Melodi Çığlıkları

Bir Kalp Ağrısı🥀

Sinirlenerek ona cevap bile vermeden Seli'nin kolundan tutarak Elın gilin olduğu tarafa doğru yürümeye başladım.Evet az önce Seli'de bu gerçeklere ortak olmuştu ama sesi çıkmıyordu.Ben soru sorar diye beklerken sanki çoktan bu durumu kabullenmiş gibi başka bir şey düşünüyordu.Ona taraf dönüp

"Seli bir şey sormayacak mısın?"

Seli bu söylediğim laftan sonra yüzümü anlayışla bakarak

"Şimdi hazır değilsin,sen hazır olduğun an söylersin"

Kafasını tekrar yere eğip bir şeyleri düşünmeye başladı.

O an benim aklıma o adamın iki grup hakkında dediği gerçekler takıldı.
Nerdeydiler?

En önemlisi şu olanları biliyorlar mıydı? 

Rodin'in yanımdan gelen fısıltısı beni daldığım düşünce tuzağından çıkardı.

"Dina,o senin için geliyor ve sen daha güçlerini ortaya çıkartmamışsın."

Huylanarak ona taraf döndüm

"O, kim? 

Kimden bahs ediyorsun Rodin?

 Ne saçmalıyorsun yine sen?"

Bağırarak konuştuğum için sesimi duyan Pamir ve Lilith'in kafası çoktan bizim olduğumuz tarafa dönmüştü.

Evet korktuğum başıma gelmişti.Lilith bize doğru geliyordu.
Rodin'in yüzüne sinirli bir bakış atarak benim kolumdan tuttu

"Küçüğüm bu çocuktan uzak dur!Sana geçen sefer söyledim ama dinlemedin beni.Söylediğim şeylerin çıktığını kendi gözlerinle gördün.Daha ne kadar inanman için bir şeyleri yaşamağı bekleyeceksin?Daha ne kadar kalbin kıracak bu olanlar? Şimdi,lütfen dinle beni! Bu çocuk tehlikeli yanında bir daha görmek istemiyorum seni."

Lilith hep yaptığı gibi yine kendini bir şey sanıyordu. Kim olarak bana karışırdı?Annem mi? Peki ben ağlarken, kendimi yaralarken niye o zaman yoktu yanımda?Anne olmak şimdi mi içinden gelmişti?

Etrafımdaki insanların deyeceklerimi duymasını hiç umursamadan yüzüne aşağılık bir ifadeyle bakarak bağırmaya başladım

"Sen kendini ne sanıyorsun lanet olası kadın?Sen kimsinde bana karışma hakkını kendinde görüyorsun?
Neredeydin peki ben yeddi yaşında tekmelere sarılırken?

Nereye kayb olmuştun soğuk duvarlar sadece içimi ısıtırken.Varlığın şimdi çok mu önemli sanıyorsun? Yetimhanede bana hergün işkence ettiklerinde seni çağırdım ben.

Her tekme suratıma geldiğinde sana yalvardım beni kurtar diye.Yüzüme annen seni kurtaramaz bağırma dediklerinde,benim annem beni hep kurtarır dedim seni savunarak ama sen yine beni kurtarmadın.Şimdi yaptığın bu süper kahramanlık gösterisi için artık çok geç.

Ben her gece yatmadan önce masal dinlemek yerine küfürler duyduğum zaman bu dünyadaki hiç bir mutlu sonu okuyamadım. Çünkü:biliyordum kötü bittiğini.Şimdi geçmiş önüme ne yapacağıma sen karar veriyorsun.