[WattpadRomance TR Okuma Listesinde]
Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime ç...
Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🎲
Yaşam ve ölümün arasında ince, görünmez bir çizgi vardır. Tüm yaşayanlar o çizginin üzerinde yürümeye çalışırken dengesi bozulanlar o çizginin öbür tarafına geçer. Döngü bu şekildedir. Düşenin yerine bir başkası geçer ve süreklilik artar.
Derin bir nefes alıp kafamı sıraya yasladım. Gözlerimi örten göz kapaklarımın arkasındaki karanlığa saklandım. O karanlığın içindeki adını, yüzünü ve var olup olmadığını bilmediğim kızı izledim. Yüzü bana dönük değildi ama yükselip alçalan omuzlarından ağladığını fark edebiliyordum. Ona doğru ilerlemek istiyordum fakat ne yürüyebiliyor ne de ona ulaşabiliyordum.
"Barbaros."
Göz kapaklarım kendiliğinden açıldığında ağırca gövdemi yasladığım sıradan doğruldum. Mavi gözlere sahip adama baktığımda gözlerindeki duygusuzluğu hissettim. Arkama yaslanıp ellerimi masanın üzerine koydum. Sınıf öğretmeninin bana hiçbir şey demeden bakmayı sürdürmesine sinir olduğumda tek kaşım yukarıya doğru tırmandı.
"Yaşam nedir?"
Bana yöneltilen soru ile kafamı sallayarak dudaklarımı araladım.
"Doğum."
Verdiğim cevap ile sınıf öğretmeninin yüzünde itici bir gülümseme oldu. Kafasını iki yana sallayıp başını başka bir yere döndürdüğünde dişlerimi sıktım ve ellerimin olduğu masada dirseklerimle yer değiştirdim. Parmaklarımı çenemin altında kenetleyip derin bir nefes aldım.
"Yaşam doğum demektir, bir başlangıçtır. Her başlangıçta bir kaos doğar."
Zihnimden geçen sözcükler dilimde toparlanarak sınıfın ortasına bir bomba misali düşmüştü. Öğretmen, başını ağır çekimde bana doğru çevirdiğinde gözlerimi kıstım.
"Bir ay sonra başka bir okul değiştirecek olman, benimle böyle konuşmana izin veremez Barbaros."
Dudaklarımda sahte bir gülümseme olduğunda başımı hafifçe sola eğdim.
"Bir ay sonra yeni bir kaos doğacak Ahmet Hocam."
Öğretmenin artık iyice sinirlendiğini kızaran boynundan anlamıştım. Tıpkı bir boğa misali şiştiğinde eliyle kapıyı gösterip ayağını yere vurdu.
"Terbiyesiz çık dışarı! Odama git ve beni bekle."
Planladığım olmuştu.
Sıradan ağırca kalkıp hocaya baktım ve ona doğru yürüdüm. Ona yaklaştıkça yüzündeki sinir giderek kayboldu ve yerini bir duyguya bıraktı. Yüzünde yeni doğan duygunun adı korkuydu. Öğretmenin yanından geçip sınıftan çıktığımda kapıyı sertçe kapattım ve ellerimi ceplerime soktum.
