𝕄,𝕣 𝔽𝕠𝕩

Third Part: Cold Flame 1

Part1 |3|

○M.r Fox○

دستانمان خونین‌ست... چشم هایمان گریان..."پشیمانی" آنان را نمی‌شوید!

صفحاتِ زندگی ورق می‌خورند.
اسامی از نوشته‌ها محو می‌شوند.
و خاطرات تنها سندِ وجودِ آن‌هاست...

_موقع ناهار، گوشه‌ترین میز رو انتخاب می‌کردم...

پلک‌هاش رو مثل بال زدنِ پروانه در ثانیه‌ای بهم زد و قنچه‌هاش رو جمع کرد.

_پیش میومد که ازم جزوه بگیرن بقیه... ولی من بجز اسمشون چیزِ بیشتری نمی‌دونستم...

به ناخن های کوتاهش زل زد و پوست ریش‌ شده‌ی انگشتش رو کند‌.

_دانشگاه، خونه، باشگاه... من جای دیگه‌ای رو برای رفتن، بجز این سه جا نمی‌شناختم...

طرح های پیچیده بهمِ تتوهاش، درحالِ رنگ باختن بود.

_از فامیل و خانواده هم انگار بدشانسی آورده بودم و کسی رو نمی‌شناختم...

اما رگ های رنگ پریده بازوهاش هنوز مثل نقش برجسته های یک سنگ، به چشم میومد.

_یمدت انقدر از خونه‌ی خالی و مادرِ مست و داعم الخمرم بریده بودم.‌‌.. که شب ها توی خوابگاه دانشجو ها یه جایی رو بی‌صدا پیدا می‌کردم و می‌خوابیدم‌‌.‌..

چینی به بینی سرخ از شده‌ از سرماش داد و نفسی به شش هاش فرستاد.

_اگه از بقیه دانشجو ها می‌پرسیدن "کی از همه مرموز تره"... قطعا اسم من از زیر زبونشون در می‌رفت... و منم انکارش نمی‌کردم.

تعریف از روز هایی که بهشون افتخار نمی‌کرد... سخت بود.

_و فکر می‌کنم بعدش... نوبت اون بود...

و لبخند زدن حتی سخت تر بود‌... اما هرچند دردمند، انجامش داد.

_یه موجودِ هشت ساله‌ی حراف که برای شنیدنِ "سلام" کردنش هم گوش تیز می‌کردم...

انگار پیکرِ کوچک و ظریف خاطراتش با چشم های گرد و معصومش، مقابلش وایساده بود که اینطور خیره به توهمات، قصه تعریف می‌کرد!

_اصلا مهم نبود اختلاف سنی چقدره یا از چه دنیایی با چه فاصله‌ای کنار هم حرف می‌زدیم... ما "دوست" بودیم...

حقیقت بود.

پلکی زد و به پنبه‌های متحرک و سفیدِ آسمون زل زد.

_و من بالاخره دیدمش...

دیدن نیمرخِ محو و سیارک های براقِ پسر که "درد" از نگاهش حس می‌شد... صحنه‌ی عجیبی بود.

_اون واقعا یه "کوه" بود... دقیقا به کوهیِ تعریف‌هایی که اون بچه کرده بود...

چشمه‌ی اشک هاش خشک شده‌ بود... وگرنه لحظه‌ای برای باریدن از یادآوری خاطرات، تردید نمی‌کرد!