Chapter 62
ဆံပင်လေမှုတ်စက်သံသည် ကျယ်လောင်သော်လည်း စကားပြောသံအားရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနေရဆဲဖြစ်၏။ယန်ရော့လင်၏အဘိုး မွေးနေ့ပွဲနှင့်သက်ဆိုင်နေမည်ကို စုယိ ချက်ချင်းပင် နားလည်လိုက်သည်။
သူမသည် ရုတ်ချည်းပင် စိတ်ဝင်စားမှု ပျောက်ဆုံးသွားကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာခဲ့၏။ဖြစ်နိုင်လျှင် တမင်တကာညစ်၍ ချူယင်းအား မသွားရန်အတင်းအကြပ်ဖိအားပေးချင်သည်။
ချူယင်းသည် ဆံပင်လေမှုတ်စက်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် အသုံးပြုခဲ့၏။ စစ်တပ်ထဲ၌ ဤသို့သောအရာများမရှိသောကြောင့် သူသည် ရာထူးမှနှုတ်ထွက်သည့်တိုင် ထိုသို့သော ပစ္စည်းများနှင့် အကျွမ်းတဝင်မဖြစ်ခဲ့ချေ။
ထို့အပြင် ယောက်ျားလေးတစ်ဦးအတွက် ဆံပင်အခြောက်ခံရန် သိပ်မကြာလှဘဲ ချူယင်းမှာ သူ၏ရေချိုးခန်းအတွင်းရှိ ဆံပင်မှုတ်စက်ကိုပင် တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးခဲ့ချေ။
ပြောစရာမလိုအောင်ပင် ချူယင်း၏လုပ်ဆောင်ပုံများက ညင်သာလှပြီး သူက အပူလောင်သွားမည်စိုးသောကြောင့် လေမှုတ်စက်အား အကွာအဝေးတစ်ခုတွင်ထားကာ စုယိ၏ဆံပင်များအား လက်ဖြင့်ညင်ညင်သာသာကလေး ထိုးဖွပေးနေသည်။
မိနစ်နှစ်ဆယ်နီးပါးကြာပြီးနောက် ဆံပင်မှာ လုံးဝခြောက်သွေ့သွားခဲ့၏။ချူယင်းက တစ်ခုခုပြောရန်ပြင်လိုက်သော်လည်း စုယိ၏ခေါင်းက ရင်ခွင်ထဲသို့ကိုင်းညွတ်ကျလာတော့သည်။ဆံပင်များသည်လည်း သူမနှင့်အတူ ရွေ့လျားသွားပြီး မျက်နှာကို ဖုံးအုပ်လျက်ရှိ၏။
စုယိက အိပ်ပျော်နေသည်။
ချူယင်းသည် လက်ထဲမှ ဆံပင်လေမှုတ်စက်ကို ချလိုက်၏။ထို့နောက် သူက အိပ်ပျော်နေသော မိန်းကလေး၏ခေါင်းကို တည့်မတ်ကာ ဆိုဖာကိုမှီစေပြီး ကိုယ်လုံးအား ပွေ့ချီခဲ့သည်။
ကိုယ်အလေးချိန်လျှော့ချခြင်းအကြောင်း အဆက်မပြတ်ပြောနေသူတစ်ဦးသည် မယ််မယ်ရရလေးလံမနေချေ။
တစ်မီတာနှင့် ခုနစ်ဆယ် စင်တီမီတာရှိသောအရပ်အမောင်းက မည်သည်ကြောင့် ဤလောက်အထိ ပိန်ပါးနိုင်ရပါသနည်း။
