Parallel Universe

Chapter 38

★★★★★

Sa kabilang dako naman ay nakaupo si Gamael sa isang silya at ang mga mata nito'y nasa labas ng bahay. Samo't saring inaalala ang iniisip ni Gamael at ilang mga 'what if.

“Kuya,” tawag sa kaniya ni Lyka kaya napalingon siya nito. Naupo ito sa tabi niya at tiningnan 'din ang mga tinitingnan ni Gamael.

“Ba't ang tamlay niyo 'po? Ilang araw na 'lang at ilang tiis na lamang ay makakauwi na 'rin tayo sa wakas. 'Wag naman 'ho kayo'ng ganyan.” saad ni Lyka at sandaling sinulyapan si Gamael pero hindi pa 'rin inaalis ang tingin nito sa labas.

“Natatakot ako.” mga salitang tangi lamang lumabas mula sa labi ni Gamael. Hindi naman napigilan ni Lyka ang kaniyang emosyon kaya nag-iwas tingin siya at tumingala sandali.

“Kaunting tiis na 'lang kuya. Kakayanin na 'tin 'to. We are resilient and we prove it in many problems that we faced. Ngayon ka 'pa ba susuko?” wika nito at tumalikod at hindi tinitingnan ang kapatid.

“Kung sakaling, payapa ka'ng makauwi. Alagaan mo ang Inay, Lyka. Magpakabait ka at 'wag ka'ng pasaway.” bulong nito sa hangin ngunit sapat na 'yon para marinig ni Lyka.

“Kuya, 'w-wag naman 'ho kayo'ng magsalita ng ganyan!” basag na boses ni Lyka at tumakbo palapit sa kaniyang kamay at niyakap niya ito mula sa likod. “This is a trials only, kuya. Ikaw ang maysabi sa 'kin noon na 'wag akong susuko kahit gaano pa kabigat at kasakit ang pagdadaanan na 'tin! K-Kuya, kayo 'rin 'wag na 'wag kayo'ng susuko.”

Napahikbi si Lyka habang nakayakap mula sa likod ng kaniyang kamay. Hindi naman maiwasan ni Gamael na padaluyin ang kaniyang luha mula sa kaniyang mga mata at tahimik na umiyak.

“K-Kuya, we can passed this.” Lyka mumbled. Gamael gentle caressed his younger sister hand. Sobrang sikip na ng dibdib niya at hindi niya alam kung ano ang gagawin sa mga oras na 'yun.

Hanggang isang desisyon ang tumatak sa kaniyang isip. Hinding-hindi niya pababayaan ang kaniyang kapatid kahit na anong mangyari at kahit buhay niya mismo ang kapalit.

“M-Mahal na mahal ka ni Kuya.” basag na boses ni Gamael na dahilan para mas lalong nahikbi si Lyka.

Sa kabilang banda naman ay naglalakad si Scarlet sa isang partikular na pamilihan ng may isang batang lalaki ang panay tingin sa kaniya pero binalewala niya na lamang ito at ipinagkibit-balikat.

“Ate,” tawag atensyon nito sa kaniya at lumapit. Madungis ang pananamit nito at bakas ang pagdurusa sa mukha. Humawak ito sa dulo ng kaniyang damit at tinitigan siya sa mata.

“Can you help me, Ate?” tanong nitong muli sa kaniya na dahilan para kumabog ng mabilis ang dibdib niya. Dahil sa batang kaharap niya ay naalala naman niya ang nakabatang kapatid niya na nagdusa sa lugar na 'yon at kung paano nawalan ng buhay.

“How?” tanong ni Scarlet at tinitigan ang batang kaharap niya ngayon.

“I'm lost.” he mumbled. The tears from his eyes are starting to rolling down to his tiny cheeks.

“Can I know where are from?” tanong ni Scarlet. Nagpunas luha pa ang bata at saka tumingin sa kaniya ng malungkot.

“I am from California.” he mumbled.

“W-Whats your name?” Scarlet's lips are trembled. He scared a unexplained emotion. Mixed emotions definitely described what she felt now.

“My name is John McLaughlin. I don't know, where am I.” wika nito at bakas ang pagkalungkot sa mukha. She caressed the small face of the boy and kneel down and stared at the young boy face.

“What is the last memory you have?” tanong niyang bigla sa batang lalaki. Napakamot naman sa likod ng tainga ang batang lalaki at saka nag-isip ng malalim.

“Accident.” the boy whispered. Scarlet bit his lower lips and look at boys eyes.

“Where's your parents? Did you see them this place too?” tanong ni Scarlet at yumuko ng kaunti. The boy shook his head and he started to sobs.

Magsasalita pa sana ang batang lalaki ng biglang nagkagulo sa pamilihan at napataas ng tingin si Scarlet. Nakita niya'ng may ilang mga kawal ang pumasok sa loob at nagpalinga-linga sa buong lugar.

Masama ang kutob niya sa nangyari kaya napatingin siya sa direksyon ng mga kawal habang ang kaniyang kaliwang kamay ay nanatiling nakahawak sa kanang braso ng batang lalaki.

“Ayun!” sigaw ng isang lalaki sabay turo sa direksyon ni Scarlet kaya nanlaki ang mata niya habang nakatingin dito. Halos nanlambot siya mula sa kaniyang kinatatayuan ng may napagtanto. Nagkwento pa sa kaniya ang ng batang lalaki kung ano ang mga huling naalala nito pero tila nabingi si Scarlet at halos hindi na marinig ang hikbi at pagsasalita ng batang lalaki.

“Ayun! Hulihin niyo!” sigaw ng isang kawal mula sa kaniya kaya kahit napipilitan ay tumakbo siya at iniwan ang batang lalaki. Panay ang iyak ng batang lalaki naiwan niya sa gitna ng madla.

Diretso lang ang takbo niya hanggang sa lumiko siya sa kanang kalye at lumiko naman sa kanan hanggang sa tuluyan na niyang naligaw ang mga kawal na humahabol sa kaniya.

“Nasaan na? Nakita niyo 'na?” tanong ng isang kawal. Si Scarlet naman ay nakasilip lamang mula sa likod ng isang poste at halos pigil ang hininga.

“Mukhang naisahan na naman ta'yo ng babaeng 'yun!” inis na sigaw ng isang kawal at padabog itong naglakad paalis. Nakahinga naman ng maluwag si Scarlet at nagpadausdos sa poste kung saan siya nakasandal.

Agad siyang napatayo ng may naalala at nagmamadaling bumalik sa pamilihan. Habang nasa malayo siya nakatanaw ay nakikita niya ang batang lalaki na pinalilibutan ng mga kawal at parang tinatanong ito.

Nakita niya ang pagtaas ng isang mamamana sa kaniyang palaso at puntirya nito ang batang lalaki na umiiyak ay agad na nagtiim bagang si Scarlet. Aakmang tatakbuhin niya na sana ang kinaroroonan ng batang lalaki ng biglang may yumakap sa kaniya ng mahigpit mula sa likod.

“You are our last ace. Please, stay put their.” bulong ni Gamael mula sa kaniyang likod kaya napatigil siya at napalingon pa kay Gamael. Nang muli niyang ibalik ang atensyon sa batang lalaki ay natamaan na ang dibdib nito ng pana at bahagyang nakayuko na ang ulo.

Napaupo naman sa sahig si Scarlet at napahikbi ng mahina. A reminisce of her past was back again. Her brother d*ed those way too and for the second time she lost her change to saved the naivety child.

TO BE CONTINUED....