Annesine söylemeye karar vermişti artık. Birkaç günün sonunda uğraşları boşa çıkınca kabullenmişti gerçeği. Annesi belki bir çözüm bulurdu derdine. Derman olurdu belki. Neticede bu işlerde mahirdi Hüda hanım. Bulurdu , niye bulamasın ki?
- Oğlum sen iyimisin? Ben koca dünyada kınalı parmaklı kızı nereden bulayım?
- Bulamaz mısın anne ?
- Oğlum sen Kartepe de gördüm demiyormusun ? Oraya turistlerde geliyor. Kızın Türkiye'de yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyoruz. Üstelik yüzünüde görmemişsin. Arama motorumuyum ben , istediğini hemen önüne getiriyim !
Sina nın umudu kalmamıştı artık. Anneside bulamazsa kimse bulamazdıbu kızı.. Artık yapacak bir şey yoktu. Kaderine boyun eğecekti. Belki Allah tekrar çıkarırdı karşısına. Dua etmekten başka çaresi yoktu.
- Haklısın anne . Belki Allah tekrar karşılaştırır.
- Sen üzme kendini oğlum! Sana kız mı yok ! Yarın görüşmeye gidicez . Belki kafan uyar,biraz unutursun. Morelinde yerine gelir , he ?
Bu son dediğine cevap vermemişti Sina. Sadece kafa saklamakla yetinmişti. Yüzündeki umutsuzluğu,onu hiç tanımayan bir insan bile anlayabilirdi.
Oğlunu sımsıkı sardı merhametli anne.. Derdini bu şekilde unutturmaya çalışıyordu. Oğlu için yapabildiği tek şey buydu şuan..
