Chapter 61
ငြိမ်းချမ်းသာယာသော ရပ်ဝန်းကလေး။
ယနေ့ခေတ် စစ်သားကိုကိုများသည် မိန်းကလေးများအား အပျော်လုံးဆို့အောင်လုပ်သည့် ကဏ္ဍ၌ တစ်ဖက်ကမ်းခတ် တော်ကြပါသည်လော။
တိုက်ခန်းသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ မျှော်လင့်ထားသည့်အတိုင်းပင် မိတ်ကပ်ပညာရှင်နှင့် ဝတ်စုံဒီဇိုင်နာများက အိမ်ပေါက်ဝတွင် စောင့်နေကြပြီဖြစ်သည်။
ထိုထဲမှ မိတ်ကပ်ပညာရှင်က အောက်ပိုင်းကို တွန့်လိမ်နေရင်းပြောလေ၏။
" အရမ်းနှေးတာပဲ...ရမ်ကျားရဲ့ခြေထောက်တွေ ညောင်းနေပြီ "
[ T/ - ရမ်ကျား : တတိယလူကို ရည်ညွှန်းသည့်နည်းလမ်း]
" ဟုတ်ပြီ ဆက်ပြီးတွန့်လိမ်မနေနဲ့တော့...အရင်ဆုံးဝင်လိုက်... မြန်မြန်အပြီးသတ်ပြီး အိမ်စောစောပြန်မယ်... " ဝူရွှယ်က တံခါးဖွင့်လျက်ဆိုလိုက်၏။
ဤသည်မှာ ချူယင်းအတွက် စုယိ၏အိမ်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ်ရောက်ဖူးခြင်းမဟုတ်ချေ။သို့သော်လည်းနောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ရောက်ရှိခဲ့စဉ်ကအခြေအနေမှာ ထူးခြားသည်။ချူယင်းမှာ ထိုအချိန်က ဘေးဘီကိုအေးဆေးကြည့်ခွင့်မရခဲ့ဘဲ တစ်စုံတစ်ယောက်ကိုလှဲချကာ စောင်ဖြင့် ဖုံးပြီးပြီးချင်း ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်ခွာခဲ့ရ၏။ယခု၌မူ အိမ်အတွင်းပိုင်းအား လှည့်ပတ်ကြည့်ရန် အခွင့်အရေးရလာသည်။အိမ်အတွင်းပိုင်းမှာ အလွန်ရိုးရှင်း၏။ကြမ်းပြင်တွင် အညိုရောင်ပဲစေ့ဆိုဖာအကြီးကြီးတစ်ခုသာချထားပြီး အပို ပစ္စည်းပစ္စယများမရှိချေ။
စုယိက ဖိနပ်ပုံးထဲမှ မိန်းကလေးစီးဆိုဒ်ကြီး ဖိနပ်ပါးတစ်ရံကို ထုတ်ယူလာပြီး ချူယင်း၏အရှေ့တွင်ချပေးသည်။
ထို့နောက် သူမက ငုတ်တုတ်ထိုင်ကာ မေးထောက်နေရင်း ချူယင်းအား မော့ကြည့်လျက် ပြောလာ၏။
" ဒါအရင်စီးထားလိုက်နော်...ခဏနေယောက်ျားလေးစီးဖိနပ် သွားဝယ်ပေးမယ် "
အခြေအနေအစအဆုံးအား နှဖူးတွေ့ဒူးတွေ့မြင်လိုက်ရသောမိတ်ကပ်ပညာရှင်က လန်ဟွားကျစ် လက်အမူအရာကို လုပ်နေရင်းပြောလာသည်။
