Melodi Çığlıkları

'Satılan Tutsak Ruhlar'🔷️

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.️️️️️🔶️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Bölüm Elli iki.
'Satılan Tutsak Ruhlar'🔷️

Oysa yeryüzü yıldızların gökyüzünden geçmesine pusu kurardı sinsice
Birinin ilk nefesini diğerinin son nefesine katardı durmadan.
Peki insan mıydı bunu yapan?
Yıldızlar neden bu kadar günahkar?

                              #nurdanküçükfısıltılar                           

Gökyüzüne havalanmam ile beraber ruhumu öyle özgür hissettim ki,ayaklarım olmasaydı ben bu toprağa inmeyi şu an redd ederdim.

Ama ayaklarım vardı.

Yukarıdan bizimkilere doğru bakarken her birinin yüzünde korkmuş merak izine rastladım.

Hiç bir şeye anlam veremeden öylece havada süzülen bana bakıyordular.

Zemheri kendine gelerek parmağı ile beni işaret ederek

"Dina uçuyur mu yoksa bana mı öyle geliyor?"dedi.

Noyan ağzı açık bir şekilde
"Ben de şu an onu düşünüyorum Zemheri"

"Şeytanın küçük kızı büyüdü de kanatlı bir melek mi oldu şimdi?"

Ah aptal Eblove!
Bana kendi adımla niye seslenmiyordu ki?

"Dina in artık aşağı!
Bu durumu konuşmamız gerek."

Zemheri'nin bağırarak söylediği sözlerden sonra kanatlarımı kendime çekerek aşağı inmeye başladım.

Zemheri doğru söylüyordu.
Hepimizin bazı şeyleri artık konuşması gerekiyordu!

Ayaklarımın yer ile temas ettiği zaman bizimkilerin hepsi etrafımı çevrelemeye başlamıştı.

"Dina böyle çok güzelsin ama ortalıkta çıplak bir şekilde duramazsın!"

Ben galiba şu an çıplak olduğumu söylemeyi unutmuştum.
Bedenimi kendi tenimden başka saran bir giysim yoktu.Görkemli kanatlarım kendini bana siper etmek için yere doğru eğilmişti sanki.

Bu duruma bir son vererek içimden üç kere bağırarak

"Berino morettiti" demeye başladım.

Kanatlarım artık bedenimdeki eski yerinde kendi yerini alırken etrafdakilerin meraklı gözleri daha da çoğalmaya başlamıştı.
Aralarına çok tanıdık biri katılmıştı.

Allahın belası o şeytan da buradaydı!

"Gösteri var dediler,
biz de geldik Evrika!"

Biz mi ?

Tek kişi gelmişti ama o.

Tam da o zaman arkadan tanıdık bir kahkaha ormanın dört bir yanına birden yayılmaya başladı.

Allahı belası bu şeytanlar çift mi yaratılmıştı?

"Küçüğüm bakıyorum da çoktan unutmuşsun anneni.Sevinmedin mi geldiğime?"

"Kısa kes Şeytan!
Sera nerede?
Nereye götürdünüz onu?"

"Ah küçüğüm!
Hiç akıllanmaz mısın sen ?
Biraz kendini düşün artık!
Yetti bu insancıl tavırların!"

Kendimi mi düşüneyim?
Bu lanet kadın kendimi düşünecek kadar bende ben mi bırakmıştı?

"Çoktan geçtim Lilith kendimi düşünme durumlarını.
Ne de olsa senin kızın değil miyim?
Kan hatırlatıyor bazen kim olduğumu."

Gözlerini büyüterek bana bakmasından dediğimi anladığını tahmin etmiştim.

"Ooov bu kız fenaymış Şeytan!
Dediğin kadar varmış.
Bir saniyenin içinde Lilith'i bile gözü kapalı harcadı.
Bize neler yapmaz?"

Lücifer kafasını sinirli bir şekilde sallayarak

"Sus Eblove!
Şu an bunları konuşacak durumda değiliz."

"Tamam Şeytan öyle olsun bakalım.
Zaten ben de bu gösteriyi daha fazla kaçırmak istemiyorum."

Bize döndükten sonra bana bakarak ekledi

"Siz bize bakmayın kaldığınız yerden devam edin hadi!"

Oyun mu oynuyorduk biz?
Bu rahatlık nereden geliyordu?

Lilith kafasını kendi kanını taşıyan Eblove'ye çevirerek

"Sende mi buradaydın çirkin yaratık?
Son görüşmemizden sonra bir daha önüme çıkmayacağını düşünmüştüm."

Elini alnına iki kere çarparak

"Ah bu benim hatam!
Sizin gibi yaratıklarda utanma duygusunun bulunmadığını bilmeliydim!"

Eblove elini yumruk yapıp parmak boğumlarını sıkarak

"Utanacak bir durumum hiç olmadı Lilit.Bence sen utanmalısın!"

Lilith ona bakarak

"Benim bu dünyada utanacak hiç bir şeyim yok yaratık ama senin varoluşun bile büyük bir utanç sebebi."

Eblove bağırarak

"Yaratık sensin!
En azından ben senin gibi kendi öz kızımı Lücifer'e satmadım Lilith!"

Ne?

Bölüm sonu...

Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin🦄 'tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...