιάζει ψέμα.

Θελω να κρατησει για παντα ολο αυτο. Δεν θελω και δεν μπορω να σταματήσω να την φιλάω. Δεν θα μου φτάνει ποτέ,η επαφή μας.

Θελω να γίνω ενα με εκείνην. Θελω να ζω μεσα απο εκείνην. Θελω να αναπνέω εκείνην. Και τωρα το ξερω καλύτερα απο καθε αλλη φορά.

Το παθος μου,αυτο που νιωθω για εκείνη ειναι μεγαλύτερο απο οτιδήποτε αλλο εχω νιώσει ποτε μου.

Δαγκαω απαλα να μαλακά υπέροχα χείλη της και εκείνη αχνα αφήνει ενα βογκητο καθως ανοίγει λιγο καλυτερα τα χειλη της για να εχουν άνεση η γλώσσες μας.

Παράλληλα το χερι της μπερδεύεται στα μαλλια μου και τα τραβαει απαλα καθε λιγο και εκειτα κανει σβουρες ανάμεσα απο αυτα.

Κανω μερικα βηματα παράλληλα με εκεινη και την κολλαω στον τοίχο. Τα χερια μου παραμερίζουν την μπλουζα της και αγγίζουν το δέρμα της κοιλιας της.

Τα μετακινω πισω στην πλατη της και σφίγγω το δερμα της μεσα στα χερια μου. Δεν πιστεύω οτι την αγγίζω ξανα. Νιωθω λες και ειναι ενα όνειρο που απο την μεγάλη μου αναγκη για αυτην, φαντάζει τοσο αληθινό.

Αφήνω τα χειλη της και κατεβαίνω βιαστικά στον λαιμο της. Φιλαω το δερμα της με μανία. Σαν να ειναι τροφή για εμενα και εγω να ειμαι ενα λιοντάρι, που έχει να τραφεί βδομάδες.

"Θ-θα"δεν βγαινει ευκολα η φωνη της λαθος τα χερια της εχουν κατέβει στο στήθος μου και σφίγγει την μπλουζα μου στις παλάμες της.

Αρπάζω παλι τα χείλη της για να μην την αφήσω να ολοκληρώσει και τωρα κατεβάζω το ενα χέρι μου βγάζοντας το εξω απο τξν μπλουζα της και μεταφέροντας το πανω απο το παντελόνι της.