[WattpadRomance TR Okuma Listesinde]
Zihnimde akmakta olan bir kum saatinin sesini duyuyordum. İnce, dar kısımdan geçen tanecikler üzerime doğru akıyordu. Bedenime yapışmış kum tanelerinin ağırlığı, ruhumdaki ağırlığa eşitti. Sanki geçmiş, üzerime ç...
Oy ve yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin, keyifli okumalar. 💃
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
🎲
Eflal Keskin, Ağzından
Ruh, içinde gizli kalmış duyguların saklandığı noktadan ibarettir. İçerisinde barındırdığı her duygu, bir gün zihne oradan da hayata katılmak için zaman kollar. Eğer sen ruhun içindeki duygulara hâkim olabilirsen günü geldiğinde hayatına karıştırabilirsin.
O ruhun bende bıraktığı iz, zihnimin en derinliklerinde canlanmış anıların içine karışmıştı. Oğuzhan Özgür'ün bana sunduğu teklifin ardından düşündüğüm onca şey, yalnızca benim ruhumda canlanmış ve bana bir çözüm yolu bulmaya çalışmıştı. Gelecek ve olacakların arasında kurduğu köprü artık yıkılmış, sadece bugünden sonrası için inşa edilmeye başlamıştı.
Ben, dudaklarımın arasından çıkan fikrin bedelini ödemiştim ama yıkılan köprüden sonra neler olacağının farkında değildim. Mavi harelerimin annemin odasına doğru çevrilirken derin bir nefes aldım. Kaybettiğim bir insanın şu an yaşıyor olması benim için neler doğuracağını bilmiyordum ama onu tekrardan görmek güzeldi.
"Emin misin?"
Oğuzhan Özgür'ün sorusunu duyduğumda yeniden derin bir nefes aldım ve kehribar gözlerine baktım. Dudağımın kenarının hafifçe yukarıya doğru burukça kıvrılmasına izin verdim.
"Annem için değerdi."
Gözlerindeki hayranlık ve daha adının bile bilmediğim bir duyguyu açıkça görmeme izin verdiğinde omuzları yükselip alçaldı. Kafasını ağırca salladı ve dudaklarını yaladı.
"Bugün aile arasında bir davet var ve senden istediğim tek şey bu davete benimle birlikte gelmen."
Beni nelerin beklediğini görmek için kafamı salladım ve onay verdim. Oğuzhan Özgür'ün gözlerindeki rahatlık hissi bedenime yansımıştı. Elini arka cebine götürüp cüzdanını çıkarttı ve eliyle danışmanı gösterdi.
"Ben annenin hastane masraflarını öderken sen de annen ile vakit geçir. Ödemeyi yaptıktan sonra birlikte sana elbise bakmaya gideriz. Bizim yokluğumuzda annenle ilgilenmesi için bir kadın gelecek. Böylece gözün arkada kalmamış olacak."
Kafamı salladım ve odaya yöneldim. İçeriye girip odanın kapısını kapattım. Sırtımı kapıya yaslarken gözlerimin odağı annemin yüzüne çevrilmişti. Kapalı gözleri, ruhumun derinliklerindeki bir kadına benziyordu ama arasında çok büyük fark vardı. Ruhumdaki soğukluğun içinde yatan kadının ruhu yoktu ve bedeni ölüydü. Önümde yatan kadının ise nefes aldığının bilincindeydim.
