Kulağıma gelen bağrışmalar ile gözümü açtım. Kafamı kaldırdığımda, uyuduğum gibi uyandığımı fark ettim. Masadan kafamı kaldırdığımda bütün kemiklerim ağrıyordu. Esneyerek ayağı kalktım ve mutfaktan çıktım. Herkes bizim odamızda toplanmıştı. İçeri girdiğimde Rüya'nın biriyle bağıra çağıra kavga ettiğini ve diğerlerinin de onun önünde durup onu sakinleştirmeye çalıştıklarını gördüm. Buraya kadar her şey çok da anormal değildi. Kavga etmek günlük rutinimiz haline dönmüştü. Fakat kavga ettiği kişiyi gördüğümde üstümdeki tüm uyku dağıldı.
Onun burada ne işi vardı!
Kavga ettiği kişi Aleyna'ydı. Evet, evet... Hani şu oksijen israfı olup Murat'ın yeni kız arkadaşı olan. Murat da ayrı bir aptal. Hayır, koca okulda başka kız mı kalmadı yani!
Yüzümü ekşiterek, "Bunun ne işi var burada?" diye sordum bağırışların arasında. Aleyna bana dönüp "Hah! İnsanlık yapıp geçmiş olsun demek için geldim, gördüğüm muameleye bak!" diye bağırınca, olan biten her şeyden haberi olduğunu anladım. Murat'a inanamıyorum! Yememiş içmemiş gidip her şeyi Aleyna'ya yetiştirmişti!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Murat'a "Ciddi misin?" dercesine bakarken, Rüya birden Gamze'nin kolundan kurtuldu ve büyük bir güçle Aleyna'yı omuzlarından tutup itti. Aleyna hazırlıksız yakalandığı bu hareketten sonra sendeledi. Dengesini kuramayınca da arkasında duran açık pencereden fırlayıverdi.
Hayır, yani neden! Al başına belayı!
Murat, pencereye doğru koştu ve açık pencereden aşağı bakarken "Hani insanlar uçamazdı?" dedi ve kafasını iki yana sallarken, "Fizik büyük bir yalan." dedi.
Yanına gidip ensesine sert bir tokat attım ve "Başlatma fiziğine!" diye bağırdım. Camdan aşağı baktığımda Aleyna'yı görmem zor olmadı. Neyse ki ikinci kattaydık, bu yüzden Aleyna bayılmamıştı bile. Yalnızca yattığı yerde çırpınıyordu.
"Sendeki rahatlık herkese lazım Murat." dedi Volkan, hayretle. Ardından, Rüya'nın "Hadi... Hadi inip alalım. Ne duruyorsunuz!" diyen sesini duyduğumda ağzım açık kalmış bir şekilde Rüya'ya döndüm, "Kızı aşağı atan sensin! Onu az kalsın öldürüyordun!"
Bağırışıma karşılık olarak "Ölmedi ama..." diye kendini savundu. Üstüme bir rahatlık çökerken, gülümseyerek "Haklısın." dedim ve camın önünden çekildim. Arkamı dönüp herkesin yüzüne teker teker baktım ve "Yine de gidip alalım." dedim. Herkesin kabul edercesine mırıldandığını görünce Rüya'ya döndüm ve "Sen gelmesen daha iyi sanki..." dedim. Volkan da bana katıldığını belli ederek "Bence de, gelmesen daha iyi olur." dedi ve elini Rüya'nın omzuna koyup gülümsedi.
Rüya omuzlarını silkti ve "Aman, çok meraklıydım gelmeye." dedi ve yatağına oturdu. Derin bir nefes aldıktan sonra "Hadi o zaman." dedim ve adımlarımı yavaşça kapıya yönelttim. Daireden çıktığımda adımlarımı hızlandırdım. Özgür, arkadan hızla gelip bana yetişti ve "Bakıyorum da herkesten daha çok endişelendin." deyip güldü. Dediğine aldırmadım çünkü beni sinirlendirmek istediğini biliyordum. Sonuçta gerçekten Aleyna için endişelendiğimi düşünüyor olamazdı. Endişelendiğim konu, profesörlerin veya öğrencilerin Aleyna'yı görme ihtimaliydi.
