[WattpadRomance TR Okuma Listesinde]
Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime ç...
Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar. 💃
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎲
Eflâl Hancıoğlu, Ağzından
Soğuk, bir kadının soyadında gizliydi.
"Her ölüm, elbet bir insanı diğerinden ayıracaktır." diye bir ses yükseldi, yüreğimin yandığı yerin en derininden. Canımı yaka yaka geçti ruhumun koridorlarından. Bedenimin dört yanına acımasızca süzüldü. Yanağımdaki yaş bile soğutamadı içimi.
"Ruhuna El-Fatiha." dedi, imam. Bedenimi yasladığım ağaçtan sırtımı ayırdım ve ellerimi gökyüzüne çevirdim. Birbirine yapışık dudaklarım sabit kalırken ruhumdaki küllerle okuduklarımı yazdım. Bakışlarım, beni görmeyen insanların üzerinde takılı kaldı.
Gökyüzünden avucuma düşen kar tanecikleri soğuk değildi. Yavaşça parmaklarımı katladım ve ellerimi ceplerime soktum. Mezarlıktan ayrılan insanlara görünmemek adına sırtımı ayırdığım ağacın arkasına gizlendim. Gözyaşlarım, yanağımdaki ıslaklığı kurutmamak adına kendini yenilerken artık hiç kimsenin kalmadığını fark etmiştim.
Yalnızlık, ona yakışmamıştı.
Etrafıma son kez bakıp karşımdaki mezara doğru ilerlemeye başladım. Ayağımdaki postallar yerde tutunmuş karın üzerinde kaba bir ses bırakıyordu. Her bir adımda ona daha fazla yaklaşıyordum. İçimde yanan ateşe rağmen titreyen bedenimi hissedebiliyordum.
Oğuzhan Özgür Hancıoğlu.
Önünde durmamı sağlayan mezarlıktaki isim buydu. Yavaşça yere çöktüm ve sağ elimi cebimden çıkartıp üzerini kaplayan beyaz örtüyü hafifçe kenara doğru sıyırdım. Parmaklarımın temas ettiği toprak, soğukluğu içime işlermişçesine kanımı donduruyordu. Derin bir nefes aldım ve bakışlarımı hemen yanındaki mezarlığa çevirdim.
Nemli toprağın üzerini kaplayan taze çiçeklerin kokusu çoktan burnuma sızmıştı. Ellerimi birbirine sürterek ayağa kalktım. Bakışlarımı mermerin üzerinde asılı kalan isimden ayırıp gökyüzüne çevirdim.
Beden ölünce ruh kalırsa geriye,
Ruh ölünce ne kalır ileride...
Ben Eflâl. Bugün, ölen bir ruhun gözlerimin önünde toprağın altına gömülmesine şahit oldum. Geriye kalmış sönük ve buz gibi bir beden ile intikam hırsı için yaşayacağıma ant içerim.
538 Gün Önce
Her canlı, doğduğu andan itibaren ona biçilmiş kader ile yaşamaya başlar. Ne olacağını bilemez ama yaptığı her seçim, belki de değiştirdiğini sandığı anları oluşturur.
