Parallel Universe

Chapter 35

★★★★★

Halos dudugo ang utak ko at mukhang lalagnatin ako sa mga siniwalat ni Scarlet. Halos lahat ng mga sinabi niya ay may katuturan 'rin naman, 'eh. Mukhang dalubhasa siya sa pagdudugtong ng mga pangyayari.

Napagkasunduan na namin na sa susunod na araw na'lang namin ipagpatuloy ang pagpupulong namin para sa pagtakas. Naubos na lang kasi ang oras namin sa pagpupulong dahil sa story telling ni Scarlet.

Napasapo naman ako sa ulo ko nang mapansin na mali ang pagluluto ko. Ilang buwan na ako rito at sanay na ako pero may pagkakataon talaga na nagkakamali ako. Inulit ko na naman ang niluluto ko at saka nanghiwa ulit.

Isang butil ng luha ang tumulo mula sa aking mga mata ng may maalala ako. Si Aquiro, he is a kind of Aetherian that I first I'd trust. I know, he have a heavy reasons why he stalk me like a stranger. I tilted my head and continued to cook.

Apektadong-apektado na ako sa mga nangyari sa buhay ko. Kung noong una ay pinagsalamat ko na naririto ako sa lugar na ito ngayon naman ay kinasusuklaman ko. Nakarinig ako ng mga nagsasalita kaya palihim akong naglakad malapit sa pintuan.

“Wala kang pakialam! Kung nag-alala ka sa 'kin samahan mo 'ko sa paglalakbay kong ito para hindi ako mapariwara!” rinig ko'ng sigaw ng prinsesa kaya naglakad ako palapit sa tinig na naririnig ko.

Mukhang may kasagutan ang prinsesa ngunit hindi ko ito gaanong marinig ang nagsasalita. Mukhang kalmado lamang ito habang kinakausap ang prinsesa kaya kahit palihim ay binuksan ko ang pinto at gumawa iyon ng maliit na siwang. Nakatalikod banda sa 'kin ang lalaki at ang prinsesa naman ay nakaupo sa silya habang nakayuko.

“Aba! Ikaw pa ngayon ang nangaral sa 'kin, ano?” Inis na tanong ng prinsesa. “Hindi na mababali ang desisyon ko!”

“Si Meiya ba ang dahilan?!” rinig kong sigaw ng isang lalaki. Teka, parang kilala ko ang boses na 'yan. Parang si...

“Sa tingin mo ba ay kaya mo'ng makipagsapalaran sa mundong hindi mo kinabibilangan?” bahagyang tumaas ang kanyang tinig at tinaas ang noo at tinitigan ang lalaki.

Amiel?

“I don't care!” madiing wika nito at tinalikuran si Amiel.

“No one can broke my determination and I will do anything to clean my path and the hindrance.” madiin ang bawat salitang bibitawan nito at bakas sa kanyang tuno ang pagiging determinado.

Naglakad na ito paalis at si Amiel naman ay naiwan na nakatulala lamang. Napatingin siya sa gawi ko kaya agad 'din akong umalis sa kinaroroonan ko at bumalik sa pagluluto.

“Did you heard the princess determination?” Maang naman akong napatingin sa kaniya. Sinundan n'ya pala ako papasok sa kusina.

“Yeah.” tipid ko'ng sagot habang pinaghahalo ang mga sangkap sa palayok.

“I can't forgive my self if she is succeed in her plan.” wika nito habang nagpalakad-lakad. Bakas sa mukha nito ang labis na pagkabahala. Nakaramdam ako ng kaunting kirot sa sinabi niya, masyado siya'ng nag-alala para sa prinsesa. At sa hindi maipaliwanag na dahilan ay nakaramdam ako ng kaunting inggit.

“Can you do me a favor?” tanong nito kaya napalingon ako sa kanya. His eyes are intently looking mine and I felt a electricity through it.

“What?” wika ko at nag-iwas tingin. Bumuntong hininga muna siya bago nagsalita.

“If she succeed in the future it seems that I need to go along with you in your world.” wika nito at pilit na ngumiti. Pinanliitan ko siya ng mata dahil sa sinabi niya.

“Did you like the princess?” bakas sa mukha niya ang pagkagulat sa tinanong ko. Diretsahan kasi ako kung magtanong at ayaw ko sa lahat ang may pasikot-sikot pa.

“See. Your concerned are too much.” I got him. Hindi siya nakasagot at napaawang ang labi niya. Hindi ko 'rin inaasahan na dahil sa sariling tanong ko ay medyo kumirot ang dibdib ko. Wala akong karapatan na masaktan sapagkat hindi ko naman siya pag-aari. Pero, heto ako ngayon at nasasaktan.

“I care the princess because...” he trailed off. Nanatiling nakabukas ang labi niya at para ba'ng nahihirapan siya ko'ng sasabihin ba niya sa 'kin 'o hindi.

Nakatitig lang 'din ako sa kanya at hinihintay ang sasabihin niya. Sa huli ay mas minabuti na 'lang nitong hindi ituloy.

“I love you.” he mumbled before leaving me with a puzzle. I can't fully understand what he want to imply. I am not the mind reader to understand him in the short period of time.

Ang dami na'ng rebelasyon ang nalaman ko pero parang pakiramdam ko ay kalahati pa 'lang doon ang nalaman ko. Ayaw pa nga'ng mag-apply sa buong sistema ko ang iba.

At the last, I left behind shrugging my shoulders. I don't care about their business maybe I will do my best my own business. Tiwalang-tiwala sina Gamael at Scarlet na si Amiel ang last ace namin pero sa ngayon pa 'lang ay nakaramdam na ako ng pag-aatubili.

When the dawn come, I asked permission to the princess if she allow me to go out the Aesthria palace. Unlike then, she's not strict but at this point she easily allow me to stroll.

“P'wede mo ba akong isama?” biglang tanong sa 'kin ni Meiya nang nasa tarangkahan na ako. I faked a smiled on her.

“Patawad, pero may kinakailangan akong puntahan sa ngayon.” wika ko at aakmang tatalikod pero napahinto ako ng magsalita siya.

“Kuryoso ako, kung nakaya ng taga Eartherian na manirahan sa mundo na 'tin kakayanin 'rin kaya na 'ting mabuhay sa mundo nila?” She nonchalantly said. I turned around and face him. Ito siguro ang salitang bibitawan niya sa prinsesa kaya madali itong nakuryoso. Tama nga, curiosity can killed a cat. Damn.

“Bakit hindi mo subukan?” taas kilay na tanong ko. Umiling naman siya at saka pinag-cross ang kaniyang braso sa dibdib.

“I am not a dumbass anymore.” wika nito at naglakad paalis.

Napabuga na lamang ako sa hangin habang nakatingin sa kawalan. Ganoon 'rin ba ang mga salita na dahilan para mas lalong na-intrega ang prinsesa na malaman. Haist. Wika ko at napahawak sa ulo. Maybe, they will survive in our world but might they will dangered ‘but in what reasons?

TO BE CONTINUED....