Arzum onun odadan çıkmasının ardından babasına döndü. Babasının hakkında çıkan dedikoduları duyduğu için utanıyordu. Bir yandan da kızgındı. Hem o hemşirenin ağzını tutamayışına hem de babasına. Nasıl inanırdı? Kendisine sormadan nasıl inanırdı böyle bir şeye?
Gitti babasının karşısına oturdu. "Acar'la yattığıma inandın mı baba?"
Altan Bey sıkıntılıydı. "İnanmamam bir şeyi değiştirmiyor. Onlar..."
"İnandın mı baba?"
"Hayır. Ben dört ağmak erkek yetiştirdim belki ama salak bir kız büyütmedim." Kızına şimdi anlayışla bakıyordu. "Ne oldu? Nasıl çıktı bu dedikodular?"
Arzum' da anlattı. Detay atlamadı, saklamadı, yalan söylemedi.
Kızına karşı anlayışlı bir baba olsa da endişeliydi. Şüpheleri vardı. "O senin için sıradan biri değil." Derken bu soru değildi. Gerçeği gördüğünün anlatımıydı.
"Onu benimle evliliğe zorlayacak mısın baba?"
"Zorlarsam kötü mü olur?"
Kızı cevapsız kalınca devam etti. "Onun iyi bir adam olduğuna, başarılı bir adam olduğuna değinip duruyordun. Onun gibi bir kocan olmasını, onu kocan olarak istemez misin?"
Ah baba. Bir bilsen içimdeki yangını. Beni içine çeken bataklığı. Dengemi şaşırtan depremleri bir bilsen. Bunları söyleyemedi. Hepsinin yerine "Benimle zorla evlenen bir prens dahi olsa kabul edemem."
"Mecburmuş, kendisini feda ediyormuş gibi durmuyordu."
Asla içindekileri belli edip beni kırmayı istemez ki baba cevabını verdi içinden. Beni kaybetmeyi istemez. Ama eşi olarak isteyip istemediğinden emin değilim.
Kalktı, babasının önünde dizleri üzerine çömelip ellerinden tuttu. "Bana yardım et baba. Bunları ağabeylerime söyleme. Acar'a bir şey yapmalarına izin verme."
"Onun için endişeleniyorsun."
"Evet. Lütfen söz ver."
"Tamam."
"Teşekkür ederim. Şimdi de bana Acar'la konuşabilmek için zaman ver. Onunla konuşup birlikte karar vermemize izin ver. Eğer evlenmeyi istemezsek işi bırakacağım. Başka bir yere başvuracağım."
"Seni anlamıyorum Arzum."
"Anlatacağım baba. Sadece şimdilik bana izin ver."
"Öyle olsun. Karar verince bana haber ver."
Kollarını babasının boynuna doladı. Yanaklarından öptü. "Bu dünyadaki en iyi babasın. Teşekkür ederim. Söz yüzünü kara çıkarmayacağım."
"Hiç yapmadın kızım, yapmayacağını da biliyorum."
Aktan Bey kızını bırakıp gitti. Arzum babasının anlayışlı bir baba oluşuna bir kez daha şükrederek orada Acar'ın geri dönmesini bekledi. Konuşmalıydılar. Verecekleri karara göre ya kalacak ya gidecekti.
Onu seviyordu, onunla evlenmek istiyordu. Hayallerinin gerçeğe dönme ihtimaline sıkıca asılmak istiyordu ama bu uğurda onu zorlamayacaktı. İstemediği bir şey yaptırmayacaktı. Onun kendisine olan duygularının, kendisinin ona duyduğu sevginin yanında eksik olduğunu biliyordu. Eksikti, eskitti ama vardı. Bunu da biliyordu. Tek tesellisi de buydu zaten.
Mete yanlış işitip işitmediğini anlamak için ona dikkatle bakıyordu. Kapının hemen önündeydi. Ardındaki kapıyı kapamıştı ama odanın içine girmeden kapının yamacında kalmıştı.
